Ένας βέρος Λαρισαίος, με πολύ μεράκι και πολλή δουλειά, δημιουργεί high end ηχοσυστήματα, τα οποία προσφέρουν εξαιρετική ποιότητα ήχου, με τους μουσικόφιλους από χώρες του εξωτερικού να επιλέγουν τα προϊόντα του.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φακή
Η Ελλάδα αν και πρόκειται για μία μικρή πληθυσμιακά χώρα, έχει αποδείξει κάμποσες φορές ότι είναι ικανή να κάνει τη διαφορά σε πολλούς τομείς, με ιδέες και δημιουργίες που προέρχονται κυρίως από τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Άλλωστε, στο εξωτερικό κατά κύριο λόγο η πρωτεύουσα είναι αυτή που ακούγεται, όμως ένας Λαρισαίος κατάφερε με το μεράκι του για τη μουσική να δημιουργήσει καινοτόμα προϊόντα, βάζοντας παράλληλα τη Λάρισα στα… σπίτια των μουσικόφιλων σε χώρες όπως η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Ο Γιώργος Λουτρίδης ασχολείται επαγγελματικά με τη δημιουργία ενισχυτών και προενισχυτών υψηλής ποιότητας (high end), με την Echo – Diastasis να συναγωνίζεται κολοσσούς του κλάδου από χώρες που είναι υπερδυνάμεις της παγκόσμιας οικονομίας.
Στόχος του Γιώργου Λουτρίδη είναι να φτιάχνει μηχανήματα τα οποία δίνουν τη δυνατότητα στον πελάτη να ακούσει μουσική με ήχο υψηλής ποιότητας, όπως ακριβώς θα ήταν σε ένα live. Πράγματι, τα έχει καταφέρει εξαιρετικά, κάτι που αποδεικνύουν και οι διθυραμβικές κριτικές που λαμβάνει από περιοδικά του εξωτερικού, με τον ίδιο να νιώθει περήφανος που ενώ διαμένει μόνιμα στη Λάρισα -και όχι πχ στην Αθήνα- κατορθώνει να εξάγει σε μεγάλες χώρες τα ηχοσυστήματά του.
Το FORMedia βρέθηκε στην έδρα της Echo – Diastasis, στην οδό 31ης Αυγούστου 67, με τον Γιώργο Λουτρίδη να τοποθετείται για τη δουλειά του, τα μυστικά που έφεραν την επιτυχία, τη διαδικασία δημιουργίας ενός μηχανήματος το οποίο θα βγάζει εξαιρετική ποιότητα ήχου, αλλά και για τη συνειδητή του απόφαση να παραμείνει κάτοικος Λάρισας, όντας ένας από τους λίγους Έλληνας που ασχολούνται με τη δημιουργία high end συστημάτων.
Αναλυτικά η συζήτηση με τον Γιώργο Λουτρίδη:
Έχεις φτάσει να πουλάς ηχοσυστήματα σε όλο τον κόσμο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
«Ξεκίνησα να το κάνω από αγάπη. Αγαπούσα από πολύ μικρός τη μουσική, δεν αγαπούσα το να φτιάχνω ηχοσυστήματα. Είμαι μουσικός και ήθελα να δημιουργήσω κάτι ώστε μέσω ενός συστήματος να ακούγεται μουσική που θυμίζει ένα live. Έχω πάθος να φτιάχνω συστήματα όπως αυτά που έβλεπα στο εξωτερικό, οπότε σιγά – σιγά άρχισα και εγώ να πειραματίζομαι με ανάλογες κατασκευές, σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Τις έδινα σε φίλους, αλλά ακόμα και τώρα λειτουργούν κανονικότατα, δεν έχουν χαλάσει. Στη συνέχεια οι φίλοι μου με παρότρυναν να το κάνω και εμπορικά, οπότε άρχισα να το βλέπω πιο ζεστά, αλλά με προβλημάτιζε το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα».
Γιατί σε προβλημάτιζε η Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα αντιμετωπίζεις πολλά θέματα, τα οποία δεν τα έχει ο Γερμανός, ο Σουηδός, ο Αμερικανός. Στην Ελλάδα έχουμε πολλά θέματα στην κατασκευή, είναι άπειρα. Στο εξωτερικό δίνεται επιδότηση, ενώ εδώ δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε ποτέ. Επίσης στο εξωτερικό έχουν πολύ καλύτερα υλικά, πολύ καλύτερα εξαρτήματα. Εγώ είμαι πεισματάρης και το ξεκίνησα όλο αυτό, αφού προηγουμένως είχα κάνει πολλές κατασκευές ενισχυτών και ηχείων. Όλοι έλεγαν ότι έπρεπε να το κάνω εμπορικά».
Πότε ξεκινήσατε με τον αδερφό σου να κατασκευάζετε ηχοσυστήματα;
«Ξεκίνησα ερασιτεχνικά πριν το 2000. Είχα κατέβει σε μια έκθεση καινοτομίας, εδώ στη Λάρισα. Είχαμε κάνει με τον αδερφό μου μια κατασκευή. Ο αδερφός μου είναι ο μέντοράς μου, διότι έχει master στην ηλεκτρακουστική, έχει πάρει διάκριση στη σχεδίαση και στη διαμόρφωση χώρων, προκειμένου εκεί να ακούγεται σωστά η μουσική. Αρχίσαμε μαζί να κάνουμε κατασκευές και σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα ηχείο που να μην είναι συμβατικό και έτσι φτιάξαμε ένα 3D, το οποίο εξέπεμπε μουσική παντού. Είδαμε κάποια πράγματα, κάναμε ένα σχέδιο και όταν φτιάξαμε αυτό το ηχείο, πάθαμε πλάκα με την αληθοφάνεια της μουσικής. Αυτό το ηχείο λοιπόν το παρουσιάσαμε σε έκθεση καινοτομίας που έγινε λίγο πριν το 2000 στο υπόγειο του κλειστού της Νεάπολης. Οι υπεύθυνοι της έκθεσης που είδαν τις κατασκευές, μια μέρα πριν τα βραβεία μας είπαν ότι εμείς θα κερδίσουμε, γιατί ήταν ένα προϊόν που δεν είχε ξαναβγεί. Εν τέλει την ημέρα των βραβείων, λόγω πολιτικού μέσου, μας ενημέρωσαν ότι δεν θα κερδίσουμε εμείς».
Απογοητευτήκατε από αυτή την εξέλιξη;
«Ήταν μια τεράστια απογοήτευση, αλλά μας πείσμωσε. Στην Ελλάδα αυτό το πράγμα το συναντάς συνέχεια. Κανείς προφήτης στον τόπο του. Στο εξωτερικό είναι δεδομένο ότι ξέρεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, ενώ εδώ συνέχεια υπάρχει μια αμφισβήτηση. Είχαμε κάνει καταπληκτική δουλειά με τον Σπύρο (σημείωση: ο αδερφός του). Τότε άφησα στην άκρη τις κατασκευές και ασχολήθηκα με το εμπόριο και συνεργάστηκα με την Orpheus Audio που είναι η κορυφαία εταιρεία στον χώρο των ηχοσυστημάτων».
Σας επηρέασε η οικονομική κρίση;
«Η καθιέρωση και η αναγνώριση έγινε στις αρχές του 2000. Έχω πελάτη ο οποίος έδωσε πάνω από 200.000 ευρώ σε ηχοσύστημα, διότι ήθελε να ακούει μουσική. Μέχρι το 2010 όλα πήγαιναν καταπληκτικά, αλλά τότε ήρθε η κρίση. Οι τζίροι έπεφταν, οπότε έβλεπα ότι έπρεπε να κάνω κάτι επιπλέον. Τότε μπήκε στο μυαλό μου εκ νέου η κατασκευή, γιατί το μικρόβιο δεν είχε φύγει από μέσα μου. Από το 2000 μέχρι το 2010 έκανα εμπόριο, αλλά σε ερασιτεχνικό επίπεδο συνέχιζα να σχεδιάζω. Είχα φτάσει σε σημείο να φτιάχνω μηχανήματα που έπαιζαν πολύ καλύτερα από πολλά εμπορικά, τα οποία ήταν και ακριβά».
Ποια ήταν η αρχή για την Echo Diastasis;
«Μόλις άρχισε να μειώνεται, για μένα, η δουλειά από το εμπορικό κομμάτι, λοιπόν, είπα να δοκιμάσω τις κατασκευές. Η αρχή ήταν δύσκολη, γιατί είχαμε προβλήματα ακόμα και στην κατασκευή του κουτί, διότι καμία εταιρεία δεν μπορούσε να μου δώσει αυτό που ήθελα, όλα ήταν προβληματικά. Εν τέλει μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα αυτό που ήθελα, ενώ συνεργάστηκα και με εταιρείες στο εξωτερικό, Γερμανία και Ιταλία. Για μένα σημαντικό ήταν να έχω ποιοτικά επιμέρους κομμάτια. Κάποια στιγμή ένα περιοδικό από το εξωτερικό, το ΤΝΤ, ανέφερε ότι το δικό μου ηχοσύστημα είχε καλύτερο ήχο από ένα άλλο, πολύ γνωστότερο. Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά μου, δίνοντας προσοχή και στην εμφάνιση. Πήγα σε μια έκθεση στη Γερμανία, όπου υπήρχαν πανάκριβα συστήματα, με μερικά να κοστίζουν 1 εκατομμύριο ευρώ. Παρόλα αυτά υπήρχε ενδιαφέρον και για τα δικά μου ηχοσυστήματα, με ρωτούσαν για τις κατασκευές μου και ενδιαφέρθηκαν και δύο περιοδικά για τα πικάπ μου. Αυτό προσέλκυσε το ενδιαφέρον από πολλές χώρες, ώστε να αγοράσουν το προϊόν μου».
Με την πανδημία τι συνέβη; Επηρεαστήκατε;
«Ο κλάδος μας ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να συνεχίσουμε. Δεν ήταν όλα νεκρά για εμάς, υπήρχαν κάποιες πωλήσεις, ακόμα και στην Ελλάδα. Πάντως, κακά τα ψέματα, η αγορά αφορά το εξωτερικό, καθώς οι τιμές είναι υψηλές, αφού τα προϊόντα είναι χειροποίητα. Τώρα μετά την πανδημία θέλω να κάνω μια προσπάθεια, ώστε να αγοραστούν περισσότερο τα προϊόντα και στην Ελλάδα. Πάντως, μέσα στην πανδημία, οι πωλήσεις κινήθηκαν πολύ χαμηλά, αλλά πιστεύω θα ανακάμψουμε».
Πώς δημιουργούνται τα ηχοσυστήματα;
«Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, μόνο που θα δω ένα κύκλωμα, καταλαβαίνω τι είδους ήχο θα βγάλει. Προσπαθώ να κάνω καινοτομίες, οι οποίες δεν είναι απλά στα λόγια καινοτομίες. Πραγματικά παίζουν πολύ καθαρή μουσική. Αυτό αποτυπώνεται και στα σχόλια των αγοραστών των προϊόντων. Έχω αφιερώσει πολλές ώρες στο να ακούω και προσπαθώ συνέχεια να εξελίσσομαι. Για ένα ηχοσύστημα, η αρχή γίνεται με τη σχεδίαση της εξωτερικής επιφάνειας και στη συνέχεια πάμε στην πλακέτα, η οποία μας ενδιαφέρει να είναι πολύ καλής ποιότητας, ώστε να μην βγάζει προβλήματα μετά από πολλή χρήση. Στη συνέχεια πρέπει να βάλουμε όλα τα υλικά ένα – ένα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να έχει την καλύτερη δυνατή ακρίβεια ήχου. Εργάζομαι πάρα πολλές ώρες, δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις στην παραγωγή. Το τελικό κομμάτι για ένα ηχοσύστημα είναι η συναρμολόγηση, να μπουν όλα σε μια σειρά, ωστόσο πριν φύγει στο εξωτερικό το προϊόν, το βλέπουμε στα μηχανήματα. Βλέπουμε ότι όντως λειτουργεί, ότι όντως ακούγεται σωστά η μουσική».
Σε πόσο καιρό μπορείς να έχεις έτοιμο ένα μηχάνημα;
«Για να γλυτώσουμε χρόνο, φτιάχνουμε πολλές πλακέτες μαζί. Κάνουμε, μαζί με τον γιο μου, μια γραμμή παραγωγής. Σε πολλές περιπτώσεις χρειαζόμαστε πάνω από έναν μήνα. Αυτό το γνωρίζουν στο εξωτερικό, δεν έχουν απαίτηση να τους στείλεις το προϊόν την ίδια μέρα. Είναι πρόθυμοι να περιμένουν 1-2 μήνες, ειδικά τώρα με τον κορωνοϊό, έχουμε έλλειψη σε υλικά. Πάντως ο χρόνος δεν αποτελεί πρόβλημα».
Τα ηχοσυστήματα που δημιουργείς, συνεχίζουν να αποδίδουν το ίδιο και μετά από χρόνια;
«Μηχανήματα που έφτιαξα πριν το 2000, δουλεύουν ακόμα. Τότε βέβαια ήταν καθαρά ερασιτεχνικές κατασκευές. Στα τωρινά, εφόσον υπάρχει σωστή χρήση από τον πελάτη, το μόνο που με προβληματίζει είναι η γήρανση των υλικών. Συνεπώς, όταν φύγει από εμένα το προϊόν δεν πρόκειται να χαλάσει. Για 30-40 χρόνια λειτουργεί αξιοπρεπέστατα, γιατί βάζουμε εξαιρετικής ποιότητας υλικά. Ο πελάτης ξέρει ότι θα πάρει ένα προϊόν που θα το έχει για μια ζωή».
Ποιες είναι οι τιμές των προϊόντων; Είναι άλλες για Ελλάδα και άλλες για εξωτερικό;
«Δυστυχώς δεν μπορώ να έχω φθηνό κοστολόγιο για την Ελλάδα. Μια φίρμα που δεν είναι γνωστή, πρέπει να ανταγωνιστεί άλλες φίρμες που πουλάνε μόνο με το όνομα. Άρα πρέπει να είμαι καλύτερός τους. Στον ήχο είμαστε οι καλύτεροι, στην κατασκευή έχουμε φτάσει στην ποιότητα του εξωτερικού. Στην Ελλάδα υστερούμε στη συσκευασία και προσπαθώ να τη φτιάξω, αλλά υπάρχει υψηλότερο κόστος. Μέσω ενός περιοδικού θα έχουμε έκπτωση 25% για την Ελλάδα, είναι πολύ σημαντική μείωση στην τιμή. Τα προϊόντα μου, σύμφωνα και με τα όσα λένε στο εξωτερικό, θα έπρεπε να κοστίζουν περισσότερο, αλλά θέλω να δώσω κίνητρο και στην Ελλάδα. Οι τιμές των ηχοσυστημάτων μου κυμαίνονται από 3000 έως 4000 ευρώ, δεν υπάρχει μεγάλη απόκλιση».
Σε ποιους απευθύνεται η Echo Diastasis;
«Το προϊόν μας δεν απευθύνεται απαραίτητα σε μουσικούς, αλλά σε μουσικόφιλους. Είμαστε ανοιχτοί και σε μουσικούς φυσικά, δεν κλείνουμε πόρτες. Αν κάποιος θέλει να συνεργαστεί μαζί μας, είμαστε εδώ. Το μόνο που χρειάζεται κάποιος είναι να αγαπά τη μουσική».
Πώς κατάφερε ένας Λαρισαίος να φτάσει σε αυτό το επίπεδο και να στέλνει προϊόντα σε μεγάλες χώρες του εξωτερικού;
«Στα σχόλια για τα συστήματά μου ψάχνουν να βρουν που είναι η Λάρισα. Είμαι περήφανος που είμαι Λαρισαίος. Προσπαθώ να φτιάξω προϊόντα που θα μπουν σε σπίτια στη Γερμανία και την Αμερική. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ένας Γερμανός και ένας Αμερικανός πουλάει πολύ πιο εύκολα τα προϊόντα του, είναι λογικό βέβαια. Σε όλη την Ελλάδα είμαστε λίγοι που κάνουμε τέτοιες κατασκευές, οι περισσότεροι είναι στην Αθήνα. Ξαναλέω, είμαι περήφανος που όλο αυτό γίνεται στη Λάρισα».
Τα προϊόντα σας απευθύνονται και σε όλα τα είδη μουσικής; Αποδίδουν εξίσου καλά ανεξαρτήτως του τι μουσική θέλει να ακούσει ο καθένας;
«Ένα μηχάνημα πρέπει να παίζει όλα τα είδη μουσικής καλά. Τα πάντα. Ένας μουσικόφιλος δεν ακούει κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να θέλει να ακούσει τα πάντα. Από τζαζ και κλασσική μουσική, μέχρι ελληνικά. Θέλουμε να αποτυπώνουμε τη ζωντανή μουσική μέσω του ηχοσυστήματός μας. Σαν να ακούς το τραγούδι ζωντανά».
Πλάνα και όνειρα για το μέλλον;
«Θέλουμε να καταξιωθούμε στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα. Θέλουμε να εδραιωθούμε σε κάτι συγκεκριμένο, όπως είναι τα πικάπ. Είναι το καλύτερό μας προϊόν. Θέλουμε να φτιάχνουμε πράγματα που έχει ανάγκη η αγορά. Πρέπει να είσαι ανοιχτόμυαλος, να έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου και να βλέπεις τι θέλει η αγορά. Έχουμε μικρό κοινό, το οποίο όμως είναι φανατικό. Κάθε πελάτης ξέρει ακριβώς τι θέλει».
Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, θα ήθελα να μας πεις και δυο λόγια για το συγκρότημά σου…
«Το συγκρότημα λέγεται Fagus, κάναμε την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά στα τέλη του 2021. Είναι το πρώτο μας άλμπουμ και προσπαθήσαμε να κάνουμε καλή δουλειά στην ηχογράφηση. Παίξαμε όλοι μαζί στην ηχογράφηση, όχι ο καθένας ξεχωριστά. Το συγκρότημα αποτελείται από μένα, τον Παύλο Σουλτούκη και τον Δημήτρη Μεσημέρι. Οι συνθέσεις είναι όλες δικές μου, είναι instrumental, μόνο όργανα, χωρίς στίχους. Δημιουργηθήκαμε το 2014 και ψαχνόμασταν τόσα χρόνια και έχουμε φανατικό κοινό. Έχουμε διάφορα στοιχεία, η βάση μας είναι το progressive rock, αλλά έχουμε πολλά ethnic στοιχεία. Είναι μια ανάμιξη πολλών ειδών, έχουμε και τζαζ μέσα».
Φωτο: Κώστας Μάντζιαρης
