Στην Ελληνική μυθολογία ο ‘Εωσφόρος’* και ο ‘Έσπερος’ συμβόλιζαν την ακτινοβολούσα λαμπρότητα του πλανήτη Αφροδίτη.
Του Julek
Αστρονομικά, ο Εωσφόρος είναι ο πλανήτης Αφροδίτη · με τις δύο διαφορετικές εκφάνσεις του.
Εωσφόρος ονομάζονταν — όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερος — το βράδυ.
Ο Εωσφόρος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα, που βγαίνει πριν αρχίσει να χαράζει η αυγή (ο φέρων την Ηώ/αυγή) · δηλαδή, ο Προάγγελος της Αυγής · είναι η θεότης, που προηγείτο του άρματος του Ήλιου , «Ό φέρων το πρωινό φως πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος».
Ο Έσπερος ήταν αδελφός του Εωσφόρου και ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα, που βγαίνει τα βράδια («εσπέρες»).
Στην φωτογραφία: ο Εωσφόρος με υψωμένη την φωτεινή του δάδα και ακτινοβολούσα ομορφιά. Και ο Έσπερος σκοτεινός, κι’ ανέκφραστος με σβηστή την δάδα του, και μαύρα μαλλιά. Ο πίνακας «Εωσφόρος και Έσπερος» του έτους 1881, είναι έργο της Evelynde Morgan, 1855-1919.
Η “πολυπολιτισμική κοινωνία” της νεωτερικότητας, πολύ περισσότερο της “μετα- νεωτερικότητας” είναι το αντίθετο της πολιτισμένης κοινωνίας. Είναι η επιβεβαίωση της ιδιωτείας, της άριζης ατομικότητας. Μια “κοινωνία” που στηρίζεται στη σύμβαση και στη συναλλαγή! Πλήρως εκκοσμικευμένη διότι απουσιάζει κάθε αίσθηση Ιερού, όχι απαραίτητα ως θρησκείας, αλλά ως ενός σημείου αναφοράς που σε υπερβαίνει ως “κοινό θνητό”, μια “κοινωνία” ποσοτικό άθροισμα ασπόνδυλων μαλακίων, όχι μια κοινωνία ποιοτικό σύνολο, μια κοινωνία με πολλά “προσωπεία” που στερείται Προσώπου.
Είναι η “κοινωνία” του νευρόσπαστου “δικαιωματισμού”, χωρίς “Άξονα”, χωρίς αληθινά συνεκτικό δεσμό που θεμελιώνεται στα “συμφωνημένα υπονοούμενα”, στις αυθεντικές, αυτονόητες Αξίες που δε χρειάζεται να περάσουν από τη βάσανο του “γιατί”.
Η “πολυπολιτισμική κοινωνία” λιμπεραλιστική ή σοσιαλιστική, αδιάφορο, δεν έχει την αίσθηση του Πεπρωμένου που είχαν κάποτε οι Αυτοκρατορίες. Είναι το “σήμερα”, το εφήμερο, η ημερομηνία λήξης που έχουν τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ.
Η φυσιολογική της κατάληξη είναι η δυστοπία του Άλντους Χάξλευ : Ένας “θαυμαστός καινούργιος κόσμος” ναρκισσευόμενος, χειραγωγημένος και ετοιμοθάνατος, όπως η Πομπηία λίγο πριν την έκρηξη του Βεζούβιου, έτοιμη να σαρωθεί από τους ανέμους της Ιστορίας. Στην περίπτωση αυτή οι “Βάρβαροι” δίνουν απλώς τη χαριστική βολή…και ναι, ενδεχομένως, “είναι μια κάποια λύση”.
Στη λαογραφία η ονομασία του Εωσφόρου είναι ‘Αυγερινός’ και του Έσπερου ‘Αποσπερίτης’ .
Ο πλανήτης Αφροδίτη → ο πιο λαμπρός του ηλιακού μας συστήματος, ήταν γνωστός από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός στον ουρανό.
H θεά Αφροδίτη στη μυθολογία, ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και η προστάτιδα του Έρωτα.
Έτσι είναι προφανής ο λόγος, που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς, στον συγκεκριμένο πλανήτη.
Οι Εβραιοχριστιανοί, από την αρχή της επικράτησης τους — στα τέλη του 3-ου αιώνα — διαστρέβλωσαν αυτές τις συγκεκριμένες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας , με στόχο να μισήσει και να απομακρυνθεί ο Έλληνας, από την θρησκεία του, και τις παραδώσεις του.
Μία από αυτές τις λέξεις είναι και η ολόφωτη ελληνική θεότητα ο ‘Εωσφόρος’ ➨ «o φέρων το φως» , που οι “λειψανολάτρες” την ταύτισαν με την ανύπαρκτη, φανταστική και εντελώς αστεία φιγούρα του αρχηγού των δαιμόνων → τον ‘Σατανά’ = «τον φέροντα το σκότος» .
* […] «Ο Εωσφόρος έλαβε ως σύζυγό του την Κλεόβοια και απέκτησαν δύο θυγατέρες, τηνΤηλαύγη τη Φιλωνίδα και έναν γιο τον Κήυκα. Ο Εωσφόρος πετώντας στον πρωινό ουρανό προηγείτο του άρματος του Ηλίου, φέρνοντας το πρωινό φως (αυγή) πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος.
Προπορεύεται ο Εωσφόρος προαναγγέλλοντας την αυγή, ακολουθούν η Ηώς / Αυγή και ο Ήλιος (κρατήρας, Απουληία, Μουσείο Μονάχου
Οι αρχαίοι, όπως έχει επισημανθεί, πίστευαν ότι ο Έσπερος και ο Εωσφόρος ήταν το ίδιο αστέρι, ότι ο Εωσφόρος δηλώνει υπέρτατη ομορφιά και ότι η ψυχή κάποιου που πέθανε μπορεί να κατοικεί σε ένα αστέρι.
Η λέξη Εως – φόρος (ο φέρων την Ηώ = αυγή) είναι σύνθετη, εκ του Έως = Αυγή και του Φέρω, σημαίνει δε «Ο φέρων την αυγή», δηλαδή ο προάγγελος της Αυγής.
Στην λέξη Εωσφόρος, το πρώτο συνθετικό –Έως σημαίνει λυκόφως δηλαδή έσπερο φως (αμυδρό) κατά λέξη, αυτός που φέρει ή φέρνει το Φως. Το παράγωγο άλλωστε επίθετο «εωθινός»σηµαίνει «πρωινός», «αυγινός».
Λέγεται ότι η Αφροδίτη πήδηξε από ένα βράχο να αυτοκτονήσει για τον άδικο χαμό τουΆδωνη. Απλώς, ενώ ήταν το βραδινό άστρο του Έσπερου, βουτώντας πίσω από το άρμα του Ήλιου που είχε δύσει, αναβίωνε την άλλη μέρα το πρωί σαν Εωσφόρος, για να συναντήσει τον Άδωνη. Είναι σαν τις κινήσεις του πλανήτη Αφροδίτη στον ουράνιο θόλο.
Ο Εωσφόρος-Έσπερος αναπαρίστατο πάντοτε ως έφηβος απαράμιλλης ομορφιάς σε όσα αγάλματα και αγγεία έχουν διασωθεί με την μορφή του. Άλλοτε συνοδεύοντας τηνΑφροδίτη, άλλοτε την Σελήνη, άλλοτε προπορευόμενος του άρματος του Ηλίου για να φέρει το αχνό φέγγος του χαράματος που περίμεναν οι αγρότες για να ξυπνήσουν, προαναγγέλλοντας έτσι την αυγή που αποτελούσε την έναρξη για τις αγροτικές εργασίες, άλλοτε ως βρέφος στην αγκαλιά της Ηούς κλπ.
Ο Αυγερινός είναι το δημώδες όνομα του πλανήτη Αφροδίτη, όταν αυτή εμφανίζεται στον ουρανό κατά την αυγή. Γι’ αυτό καλείται από πολλούς και “άστρο της ημέρας». Καλείται επίσης και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται μετά την δύση του ηλίου και είναι το λαμπρότερο αντικείμενο στον ουρανό αμέσως μετά τη Σελήνη.
» […]
