Στην «Ιθάκη», ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για πρώτη φορά για ένα κρίσιμο στοιχείο της περιπέτειας του 2015, για το οποίο έχει κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του: την υπόσχεση στους πολιτικούς αρχηγούς της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού πως δεν θα πάει σε εκλογές, ώστε εκείνοι να πειστούν να ψηφίσουν το τρίτο Μνημόνιο, το οποίο δεν περνούσε από την υφιστάμενη πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δίχαζε τον ΣΥΡΙΖΑ και χρειαζόταν τις ψήφους των «συστημικών» κομμάτων για να περάσει από το κοινοβούλιο. Δέσμευση που, σύμφωνα με μαρτυρίες που έχουν κατατεθεί δημόσια και ιδιωτικά ανά τα χρόνια, από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τη Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη, αθετήθηκε με την προκήρυξη των εκλογών εκείνου του Σεπτεμβρίου.
Ο Τσίπρας παραδέχεται ότι η κουβέντα αυτή έγινε, τουλάχιστον μία φορά, δίνει όμως τη δική του εκδοχή αυτής της υπόσχεσης, λιγότερο δεσμευτικής και απόλυτης από τον τρόπο που τη διηγήθηκαν οι υπόλοιποι – σε ένα πλαίσιο δημιουργικής ασάφειας. Η συζήτηση που περιγράφει ξεκίνησε στις 24 Ιουλίου, στην επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η οποία λόγω των συνθηκών δεν περιελάμβανε τη γνωστή δεξίωση, αλλά ένα πιο λιτό γεύμα μεταξύ των πολιτικών αρχηγών:
«Οι ερωτήσεις αναφορικά με τις προθέσεις μου ήταν επίμονες, σχεδόν ασφυκτικές. Η Γεννηματά και ο Θεοδωράκης με ρωτούσαν ξανά και ξανά αν σκόπευα να προχωρήσω σε πρόωρες εκλογές (…) Ηταν προφανές πως δεν μπορούσα να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά τους για το αν σκόπευα να προσφύγω σε πρόωρες εκλογές. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν είχα πάρει ακόμα την απόφαση. Αλλά και γιατί, όπως όλοι γνωρίζουν, οι εκλογές δεν προαναγγέλλονται». Στην εκδοχή του Τσίπρα, ο τότε πρωθυπουργός αρκέστηκε να πει στους δύο πολιτικούς αρχηγούς πως «αναζητούσαμε τρόπους για τη διεύρυνση της πλειοψηφίας και ότι θα ήταν καλό να είναι ανοιχτοί σε σχετικές προτάσεις. Εδειξαν να το ακούνε θετικά, χωρίς φυσικά να δεσμεύονται».
Αργότερα, θυμάται πως η Γεννηματά τού «φύλαξε» τον ελιγμό. Και όταν παραπονέθηκε, της απάντησε γελώντας: «Τι περίμενες; Να σου ανακοινώσω ότι θα πάω σε εκλογές; Δύο πράγματα δεν προαναγγέλλονται ποτέ: οι πρόωρες εκλογές και οι νομισματικές υποτιμήσεις. Εμένα, ευτυχώς, μόνο το πρώτο είναι στην ευχέρειά μου».
Οι αντάρτες του ΣΥΡΙΖΑ
Στην ανάλυση του πρώην πρωθυπουργού, το να μην προσφύγει στις κάλπες και να συνεχίσει, ως κυβέρνηση μειοψηφίας, με ανοχή της Βουλής, για την υλοποίηση του προγράμματος είχε δύο βασικές αδυναμίες: πρώτη ήταν η «βαριά πολιτική σημειολογία» της ύπαρξης περίπου 40 ανταρτών του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συγκροτούσαν δική τους κοινοβουλευτική ομάδα, και δεύτερη (και, κατά τον ίδιο, πιο σημαντική) πως η αποδυναμωμένη αυτή κυβέρνηση δεν θα διέθετε την «πολιτική και ηθική ισχύ να κυβερνήσει», θα της έλειπε η «λαϊκή νομιμοποίηση». Παρότι ούτε οι θεσμοί ήθελαν εκλογές τόσο γρήγορα, στη δική του θεώρηση η καθαρή πλειοψηφία με την οποία πέρασε το τρίτο Μνημόνιο από τη Βουλή θα εξανεμιζόταν γρήγορα, καθώς «όλοι όσοι ψήφισαν το Μνημόνιο θα επιδίδονταν σε ανταγωνισμό ποιος θα το καταγγείλει – και θα με καταγγείλει – με βαρύτερους χαρακτηρισμούς και μεγαλύτερη οξύτητα».
Η ίδια τακτική
Με αυτόν τον τρόπο, οι ψήφοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού έγιναν για πρώτη φορά «δανεικές» – την ίδια τακτική θα ακολουθούσε η κυβέρνηση κάθε φορά που η κυβερνητική της πλειοψηφία δεν μπορούσε μόνη της να «περάσει» ένα νομοσχέδιο, όπως συνέβη κατά κύριο λόγο στο σύμφωνο συμβίωσης, αλλά κυρίως στη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου ο Τσίπρας δεν επέλεξε να πάει πάλι σε εκλογές, αλλά μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ δημιούργησε μια νέα πλειοψηφία με βουλευτές – μεταγραφές από άλλα κόμματα, που κατέλαβαν και υπουργικές θέσεις.
Πηγή: tanea.gr
