Όταν γεννιόμαστε , ανεβαίνουμε σ’ ένα τρένο κι’ εκεί γνωρίζουμε τους γονείς μας πιστεύοντας , ότι πάντα θα ταξιδεύουν μαζί μας .
Σε κάποιον σταθμό όμως , οι γονείς μας θα κατέβουν , από το τρένο και θα μας αφήσουν να συνεχίσουμε μόνοι μας το ταξίδι της Ζωής …
Του julek
Στην διαδρομή , θ’ ανέβουν κι’ άλλοι άνθρωποι στο τρένο , που θα είναι κι’ αυτοί σημαντικοί .
Τα αδέρφια μας , οι φίλοι , οι σύντροφοί μας , τα παιδιά .
Ακόμα και η Μοναδική μας Αγάπη … (!) .
Πολλοί θα βγουν από την ζωή μας …
Ακόμα κι’ αυτή — Η Μοναδική μας Αγάπη …
… Και θ’ αφήσουν πίσω τους ένα τεράστιο κενό … .
Άλλοι , θα έχουν τόσο διακριτική παρουσία , που δεν θα καταλάβουμε ότι έμειναν κενές οι θέσεις τους …
Αυτό το ταξίδι με το τρένο , θα είναι γεμάτο χαρές , θλίψεις και προσδοκίες … .
Καλωσορίσματα και αποχαιρετισμούς .
Το ταξίδι θα έχει νόημα , μόνον αν έχουμε καλές σχέσεις με όλους τους επιβάτες .
Ας δίνουμε τον καλλίτερο εαυτό μας • διότι δεν γνωρίζουμε , σε ποιον σταθμό θα χρειαστεί να αποβιβαστούμε … (!) .
Γι’ αυτό — ας ζήσουμε χαρούμενα !
Ας αγαπήσουμε κι’ ας συγχωρήσουμε !
Αυτό μόνον είναι σημαντικό !.
Διότι — όταν κατέβουμε από το τρένο — θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας , μόνον όμορφες αναμνήσεις σ’ αυτούς , που θα συνεχίσουν
το ταξίδι της Ζωής …
Ας είμαστε λοιπόν ευχαριστημένοι , με ότι έχουμε και ευγνώμονες , γι’ Αυτό το Μοναδικό Ταξίδι !
Σας ευχαριστώ , που είσαστε Συνεπιβάτες μου … (!)
Κι’ αν , και όταν χρειαστεί να κατέβω στον επόμενο σταθμό … ειλικρινά Χαίρομαι , που ταξίδεψα Μαζί Σας !
Εύχομαι , να είναι όμορφη η διαδρομή Σας , στην Ζωή … .
Το τρένο της Ζωής Μας … (!) .
Καλές , Χαρούμενες Εορτές εύχομαι κι’ Ειρήνη σ’ Όλον τον Κόσμο !
