Στο ίδιο έργο θεατές βρίσκονται για μια ακόμη φορά το Κίεβο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την δημοσιοποίηση των 28 σημείων του αμερικανικού σχεδίου για τον τερματισμό του πολέμου. Σε ένα έργο στο οποίο, όπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές από τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται ο ίδιος και οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Κι όμως. Οι ηγέτες της ΕΕ και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ως «φανατικοί της πιο φευγάτης ουτοπίας» (για να παραφράσουμε τους στίχους του γνωστού τραγουδιού), επιμένουν ότι είναι σε θέση να τροποποιήσουν όχι μόνο το σκηνικό, αλλά και το σενάριο. Αλλάζοντας, έτσι, σχεδόν τα πάντα στο θέατρο ενός πολέμου ο οποίος, σύμφωνα με πολλούς, μπορεί να καθορίσει το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης, αν όχι και της ανθρωπότητας.
Γνωρίζουν, ωστόσο, καλά πως αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει, δεδομένης της ισχύος που (δεν) διαθέτουν – σε πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Γι’ αυτό και το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκονται εκ νέου είναι αμείλικτο, με τα περιθώρια ελιγμών που διαθέτουν να περιορίζονται σε κάθε νέα πράξη του ματωμένου αυτού έργου.
Ας το διατυπώσουμε όσο πιο απλά γίνεται: Εφόσον αποφασίσουν να πουν «ναι» στο σχέδιο, δύσκολα θα υπάρξει κανείς που να θεωρήσει πως δεν πρόκειται για συνθηκολόγηση, όσο εντυπωσιακό και αν είναι το… περιτύλιγμα που θα επιλεγεί. Εάν, αντιθέτως, που επιλέξουν να πουν «όχι», τότε είναι περίπου δεδομένο ότι οδηγούνται προς μια ταπεινωτική συντριβή.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Στην πρώτη περίπτωση, μια ματιά στο (ανεπίσημο) κείμενο του σχεδίου που κυκλοφορεί στα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές. Η εκχώρηση του 20% περίπου του εδάφους της Ουκρανίας στη Ρωσία, ο περιορισμός του μεγέθους των ενόπλων δυνάμεών της και των όπλων που θα έχουν στη διάθεσή τους και η δέσμευση ότι η (υπόλοιπη) χώρα δεν θα γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, καθώς και η υποχρέωση διεξαγωγής εκλογών εντός 100 ημερών, αποτελούν όρους που επιβάλλονται συνήθως σε ένα ηττημένο.
Τα πράγματα γίνονται, μάλιστα, ακόμη πιο άσχημα όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι μετά και από αυτό, η Ουκρανία θα βρίσκεται υπό διαρκή αμερικανική και ευρωπαϊκή κηδεμονία. Με τις ΗΠΑ, μάλιστα, να αποσπούν τη μερίδα του λέοντος και από τη διαδικασία της ανοικοδόμησης (και τα κέρδη που αυτή συνεπάγεται) – όπως έχουν ήδη κάνει και με τον ορυκτό της πλούτο, με βάση τη συμφωνία που έχει ήδη υπογράψει ο Ζελένσκι.
Στη δεύτερη περίπτωση, η εικόνα που έρχεται από τα πεδία των μαχών δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για την κατεύθυνση προς την οποία οδηγείται ο πόλεμος. Η γραμμή του μετώπου έχει «σπάσει» σε πολλά σημεία, καθώς οι Ουκρανοί δεν διαθέτουν ούτε τον αναγκαίο στρατό ούτε την απαιτούμενη δύναμη πυρός, με συνέπεια οι ρωσικές δυνάμεις να προωθούνται ολοένα ταχύτερα και να καταλαμβάνουν πόλεις και χωριά με στρατηγική σημασία.
Πρακτικά, αργά ή γρήγορα, ολόκληρο το Ντονμπάς θα πέσει στα χέρια τους, ενώ στη συνέχεια δεν αποκλείεται να τους «ανοίξει η όρεξη» και να διεκδικήσουν και επιπλέον εδάφη. Κάτι που, με τη σειρά του, σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί (και Ρώσοι, φυσικά) θα προστεθούν στη μακάβρια λίστα των θυμάτων αυτού του πολέμου, ο οποίος σύντομα συμπληρώνει τέσσερα χρόνια.
Η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει ταχύτατα και οι πιέσεις που δέχεται ο Ζελένσκι από Αμερικανούς και Ρώσους είναι ασφυκτικές. Ο Τραμπ φέρεται μάλιστα να του έχει δώσει τελεσίγραφο ως την ερχόμενη Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου, απειλώντας ότι θα διακόψει τη ροή όπλων, πυρομαχικών και πληροφοριών.
Όσο για τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου και στενό συνεργάτη του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, του διεμήνυσε κυνικά: «Το περιθώριο της ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων συρρικνώνεται γι’ αυτόν, καθώς χάνει εδάφη από τις επιθετικές ενέργειες του ρωσικού στρατού».
Σε αυτό το φόντο, μετά και τη συνομιλία που είχε ο πρόεδρος της Ουκρανίας με τους ηγέτες Γερμανίας, Γαλλίας και Βρετανίας, όλα δείχνουν πως τα επόμενα 24ωρα θα είναι ιδιαιτέρως «πυκνά» και θα σφραγιστούν από εντατικές διαπραγματεύσεις.
Οι Ευρωπαίοι – οι οποίοι, σύμφωνα με το Bloomberg – έχουν ήδη απορρίψει βασικές πλευρές του σχεδίου Τραμπ, το πιθανότερο είναι πως θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να οδηγήσουν στα «βράχια» και αυτή την πρωτοβουλία. Εξάλλου, αυτό επιβάλει και το γενικότερο κλίμα που έχουν δημιουργήσει το τελευταίο διάστημα, προετοιμάζοντας με δηλώσεις και ασκήσεις τους πολίτες της Ευρώπης για τον πόλεμο που επίκειται με τη Ρωσία.
Αν επέλθει κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία και συμφωνία με τη Μόσχα, πώς θα συνεχίσουν να στηρίζουν το αφήγημά τους;
Πηγή: tanea.gr
