«Σήμερα, διορθώνουμε τις συνέπειες αυτού του λάθους και προχωράμε στη δημιουργία μιας συμφωνίας με τις χώρες που εγγυάται τα συμφέροντα της Λιβύης». «Αναμένω έναν άμεσο και διαφανή διάλογο, όπου τεχνικοί εμπειρογνώμονες θα συναντηθούν με πολιτικούς».
Μερικές μέρες μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα όπου είχε συνάντηση με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη και τον Πρόεδρο της ελληνικής βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης Ακίλα Σάλεχ τοποθετείται σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Λιβυκό Πρακτορείο Ειδήσεων σχετικά με το παράνομο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο και τις συζητήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αναφορικά με την οριοθέτηση ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.
– Εξοχότατε, ας ξεκινήσουμε με την πιο συχνή ερώτηση: Γιατί η ναυτιλιακή συμφωνία μεταξύ αλ-Σάρατζ και Τουρκίας εξακολουθεί να θεωρείται άκυρη από την οπτική γωνία του Κοινοβουλίου;
Επειδή η κυβέρνηση αλ-Σάρατζ δεν εκπροσώπησε τον λιβυκό λαό και δεν εξέφρασε τη βούλησή του, καθώς δεν έλαβε την εμπιστοσύνη της Βουλής των Αντιπροσώπων. Και επειδή οι διεθνείς συμφωνίες μπορούν να συναφθούν μόνο από μια νόμιμη κυβέρνηση που έχει εγκριθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, και αυτή είναι μια συνταγματική αρχή που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η κυβέρνηση αλ-Σάρατζ δεν εγκρίθηκε και ως εκ τούτου δεν είχε την εξουσία να υπογράψει μια διεθνή συνθήκη αυτού του μεγέθους. Η συμφωνία δεν παρουσιάστηκε στο Κοινοβούλιο και δεν επικυρώθηκε, και αυτό από μόνο του την καθιστά νομικά άκυρο. Ό,τι βασίζεται στο ψεύδος παραμένει ψευδές, ανεξάρτητα από το πόσος χρόνος περνάει. Η διεθνής κοινότητα το γνωρίζει καλά αυτό, ακόμη και αν κάποιοι προσπαθούν να το παρουσιάσουν διαφορετικά.
-Πώς αξιολογείτε τις διεθνείς αντιδράσεις σε αυτό το θέμα από την υπογραφή της μέχρι σήμερα;
Οι αντιδράσεις εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες: Χώρες που αναγνωρίζουν τη συμφωνία ως παράνομη και χώρες που την αντιμετωπίζουν ως τετελεσμένο γεγονός για πολιτικούς λόγους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οποιαδήποτε συμφωνία δεν εγκριθεί από το Κοινοβούλιο δεν είναι δεσμευτική για το λιβυκό κράτος. Οι χώρες αλλάζουν και οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά η συνταγματική νομιμότητα παραμένει σταθερή. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, αντέδρασε έντονα στην αρχή επειδή θεώρησε τη συμφωνία επιζήμια για τα συμφέροντά της, αλλά σήμερα δείχνει προθυμία να συμμετάσχει σε διάλογο. Η θέση της Αιγύπτου ήταν σαφής και σταθερή από την αρχή και έχει τονίσει ότι η συμφωνία δεν επιτυγχάνει σταθερότητα στην περιοχή. Η ίδια η Τουρκία έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να ξεκινήσει ολοκληρωμένες διαπραγματεύσεις με τη Λιβύη. Έτσι, ο κόσμος κινείται προς τον διάλογο και αυτό θέλουμε. Προσωπικά δεν είμαι κατά μιας συμφωνίας με την Τουρκία, αλλά το θέμα απαιτεί μελέτη από ειδικούς που θα παρουσιάσουν τα ευρήματά τους στη νόμιμη κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση θα το παραπέμψει στη συνέχεια στη Βουλή των Αντιπροσώπων για επικύρωση. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αφού οριοθετήσουμε τα σύνορά μας και διασφαλίσουμε ότι καμία γειτονική χώρα δεν θα τα καταπατήσει.
-Αναφέρατε ότι η Ελλάδα βασίζει τη θέση της σε ένα μικρό νησί κοντά στις ακτές της Λιβύης… Θα μπορούσατε να διευκρινίσετε αυτό το σημείο;
Οι Έλληνες θεωρούν το νησί της Κρήτης μέρος του κριτηρίου για τον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, και αυτό τους δίνει μια παράλογη θαλάσσια επέκταση. Αυτό το νησί βρίσκεται πολύ κοντά στις ακτές της Λιβύης, και η Ελλάδα δεν μπορεί να λάβει τεράστιες θαλάσσιες περιοχές εις βάρος μας. Το διεθνές δίκαιο δεν υποστηρίζει τέτοιες επεκτάσεις. Επομένως, η απόσταση πρέπει να επανεξεταστεί, και η οριοθέτηση θα πρέπει να βασίζεται στις ηπειρωτικές ελληνικές ακτές, όχι στα νησιά της, και τα δικαιώματα κάθε χώρας θα πρέπει να γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά τεχνικό ζήτημα και δεν μπορεί να περιοριστεί σε πολιτικές δηλώσεις που κολακεύουν την αντιπολίτευση σε αυτές τις χώρες. Έχουμε αναθέσει σε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων να το εξετάσει διεξοδικά, και αναμένουμε μια έκθεση από αυτούς που θα καλύπτει όλες τις τεχνικές και γεωπολιτικές πτυχές με όλες τις εμπλεκόμενες χώρες.
-Τι είπατε στην ελληνική πλευρά;
Είπα σε όλους ότι οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να γίνει μέσω της νόμιμης κυβέρνησης, η οποία προέρχεται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, και ότι οι ενδιαφερόμενες χώρες πρέπει να καθίσουν μαζί της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να παρουσιάσουν οποιαδήποτε συμφωνία στην τελική της μορφή στη Βουλή των Αντιπροσώπων για επικύρωση σύμφωνα με το συνταγματικό πλαίσιο.
-Ποια είναι η εκτίμησή σας για τον πολιτικό αντίκτυπο της συμφωνίας στη Λιβύη τα τελευταία χρόνια;
Δυστυχώς, η συμφωνία δημιούργησε εσωτερική σύγχυση και περιφερειακή κρίση. Η Λιβύη έγινε μέρος μιας σύγκρουσης μεταξύ μεσογειακών χωρών χωρίς να έχει ένα ενιαίο όραμα, επειδή η συμφωνία υπογράφηκε χωρίς κρατικούς θεσμούς και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων αρχών. Σήμερα, διορθώνουμε τις συνέπειες αυτού του λάθους και προχωράμε στη δημιουργία μιας συμφωνίας με τις χώρες που εγγυάται τα συμφέροντα της Λιβύης. Ταυτόχρονα, η κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία. Η Λιβύη διαθέτει στρατηγική θέση που την καθιστά κρίσιμο εταίρο σε οποιεσδήποτε μελλοντικές θαλάσσιες ρυθμίσεις, υπό την προϋπόθεση ότι μιλάμε με μία φωνή και διαπραγματευόμαστε με βάση τα εθνικά συμφέροντα και όχι τα προσωπικά.
-Κάποιοι πιστεύουν ότι η Λιβύη είναι πλέον αναγκασμένη να επιλέξει ανάμεσα σε δύο άξονες: τον άξονα Αιγύπτου-Ελλάδας ή τον άξονα Τουρκίας. Ποιο είναι το σχόλιό σας;
Η Λιβύη δεν είναι υποτελής σε κανέναν. Είμαστε ένα ανεξάρτητο κράτος με σχέσεις με όλες τις χώρες, αλλά αρνούμαστε να είμαστε εργαλείο στον περιφερειακό ανταγωνισμό. Τα συμφέροντά μας είναι πρωταρχικής σημασίας και κάθε διαπραγμάτευση πρέπει να προχωρά από θέση κυριαρχίας, όχι από θέση ευθυγράμμισης. Ο διάλογος με την Αίγυπτο είναι σημαντικός επειδή είναι γειτονική χώρα και βασικός εταίρος στην περιφερειακή ασφάλεια. Η Ελλάδα είναι μια μεσογειακή χώρα με άμεσα συμφέροντα. Η Τουρκία είναι μια χώρα με σημαντικό βάρος και ιστορική παρουσία στην περιοχή. Ωστόσο, η Λιβύη δεν είναι υποχρεωμένη να ευθυγραμμιστεί πλήρως με καμία πλευρά. Επιδιώκουμε μια ισορροπία που προστατεύει τα δικαιώματά μας και διασφαλίζει σταθερές σχέσεις με όλους.
-Ποια είναι τα όρια των παραχωρήσεων που μπορεί να κάνει η Λιβύη;
Δεν υπάρχουν παραχωρήσεις όσον αφορά την κυριαρχία. Η κυριαρχία είναι μια κόκκινη γραμμή. Μπορεί να υπάρχουν τεχνικές ρυθμίσεις, τροποποιήσεις πρωτοκόλλων και συντονισμός με άλλες χώρες. Αυτό είναι δυνατό. Αλλά η παραίτηση από τα θαλάσσια σύνορα της Λιβύης… αυτό είναι εκτός συζήτησης, αδύνατο και δεν τίθεται προς συζήτηση.
-Τι είδους διάλογο αναμένετε με τις τρεις ενδιαφερόμενες χώρες;
Αναμένω έναν άμεσο και διαφανή διάλογο, όπου τεχνικοί εμπειρογνώμονες θα συναντηθούν με πολιτικούς. Χρειαζόμαστε χάρτες, δεδομένα και ακριβείς γεωλογικές και θαλάσσιες μελέτες. Ο διάλογος θα διεξαχθεί σε τρία επίπεδα:
1. Τεχνικό επίπεδο με επικεφαλής εξειδικευμένες επιτροπές για την πλήρη οριοθέτηση των συνόρων μας.
2. Νομικό επίπεδο για τη μελέτη διεθνών συμφωνιών και προτύπων.
3. Πολιτικό επίπεδο για την εγγύηση των συμφερόντων και των ισορροπιών των χωρών.
Εάν αυτό γίνει σωστά, θα καταλήξουμε σε μια δίκαιη και μακροπρόθεσμη συμφωνία.
-Και πώς αντιμετωπίζετε την εσωτερική ένταση γύρω από αυτό το ζήτημα;
Η ένταση πηγάζει από την έλλειψη πληροφοριών, όχι από τον πυρήνα του ζητήματος. Ως εκ τούτου, δεσμευόμαστε για διαφάνεια. Οποιαδήποτε συμφωνία, οποιοδήποτε έγγραφο, οποιαδήποτε ρήτρα θα παρουσιαστεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων και οι εκπρόσωποι του λαού θα το συζητήσουν δημόσια. Δεν υπάρχουν μυστικά ή παρασκηνιακές συμφωνίες. Πρόκειται για ένα σημαντικό εθνικό ζήτημα και όλοι οι κρατικοί θεσμοί πρέπει να συμμετάσχουν σε αυτό.
-Ποιο μήνυμα έχετε για τον λιβυκό λαό;
Διαβεβαιώνω όλους τους Λίβυους ότι θα δεχτούμε μόνο ό,τι προστατεύει τη χώρα μας. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με λογική, γνώση και εθνικό συμφέρον, όχι με συναίσθημα. Η Λιβύη σήμερα έχει την ευκαιρία να ανοικοδομήσει τη θαλάσσια πολιτική της στη Μεσόγειο και το Κοινοβούλιο θα είναι η ασπίδα που προστατεύει τα δικαιώματα του λαού μέσω της νομοθεσίας.
Πηγή: tanea.gr
