Ποια σχέση μπορεί να έχει η συνάντηση του Εμανουέλ Μακρόν με τον Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο και εκείνη του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ναρέντρα Μόντι στο Νέο Δελχί; Φαινομενικά καμία – πέρα, φυσικά, από το γεγονός ότι πρόκειται για τους ηγέτες τεσσάρων εκ των πλέον ισχυρών χωρών στον σημερινό κόσμο. Κι όμως. Μια δεύτερη «ανάγνωση» μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι στους χώρους στους οποίους πραγματοποιήθηκαν οι χθεσινές χειραψίες και συνομιλίες υπάρχει ένας κοινός «ελέφαντας»: ο πόλεμος στην Ουκρανία, με τον οποίο και οι τέσσερις ηγέτες εμπλέκονται, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας πιο άμεσα από όλους, βεβαίως, καθώς εκπροσωπεί το ένα εμπόλεμο μέρος και μάλιστα στον ρόλο του επιτιθέμενου. Δεν χωράει αμφιβολία, ωστόσο, πως δεν θα μπορούσε να συνεχίσει εάν δεν είχε ισχυρές «πλάτες», οι οποίες είναι βαμμένες στα χρώματα της Κίνας, καθώς ο Σι είναι ο πιο σημαντικός υποστηρικτής του, τόσο πολιτικά – διπλωματικά όσο και υλικά.
Κάτι αντίστοιχο, τηρουμένων των αναλογιών, φαίνεται πως ισχύει και για τον χθεσινό συνομιλητή του και πρωθυπουργό της Ινδίας, καθώς πρόκειται για τη χώρα η οποία έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο σημαντικούς εμπορικούς εταίρους της Ρωσίας, ενώ παράλληλα αρνείται κατηγορηματικά να υιοθετήσει οποιαδήποτε κύρωση έχει επιβάλει εις βάρος της η Δύση.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας, τέλος, είναι ο μοναδικός από τους τέσσερις ο οποίος έχει ταχθεί ρητά με το μέρος του Κιέβου και προσπάθησε (ματαίως) να πείσει τον κινέζο ομόλογό του να ασκήσει πίεση στον Πούτιν – χωρίς, πάντως, να τραβήξει πολύ το σκοινί, διακυβεύοντας τα συμφέροντα των γαλλικών επιχειρηματικών ομίλων στην κινεζική αγορά.
Οπως μπορεί να καταλάβει κανείς, λοιπόν, υπάρχει όντως ένα αόρατο νήμα που συνδέει όσα συμβαίνουν και λέγονται στο Πεκίνο και το Νέο Δελχί. Αν και δύσκολα αυτό θα γίνει ο μίτος που θα οδηγήσει στην έξοδο από τον λαβύρινθο του πολέμου και της κρίσης.
Πηγή: tanea.gr
