Από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν ξεκίνησε η απρόκλητη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, υπήρξαν αναλύσεις επί αναλύσεων που επιχείρησαν να εξηγήσουν για ποιο λόγο προχώρησε σε αυτή την κίνηση ο Πούτιν. Βλέποντας με ποιον τρόπο κινήθηκε το επόμενο διάστημα αυτή η πολιτική και οικονομική οντότητα που γνωρίζαμε ως Δύση, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα, ότι η ρωσική εισβολή υπήρξε γιατί ο Πούτιν είχε πεισθεί πως η Δύση είναι αδύναμη.
Οσον αφορά στη σχέση της με τη Ρωσία, μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία, η Δύση και κυρίως η Ευρώπη προσπαθούσαν να κρατήσουν «ζωντανό» έναν διάλογο με τον Πούτιν. Υπάρχει, το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Απριλίου του 2018, στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, όταν Μακρόν και Λαγκάρντ μιλούσαν για ένα πλαίσιο διαλόγου κι εκείνος δήλωνε χαρακτηριστικά «πως θα διασφαλίσει την ευρωπαϊκή ασφάλεια για να μην υπάρξουν νέες απειλές». Τους «δούλευε» κανονικά! Σήμερα, βαδίζοντας προς τον τέταρτο χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία, απαιτείται ένας αναστοχασμός για το τι σημαίνει σήμερα Δύση, όταν η ίδια η Δύση δεν γνωρίζει τι είναι και πώς θα υπερασπιστεί τον εαυτό της. Αυτό φάνηκε έντονα μετά την εκλογή Τραμπ.
Πού βρισκόμαστε σήμερα; Γερμανία, Πολωνία και χώρες της Βαλτικής ετοιμάζονται για έναν αμυντικό πόλεμο. Η Ευρωπαϊκή Ενωση βιώνει μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για την ασφάλειά της και προχωρά στην υιοθέτηση ενός αμυντικού σχεδίου που περιλαμβάνει μεγάλη αύξηση αμυντικών δαπανών για τον επανεξοπλισμό της, ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί τόσο την Ουκρανία όσο και τον εαυτό της.
Εχοντας τις «αμυντικές πλάτες» των ΗΠΑ για αρκετές δεκαετίες απολάμβανε μια «ευτυχισμένη υποτέλεια» στα θέματα της άμυνας και της ασφάλειας. Η Ευρώπη δηλώνει πως πρέπει πλέον να γίνει πιο κυρίαρχη, πιο υπεύθυνη για τη δική της άμυνα και καλύτερα εξοπλισμένη. Ενας ολόκληρος κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή και η διεθνής πολιτική διανύει μια μεταβατική περίοδο κι αυτό επηρεάζει τα συμφέροντα πολλών χωρών και της Ελλάδας.
Με αφορμή την επίσκεψη Ζελένσκι και τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην απρόκλητη ρωσική εισβολή, πρέπει να τονίσουμε πως η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι πάντα στάση αρχών με γνώμονα τη διεθνή νομιμότητα. Δεν μπορεί η Ελλάδα να ζητάει σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και στη σημασία των συνόρων μόνο εκεί που την αφορά το πρόβλημα κι αλλού να παραμένει σιωπηλή. Η συνέπεια είναι η βάση της αξιοπιστίας της εξωτερικής πολιτικής μας. Με στρατηγική ψυχραιμία η Ελλάδα πρέπει να βρει τη θέση της στο νέο διεθνές περιβάλλον. Χρειαζόμαστε σταθερή ευρωπαϊκή προοπτική, εθνική αυτοπεποίθηση και στρατηγική ψυχραιμία.
Η γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας στο ενεργειακό παιχνίδι με τον κάθετο διάδρομο, είναι αποτέλεσμα ενός γεωπολιτικού εθνικού σχεδιασμού που ξεκίνησε το 2011, εντάχθηκε στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση το 2013-14 και σήμερα εξελίχθηκε σε δυνατό γεωοικονομικό «χαρτί» της Ελλάδας.
Να μην ξεχνάμε πως είμαστε χώρα του σκληρού πυρήνα της ενοποίησης. Αυτή τη συμμετοχή μας να την ενισχύσουμε και στο γεωπολιτικό επίπεδο. Η Ευρώπη επιχειρεί να διαψεύσει τον Πούτιν που ποντάρει στην ευρωπαϊκή «κόπωση» και η Ελλάδα είναι μέρος αυτού του στοιχήματος.
Ο Σωτήρης Ντάλης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, πρόεδρος του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πηγή: tanea.gr
