Είμαστε περίεργοι , σχετικά με το εάν αποδεχθούν αυτές τις συμβάσεις οι Έλληνες εργαζόμενοι · οι οποίες καθορίζουν , ότι στις εργασιακές σχέσεις , προστίθεται πλέον θεσμικά και όχι μόνον — με την δικαστηριακή νομολογία — ο όρος των συμβάσεων της απλής ετοιμότητας για εργασία , ή συμβάσεων μηδενικών ωρών .
Tου Julek
Στις συμβάσεις αυτές ορίζονται τα ακόλουθα :
► Δεν καθορίζεται το ωράριο εργασίας ·
► Ο εργαζόμενος καλείται να δουλέψει μόνον όταν έχει ανάγκη η επιχείρηση · και πληρώνεται μόνον για τις ώρες , που εργάστηκε ·
► Δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις νόμου , ή συλλογικών συμβάσεων , που καθορίζουν τα κατώτατα όρια αποδοχών , τις προσαυξήσεις για νυχτερινή εργασία , ή κατά τις Κυριακές και τις εξαιρέσιμες αργίες , τα χρονικά όρια εργασίας , κ.λπ. .
Επισημαίνεται , ότι το ‘Κοινοτικό Δίκαιο’ (το οποίο έχει ενσωματωθεί στο εθνικό μας δίκαιο) ορίζει σαφώς , πως στο 24-ωρο ο εργαζόμενος πρέπει να έχει 11 ώρες ανάπαυσης (!).
Αυτό σημαίνει , ότι εάν απασχολείται 8 ώρες στον ένα εργοδότη , δεν θα μπορεί να απασχολείται πάνω από 5 ώρες σε έναν άλλο εργοδότη ! Δηλαδή , δεν θα επιτρέπεται η παράλληλη απασχόληση , για πάνω από 13 ώρες ημερησίως (!) .
Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι μια μορφή απασχόλησης , στην οποία ο εργοδότης δεν εγγυάται στον εργαζόμενο ελάχιστο αριθμό ωρών εργασίας !
Αυτό σημαίνει , ότι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μηδενικού ωραρίου ευρίσκονται στο έλεος των εργοδοτών τους , οίτινες μπορούν να τους καλέσουν , ή να τους στείλουν σπίτι , ανά πάσα στιγμή (!),
Χωρίς καμία προειδοποίηση .
Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μηδενικού ωραρίου δεν έχουν εγγυημένο εισόδημα ! Γεγονός , που μπορεί να δυσχαιρένει τις απολαβές τους (!). Η αβεβαιότητα των συμβάσεων μηδενικών ωρών μπορεί να οδηγήσει σε άγχος · επειδή οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν ποτέ , πόση δουλειά θα έχουν , από εβδομάδα σε εβδομάδα .
Η έλλειψη εγγυημένου εισοδήματος καθιστά δύσκολο — για τους εργαζόμενους με συμβάσεις μηδενικών ωρών — να προγραμματίσουν το μέλλον τους · όπως την αποταμίευση για μιά οικία , ή τη συνταξιοδότηση.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες , που συνέβαλαν στην αύξηση των συμβάσεων μηδενικών ωρών · κυρίως στην Σκωτία .
Ένας παράγοντας είναι η παρακμή της μεταποίησης και της βαριάς βιομηχανίας · η οποία οδήγησε σε απώλεια καλά αμειβόμενων και ασφαλών θέσεων εργασίας .
Ένας άλλος παράγοντας → είναι η ανάπτυξη του τομέα των υπηρεσιών · ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται , από χαμηλές αμοιβές και ανασφαλή εργασία .
