Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ «ΛΟ» του Θανάση Βασιλείου ταξιδεύει αυτή την εβδομάδα σε Βόλο και Λάρισα μέσω του CineDoc, προσφέροντας στο κοινό της Θεσσαλίας μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά ένα από τα πιο προσωπικά και ταυτόχρονα συλλογικά έργα της σύγχρονης ελληνικής τεκμηρίωσης. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θα παρευρεθεί και στις δύο προβολές, ενώ στο Βόλο θα πραγματοποιήσει και masterclass στο Πανεπιστήμιο, παρουσιάζοντας τη διαδικασία δημιουργίας ενός «φιλμικού αυτοπορτρέτου».
Στην συνέντευξή του στην εκπομπή του FORMEDIA RADIO «Ennitime is a good time» με την Έννη Λεβέντη και τον Κώστα Ανέστη, ο Θανάσης Βασιλείου εξήγησε ότι ο τίτλος «ΛΟ» προέρχεται από την ηπειρώτικη διάλεκτο και σημαίνει «σώπα, μη μιλάς», μια φράση που άκουγε συχνά από τη μητέρα και τη γιαγιά του. Η ταινία ξεκινά από αυτό το μοτίβο της σιωπής, το οποίο γίνεται γέφυρα ανάμεσα στο οικογενειακό και το ιστορικό τραύμα. Όπως ο ίδιος τονίζει, «δεν μπορώ να σκεφτώ το ατομικό χωρίς να σκεφτώ το πλαίσιο μέσα στο οποίο το ατομικό αυτό εξελίσσεται».
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τον σκηνοθέτη να επιστρέφει στο άδειο σπίτι της παιδικής του ηλικίας ένα χρόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του. Εκεί, μέσα από καθημερινά αντικείμενα, κενές επιφάνειες και θραύσματα μνήμης, ξετυλίγεται μια διαδρομή που αγγίζει όχι μόνο την προσωπική ιστορία, αλλά και τη συλλογική μνήμη της δικτατορίας. «Η ταινία είναι μια πολύ ταπεινή ταινία ως προς τα μέσα, αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα δυσκολία με την έκθεση», λέει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Βασιλείου θεωρεί κρίσιμη τη σύνδεση της νέας γενιάς με την πρόσφατη ιστορία, επισημαίνοντας πως «υπάρχει μια σχετική απαξίωση της επετείου του Πολυτεχνείου» και ότι η μνήμη χρειάζεται διαρκή υπενθύμιση για να μην χαθεί. Το «ΛΟ», συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο, λειτουργεί ως μια τέτοια υπενθύμιση — ένα ταξίδι αυτογνωσίας που τελικά αφορά όλους μας.
Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ
Έναν χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας του, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο άδειο διαμέρισμα της παιδικής του ηλικίας στην Αθήνα για να διαχειριστεί μια προβληματική κληρονομιά. Από τις γυμνές πλέον επιφάνειες του σπιτιού, αναδύονται θραύσματα αναμνήσεων της οικογένειάς του και η προσωπική ιστορία του μπλέκεται με το συλλογικό τραύμα της Χούντας. Μια βαθιά προσωπική ταινία, κινηματογραφικά λιτή και συναισθηματικά βαθιά, για όλους τους τρόπους με τους οποίους η συναισθηματική μνήμη συμπορεύεται με τη συλλογική, για το τραύμα, τη σιωπή που βιώνεται σαν ενοχή, την αγάπη και τελικά την αποδοχή.
Θανάσης Βασιλείου | 2025 | Ελλάδα, Γαλλία | 70΄
Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κέρδισε το Βραβείο ΕΚΚΟΜΕΔ πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη (Ελληνικό Πρόγραμμα), ενώ απέσπασε επίσης το Χρυσό Στεφάνι της Μεγίστης (GRAND PRIX), αλλά και το Βραβείο «Οδυσσέας» για το καλύτερο ντοκιμαντέρ Έλληνα σκηνοθέτη της Διασποράς στο 10ο BeyondBorders- Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Έναν χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας μου, βρίσκομαι για πρώτη φορά μόνος στο άδειο διαμέρισμα της παιδικής μου ηλικίας. Επιστρέφω από τη Γαλλία, όπου ζω εδώ και χρόνια, γιατί πρέπει να αποφασίσω αν θα αποδεχτώ ή όχι μια κληρονομιά που φέρει σημαντικά χρέη. Φοβούμενος ότι αυτή θα είναι ίσως η τελευταία φορά που επισκέπτομαι τον χώρο όπου μεγάλωσα, αποφασίζω να τον κινηματογραφήσω με το κινητό μου τηλέφωνο. Το παρελθόν ανακινείται και οικογενειακές αναμνήσεις αναδύονται από τις άδειες επιφάνειες. Κάποιες από αυτές τοποθετούνται στα χρόνια της δικτατορίας αλλά παραμένουν αποσιωπημένες, θολές και αμφίβολες. Η κληρονομιά δεν είναι μόνο υλική αλλά επίσης, και κυρίως, συμβολική. Εντελώς αποσταθεροποιημένος, αποφασίζω να βγω στην πόλη, και να περιδιαβώ στα μέρη, τα οποία σημαδεύτηκαν από τα χρόνια της επταετίας. Σε κάποια από αυτά, ανακαλώ προσωπικές μνήμες από βόλτες με τη μητέρα μου ή τον πατέρα μου, τον οποίο γνωρίζω ελάχιστα.
Συνειδητοποιώ ότι η Αθήνα δεν φέρει σχεδόν κανένα ίχνος της πρόσφατης ιστορίας της. Γιατί όλα αποσιωπούνται όπως και στην οικογενειακή μου ιστορία; Η απόφαση της κληρονομιάς αποκτά αναπάντεχες διαστάσεις. Καλούμαι να αναμετρηθώ με ερωτήματα που είναι την ίδια στιγμή πολιτικά και προσωπικά, ιστορικά και σύγχρονα: το καταστροφικό βάρος της σιωπής από γενιά σε γενιά και ο κίνδυνος της κατασκευασμένης μνήμης.
Βιογραφικό Σκηνοθέτη
Ο Θανάσης Βασιλείου είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος και καθηγητής Κινηματογραφικών Σπουδών στο Université de Poitiers της Γαλλίας, όπου διδάσκει θεωρία και πράξη κινηματογράφου ως Αναπληρωτής Καθηγητής Κινηματογραφικών Σπουδών. Οι μικρού μήκους ταινίες του «Ίχνη» (2017) και «Η τελευταία μας εβδομάδα» (2016) έχουν παρουσιαστεί και βραβευτεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, ενώ το ΛΟ αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.
