Σχεδόν ένα εκατομμύριο παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο παγκοσμίως εξαιτίας προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με την ανεπαρκή ανάπτυξή τους. Αυτό προκύπτει από νέα μελέτη του ινστιτούτου Institute for Health Metrics and Evaluation της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Lancet Child & Adolescent Health.
Η αδυναμία φυσιολογικής ανάπτυξης στους πρώτους μήνες της ζωής υποδηλώνει συχνά ότι τα νεογνά γεννιούνται πολύ μικρά ή πρόωρα. Σε μεγαλύτερη βρεφική και νηπιακή ηλικία, η καθυστέρηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε ανεπαρκή διατροφή, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις ή άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, οι θάνατοι που συνδέονται με την ανεπαρκή ανάπτυξη μειώθηκαν από 2,75 εκατομμύρια το 2000 σε 880.000 το 2023. Παρά τη μείωση, οι επιπτώσεις παραμένουν σοβαρές, με τη μεγαλύτερη επιβάρυνση να καταγράφεται στην υποσαχάρια Αφρική (618.000 θάνατοι) και στη Νότια Ασία (165.000 θάνατοι). Η ανεπαρκής ανάπτυξη αποτελεί τον τρίτο σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου για τη θνησιμότητα και νοσηρότητα των παιδιών κάτω των πέντε ετών παγκοσμίως.
Το χαμηλό βάρος ευθύνεται για περίπου το 12% όλων των θανάτων σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, ενώ ο οξύς υποσιτισμός συνδέεται με το 9% και η ραχίτιδα –η καθυστέρηση ανάπτυξης λόγω χρόνιου υποσιτισμού– με το 8%. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η τελευταία αιτία είναι πιο διαδεδομένη από ό,τι είχε εκτιμηθεί στο παρελθόν.
Η ανεπαρκής ανάπτυξη αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου και αναπηρίας από ασθένειες όπως οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού, η διάρροια, η ελονοσία και η ιλαρά. Το 2023 σχεδόν 800.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών έχασαν τη ζωή τους από αυτές τις αιτίες. Στην υποσαχάρια Αφρική, το 77% των θανάτων από διάρροια και το 65% από λοιμώξεις του αναπνευστικού σχετίζονταν με την ανεπαρκή ανάπτυξη, ενώ στη Νότια Ασία τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 79% και 53%.
Η μελέτη καταλήγει ότι τα περισσότερα βρέφη με καθυστέρηση ανάπτυξης παρουσιάζουν σημάδια μειωμένης ανάπτυξης μέσα στους πρώτους τρεις μήνες της ζωής, γεγονός που αναδεικνύει τη σημασία των παρεμβάσεων πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πηγή: tanea.gr
