Η Ρόσι Ντε Πάλμα έχει ξεχωρίσει όχι μόνο για την ιδιαίτερη όψη της αλλά και για το εξαιρετικό της χιούμορ όταν αφηγείται ιστορίες από το Αλμοδοβαρικό της παρελθόν. Σε πρόσφατη τηλεοπτική της συνέντευξη αποκάλυψε, πως, σε ένα ταξίδι της στην Αμερική, εξέλιξε το ταλέντο της στην… κλεπτομανία.
«Κάποτε ήμουν κομψή κλεπτομανής, στην πορεία έγινα απλώς κλεπτομανής, και με το πέρασμα του καιρού έχω γίνει εξπέρ κλεπτομανής». Χωρίς απολογητική διάθεση, συνεχίζει με μια διευκρίνιση: «Είμαι πολύ φετιχιστική (όταν κλέβω), παίρνω πράγματα που μετά θα μου θυμίζουν εκείνο το μέρος, εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν να είναι ένα στιγμιότυπο. […] Νομίζω είχαμε πάει στη Ντίσνεϊλαντ, η Xουλιέτα [Σεράνο], η Τσους [Λαμπρεάβε] κι εγώ, μαζί μας και άλλα δύο άτομα ακόμη, ανώνυμα, που δεν αξίζει να τα αναφέρουμε. […] Πηγαίναμε σαν παρέα. Ήταν το ’88. […] που το όνειρο του καθενός ήταν να πάει στη Ντίσνεϊλαντ. Είναι σαν να πραγματοποιείς τις φαντασιώσεις σου. Και είδα ότι εκεί μπορούσες να κλέψεις και κανείς δεν σου έλεγε τίποτα. Υπήρχαν πράγματα του Πίτερ Παν, της Τίνκερμπελ, ένα κολιέ, ένα σκουλαρίκι […] αν είχα ένα μαγιόρκο καλάθι, θα τα είχα σηκώσει όλα. Σκεφτόμουν: «Για να δω, όταν βγούμε από εδώ θα μάς ζητήσουν την απόδειξη;» γιατί όλα φαίνονταν υπερβολικά εύκολα. Τέλος πάντων, εγώ έκλεψα λίγο. Μετά τους παρακίνησα κι εγώ. Οι δύο ανώνυμοι παρακινήθηκαν, μετά και η Τζουλιέτα. Ήμασταν σε ένα μαγαζάκι και ρώτησε «Πόσο να κάνει αυτό το μαντήλι;». Της λέω: «Έλα, θα σου πω». Και βγήκα έξω από το μαγαζί με το μαντήλι στο χέρι, και της λέω «Έλα, βάλ’ το στην τσάντα».
Αλλά ξαφνικά η μόνη που δεν είχε κλέψει ήταν η Τσους, η αγαπημένη μου Τσους, που την αγαπώ τόσο και μας λείπει πολύ, ήταν ένας άγγελος στη γη. Η Τσους ήταν απίστευτα καλή. Της λέω: «Τσους, όλοι έχουμε κλέψει, ξέρεις πως πρέπει να κλέψεις κι εσύ». Και μας απάντησε: «Ε, εμένα θα μ’ άρεσαν πολύ τα αυτάκια της Μίνι Μάους». Και τότε είπαμε: «Εντάξει, πάμε να τα βρούμε». Ρωτήσαμε «Πού είναι;». «Στο Fantasyland» μας είπαν. Και πήραμε το τρενάκι για το Fantasyland. Φτάνουμε εκεί και υπήρχε το μαγαζάκι με τα αυτάκια της Μίνι Μάους. […] Εμείς μείναμε στα αλογάκια που γύριζαν, ενώ η Τσους πήγε να κλέψει τα αυτάκια της. Και ξαφνικά βγαίνει η Τσους με τα αυτάκια και έρχεται προς το μέρος μας. Και όλοι φωνάξαμε: «Είσαι μία από εμάς! Τα κατάφερες, θεά!» Και λέει: «Γύριζα πάνω κάτω στο μαγαζί με τα αυτάκια φορεμένα και κανείς δεν ήρθε να μου πει «Κυρία, πληρώστε αυτά τα αυτάκια».
Τελικά αυτές οι γυναίκες, που βρέθηκαν στην Αμερική για την προώθηση του «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» τίμησαν τον τίτλο της ταινίας με αυτό το περιστατικό.
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
