Η Μπιγιονσέ μεγάλωσε. Ως καλλιτεχνική υπόσταση αλλά και ως έμβιο ον. Τα σημάδια της επιτυχημένης καριέρας της είναι τα τρόπαια που συλλέγουν τα άλμπουμ της, ο τζίρος των περιοδειών της, τα κερδοφόρα διαφημιστικά συμβόλαια και όλα αυτά που έχτισε στα πάνω από είκοσι χρόνια καριέρας να συνοδεύουν τη σύγχρονη φήμη μιας υπερδιασημότητας. Ανάμεσά τους και τα ίχνη μιας καμπυλόσχημης δύναμης, πρωταρχικά στοχευμένης στο στήθος της, που προβλήθηκαν στον αγωνιστικό χώρο της Formula 1. Εκεί όπου εμφανίστηκε φορώντας τη δερμάτινη εκδοχή φόρμας πιλότου αγώνων ταχύτητας, με διάφορα μπλε, κόκκινα, λευκά εμβλήματα να διακοσμούν τη στολή που της ετοίμασε ο οίκος Louis Vuitton. Βασίλισσα μιας κουλτούρας που διεκδικεί πολιτιστική υπεροχή φορούσε μυτερές μπότες με τακούνι, κόκκινα γάντια, μεγάλα γυαλιά. Και πριν γλιστρήσει στην ηλεκτρική κόκκινη Ferrari για μια βόλτα στην πίστα με τον επτά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή αγώνων ταχύτητας, Λούις Χάμιλτον, είχε ξεκουμπώσει το φερμουάρ της πέρα από το σημείο της χρυσής τομής των αναλογιών.
Το ανοιχτό φερμουάρ και ένα ντεκολτέ- χείμαρρος προσφέρονται για παράλληλες αναγνώσεις. Στο πρώτο επίπεδο, ένας φλοιός σεξουαλικότητας από ένα pin up girl (τα ημίγυμνα μοντέλα στα ημερολόγια ελαστικών της δεκαετίας του 1950 που οι φωτογραφίες τους στερεώνονταν με πινέζες σε χώρους ανδρικής παρουσίας) που κλείνει το μάτι στους παραδοσιακούς ηδονοβλεψίες και θεατές αθλημάτων συνδεδεμένων με την παραγωγή αυξημένης τεστοστερόνης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο η Μπιγιονσέ κατεβάζει το φερμουάρ για να επεξεργαστεί τις άβολες στιγμές της προσωπικής της διαδρομής και τον ρατσιστικό μισογυνισμό ζαλίζοντας ενοχλητικά όσους αμφισβητούν τη μουσική της και το χρώμα της.
Η Μπιγιονσέ δεν είναι η μόνη που αναστατώνει την τάξη των μοιρασμένων ρόλων παρελαύνοντας με τα σύμβολα της ανδρικής υπεροχής και της υψηλής τεχνολογίας της οδήγησης. Τον 19ο αιώνα, στο απόγειο της βικτωριανής εποχής, η Νέλι Μπλάι, η Ελίζαμπεθ Μπίσλαντ, η Ανι Λοντοντέρι, η Γκέρτρουντ Μπελ και οι δίδυμες Σμιθ ταξίδεψαν μόνες τους για να γνωρίσουν τον κόσμο. Οι δικές τους εντυπώσεις, τα κείμενά τους, προσωπικά τους αντικείμενα και ρούχα συνθέτουν ένα εκθεσιακό αφήγημα για τον γύρο του κόσμου από την πλευρά των γυναικών που παρουσιάζεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού.
Η έκθεση «En Route» παρουσιάζει τις ιστορίες έξι γυναικών που ξεκίνησαν με ποδήλατο, τρένο, πλοίο ή άλογο για να ταξιδέψουν σε όλον τον κόσμο. Με διαφορετικές αφετηρίες, άλλη παθιασμένη για την πολιτική, ή ωθούμενη από ζωηρή περιέργεια, κάποιες για να σπουδάσουν το όνειρό τους, άλλη να κυνηγήσει την επιθυμία της. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η Νέλι Μπλάι. Πρωτοπόρος της ερευνητικής δημοσιογραφίας, εργάστηκε στην εφημερίδα «New York World» του Τζόζεφ Πούλιτζερ, διεισδύοντας σε εργοστάσια για να καταγράψει την εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας και σε ένα άσυλο για να αποκαλύψει τις συνθήκες διαβίωσης των τροφίμων του. Κουρασμένη από το κυνήγι των ειδήσεων, στις 14 Νοεμβρίου 1889, αναχώρησε από τη Νέα Υόρκη, επιβάτιδα στο πλοίο «Augusta Victoria», με 200 βρετανικές λίρες και μερικά δολάρια στην τσέπη της. Οπως ο Φιλέας Φογκ του Ιουλίου Βερν, η Νέλι Μπλάι επιχείρησε να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες. Η διοίκηση της εφημερίδας σχολίασε την απόφασή της επισημαίνοντας: «Πρώτα απ’ όλα, είστε γυναίκα και θα χρειαστείτε έναν σύντροφο. Ακόμα κι αν μπορούσατε να ταξιδέψετε μόνη σας, θα έπρεπε να κουβαλήσετε τόσο πολλές αποσκευές που θα σας εμπόδιζαν να κάνετε γρήγορες αλλαγές». Κι όμως, η Νέλι Μπλάι ολοκλήρωσε το ταξίδι της σε όλον τον κόσμο σε 72 ημέρες, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Φιλέα Φογκ. Το αποδεικνύει το επιτραπέζιο παιχνίδι που δημιουργήθηκε μετά το κατόρθωμά της και εκτίθεται στην «En Route».
Πηγή: tanea.gr
