Στο λεξιλόγιο της πολιτικής αντιπαράθεσης μπήκαν οι Λαιστρυγόνες, οι Κύκλωπες μέχρι και το Χόγκουαρτς του Χάρι Πότερ ή ο «Αλέξης» των Olympians. Πίσω από αυτό το αταίριαστο μείγμα μυθικών όντων, φανταστικών τοποθεσιών και στίχων της δεκαετίας του ’60 κρύβονται διαφορετικές στρατηγικές, σοβαρές προκλήσεις και σχεδιασμοί, τόσο βραχυπρόθεσμοι όσο και για το (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον. Με την κυκλοφορία 700+ σελίδων από τον Αλέξη Τσίπρα καταγράφηκαν τα πρώτα αλληλοκαρφώματα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη: ο νυν Πρωθυπουργός μίλησε για «ενδιαφέρον μυθιστόρημα», το οποίο δεν σκοπεύει να διαβάσει αφήνοντας «σε άλλους την αποδόμησή του» και ο πρώην τού χρέωσε φόβο για τη συμβολή της «Ιθάκης» (του) σε ένα καλύτερο μέλλον. Ο πρώτος αποφεύγει για την ώρα τις ονομαστικές βολές κατά ριπάς, ο δεύτερος δεν έχει λόγους να κάνει το ίδιο – μπορεί άρα να στοχεύει από τώρα μετωπικά. Με τον Μητσοτάκη να δείχνει (μέχρι νεωτέρας) ότι προκρίνει μια αντιμετώπιση «τόσο – όσο» απέναντι στον προκάτοχό του, σε Μαξίμου και ΝΔ διάβασαν το βιβλίο του Τσίπρα, συμφωνώντας σε δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι η επιστροφή του με το βιβλίο είναι προάγγελος της ολικής επαναφοράς του στην κεντρική πολιτική σκηνή με την Αμαλίας να κοιτάζει, όπως πιστεύουν οι γαλάζιοι, στη διεκδίκηση ενισχυμένου ρόλου στην επόμενη μετεκλογική μέρα, «καθαρίζοντας» ως τότε πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος. Δεύτερον ότι η επαναφορά στη δημόσια συζήτηση του 2015, χειρισμών και πεπραγμένων της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί ως έναν βαθμό συνθήκες συσπείρωσης για τη ΝΔ. Κατά τ΄ άλλα, καταγράφονται και εντός ΝΔ διαφορετικές αναγνώσεις (πιο επιφανειακές και αισιόδοξες ή πιο συγκρατημένες) καθώς και ερωτήματα που δύσκολα θέλει κανείς να ρισκάρει να απαντήσει πρόωρα ως προς τον πραγματικό αντίκτυπο της «Ιθάκης» και το αποτύπωμα Τσίπρα στο επόμενο διάστημα: το πού μπορεί τελικά να απευθυνθεί ο πρώην πρωθυπουργός, για παράδειγμα – μόνο στα αριστερά του με ένα σινιάλο «ανασύνθεσης» ή μήπως και στους απογοητευμένους από το μητσοτακικό «επιτελικό κράτος», οι οποίοι κινούνται στις παρυφές του Κέντρου; Καταγράφονται άλλωστε και επικοινωνιακά προσεγγίσεις σε άλλο μήκος κύματος – ενδεικτικό το «δεν σνομπάρω κανέναν, πρέπει να δούμε τι θα παρουσιάσει» διά στόματος της Ντόρας Μπακογιάννη και το «όλοι για τον Μητσοτάκη δουλεύουν» διά στόματος του Αδωνη Γεωργιάδη.
ΣΤΗ ΔΟΚΌ ΙΣΟΡΡΟΠΊΑΣ
Ολα αυτά ουσιαστικά οδηγούν στη δοκό ισορροπίας τον Μητσοτάκη, ο οποίος δεν θέλει να ρισκάρει ούτε με αδιαφορία απέναντι στον Τσίπρα ούτε με συνολικό καδράρισμά του, αναγνωρίζοντας άρα κινδύνους από την παραμικρή λάθος δοσολογία στη συγκεκριμένη συνταγή. Με άλλα λόγια, ο Πρωθυπουργός μπορεί να έχει ανάγκη από έστω μικρά κέρδη για τη ΝΔ από μια σύγκριση πεπραγμένων με τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτή κινητοποιεί, όπως λένε μετρήσεις που αναλύονται στο Μαξίμου, αντανακλαστικά στο «συντηρητικό» ακροατήριο) ωστόσο δεν θέλει να δείξει
προσωπική σύγκριση («Δεν είναι ο πήχης μας ο Τσίπρας» διαλαλούν πρωθυπουργικοί συνεργάτες) – να τον αναδείξει, δηλαδή, σε βασικό αντίπαλο προτού καν ο ίδιος προχωρήσει σε νέο κόμμα. Επιπλέον μπορεί να θέλει να στηλιτεύει «περιπέτειες» του 2015 που αποτελούν άλλωστε «διαιρετική τομή» ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι οι περιγραφές του βιβλίου δεν βοηθούν στο rebranding Τσίπρα και τελικά σε μια κεντρώα διείσδυσή του, ωστόσο είναι σαφές ότι το άλλοτε αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και τα ανάλογα «φόβητρα» δεν λειτουργούν πια όπως παλιά – με εξαίρεση τα αντανακλαστικά που κινητοποιούνται στο σκληρό γαλάζιο ακροατήριο. Αντίθετα η κυβέρνηση παλεύει με τα προβληματικά σημεία της δικής της εικόνας, οδεύοντας στον έβδομο χρόνο της, σε ένα πολυκερματισμένο πολιτικό σκηνικό, με αρνητισμό και αποστασιοποίηση του εκλογικού σώματος.
ΔΙΠΛΉ ΠΑΓΊΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΔ
Εξού και υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που παραδέχονται ότι ελλοχεύει διπλή παγίδα για τη ΝΔ. Η μία είναι η επανάπαυση σε μια σιγουριά της κυβερνητικής έδρας ότι οι πολίτες έκριναν τον Τσίπρα για όσα περιγράφει στην «Ιθάκη» τόσο το 2019 ως πρωθυπουργό όσο και το 2023 «με ακόμη πιο αρνητική ψήφο» ως αρχηγό της αντιπολίτευσης. Η δεύτερη είναι ο εφησυχασμός και κάποιοι γαλάζιοι πανηγυρισμοί για το κύμα αναταράξεων στην (κέντρο)αριστερά. Κυβερνητικός αξιωματούχος σχολιάζει χαρακτηριστικά ότι κάποια στιγμή ο Τσίπρας θα ξεμπερδέψει με το σημερινό εσωτερικό σκηνικό των «συντροφικών αλληλομαχαιρωμάτων», που ίσως τον φθείρουν προς το παρόν και θα επιχειρήσει τα κοινωνικά ανοίγματά του. «Και μόνο από την «Ιθάκη» καταλαβαίνω ότι έχει στο μυαλό του κάτι αρχηγικό» εκτιμά η ίδια πηγή, επιμένοντας ότι σε κάθε περίπτωση η παράμετρος Τσίπρα χρειάζεται εκ μέρους της κυβέρνησης προσεκτικό χειρισμό και αναμονή. Ετερη πηγή, συμφωνεί ότι μόλις φανεί τι έχει να πει ο πρώην πρωθυπουργός προς τους πολίτες για την επόμενη μέρα θα φανεί εάν μπορεί δυνητικά να παίξει τον άλλο πόλο – «μέχρι
τότε εμείς στους αποστασιοποιημένους μετριοπαθείς ψηφοφόρους δεν μπορούμε να απαντάμε με παρελθοντολογία, αλλά πρέπει να στηριζόμαστε στο δικό μας όραμα, σε ισχύοντες συσχετισμούς» παραδέχεται. Δεν είναι τυχαίο ότι κυβερνητικές πηγές επανέρχονται εμφατικά στο ότι πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα των ισχυρών, μονοκομματικών κυβερνήσεων «παρά τα
λάθη, που αναγνωρίζονται και καταβάλλεται προσπάθεια να διορθωθούν», με το Μαξίμου να επιχειρεί και μέσω των επιθέσεων στον Τσίπρα να πληγώσει τελικά το «ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη».
Πηγή: tanea.gr
