Οι κριτικοί του BBC επιλέγουν τα κορυφαία -αυτή τη στιγμή- φαβορί των βραβείων Όσκαρ και αποκαλύπτουν ποιοι μπορεί να έχουν ήδη χάσει το… τρένο για τα σημαντικότερα βραβεία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Τζέσι Μπάκλεϊ (Jessie Buckley) – “Hamnet”
Η Τζέσι Μπάκλεϊ θα είναι πιθανότατα το πρώτο φαβορί στη διεκδίκηση των βραβείων, κερδίζοντάς τα όλα στην κατηγορία της καλύτερης ηθοποιού, σε αυτή τη μακρά πορεία που αρχίσει από τις απονομές κριτικών και φτάνει μέχρι τα Όσκαρ.
Η ερμηνεία της ως σύζυγος του Σαίξπηρ Agnes, στο “Hamnet”, είναι γεμάτη ζωή και συγκλονιστική, ειδικά όταν προσπαθεί απεγνωσμένα και μάταια, να σώσει τον ετοιμοθάνατο γιο της. Το κοινό των φεστιβάλ έκλαιγε με λυγμούς. Και είναι πασίγνωστο το πόσο αγαπούν οι ψηφοφόροι των βραβείων μια έντονη συναισθηματική σκηνή.
Η Μπάκλεϊ έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία “The Lost Daughter” (2021), αλλά αυτή τη φορά η πίεση είναι μεγάλη, καθώς το Όσκαρ είναι, στην ουσία, δικό της. Και θα έχει παρέα στην καμπάνια για την προώθηση της ταινίας στους ψηφοφόρους. Το “Hamnet” θεωρείται ως μια από τις πιο σίγουρες ταινίες που θα βρεθούν στις υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία (Κλόι Ζάο), β’ ανδρικού ρόλου (Πολ Μέσκαλ ως Σαίξπηρ) και διασκευασμένο σενάριο.
Αριάνα Γκράντε (Ariana Grande) – “Wicked: For Good”
Θα μπορούσε η Αριάνα Γκράντε να κερδίσει το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία “Wicked: For Good”; Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ειδικοί θέτουν αυτό το ερώτημα: η ερμηνεία της ως η αφηρημένη αλλά και ευαίσθητη Γκλίντα είναι μια αστραφτερή κωμική απόλαυση, και η ίδια η ταινία είναι σίγουρο ότι θα είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2025.
Μια πιθανή νίκη της Γκράντε θα αποτελέσει ένα μοναδικό επίτευγμα. Όπως ακριβώς το “Wicked” ήταν το πρώτο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ που χωρίστηκε σε δύο ταινίες, αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που ένας ηθοποιός προτάθηκε για Όσκαρ για τον ρόλο του στους ίδιους χαρακτήρες για δύο συνεχόμενα χρόνια. (Ο Αλ Πατσίνο έφτασε κοντά: προτάθηκε για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στις ταινίες «Ο Νονός» (1972) και «Ο Νονός II» (1974).) Και ποτέ δεν ξέρεις, η συμπρωταγωνίστριά της Γκράντε, Σίνθια Ερίβο, θα μπορούσε επίσης να προταθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (ήταν πέρσι υποψήφια για Α’ Γυναικείο Ρόλο).
Ράιαν Κούγκλερ (Ryan Coogler) – «Οι Αμαρτωλοί» (“Sinners”)
Ο Ράιαν Κούγκλερ έγραψε και σκηνοθέτησε τις ταινίες “Creed” και “Black Panther”, επομένως είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους των οποίων οι ταινίες σημειώνουν τεράστια επιτυχία στο box office, ενώ ταυτόχρονα επαινούνται από τους κριτικούς.
Αλλά πού είναι οι υποψηφιότητες του Κούγκλερ για Όσκαρ; Το “Black Panther” ήταν υποψήφιο για καλύτερη ταινία, καθώς και για έξι άλλα βραβεία Όσκαρ, αλλά ο ίδιος ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης του αγνοήθηκε. Τώρα, όμως, σκηνοθέτησε το «Οι Αμαρτωλοί», το οποίο δεν ήταν μόνο μια έντονα πρωτότυπη και προσωπική προσέγγιση στον μύθο των βρικολάκων, αλλά και η πιο εμπορικά επιτυχημένη αμερικανική ταινία της χρονιάς που δεν βασίστηκε σε βιντεοπαιχνίδι, καρτούν, προϋπάρχον franchise ή, στην περίπτωση της F1, σε αθλητικό γεγονός με εμπορικό σήμα. Η Ακαδημία δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει τον Κούγκλερ.
Τιμοτέ Σαλαμέ (Timothee Chalamet) – “Marty Supreme”
Ο Τιμοτέ Σαλαμέ είναι ο φετινός Mr Oscar Bait (ο καλλιτέχνης που κάνει συγκεκριμένες ταινίες για να κερδίσει Όσκαρ), μετά την περσινή του ερμηνεία ως Μπομπ Ντίλαν στο A Complete Unknown, για την οποία ήταν υποψήφιος στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Ο χαρακτήρας του στην ταινία “Marty Supreme” βασίζεται σε μια πραγματική φιγούρα, έναν πρωταθλητή πινγκ πονγκ της δεκαετίας του 1950, που απεικονίζεται ως Μάρτι Μάουζερ, τον οποίο υποδύεται ο Σαλαμέ με μουστάκι και γυαλιά. Όπως πέρσι μιλούσε ατελείωτα για το πώς έμαθε να τραγουδάει και να παίζει κιθάρα για να γίνει Ντίλαν, τώρα μαθαίνουμε ότι προπονείται στο πινγκ πονγκ εδώ και οκτώ χρόνια (τι; πώς;), παίρνοντας μάλιστα μαζί του ένα τραπέζι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι οι καμπάνιες του μπορεί να είναι ξεκαρδιστικές. Το γεγονός είναι ότι θα μπορούσε πραγματικά να κερδίσει. Παραδόξως, κάνει τον ύπουλο, συχνά αντιπαθητικό Μάρτι, να φαίνεται συναρπαστικός στη μεγάλη οθόνη.
«Μία Μάχη Μετά την Άλλη» (“One Battle After Another”)
Πώς γίνεται να μην αγαπήσει κάποιος μια ταινία που δείχνει τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο να τρέχει φορώντας μια ρόμπα και να προσπαθεί -με ξεκαρδιστικό τρόπο- να θυμηθεί τον κωδικό πρόσβασης που θα επέτρεπε σε μια επαναστατική ομάδα να σώσει την απαχθείσα κόρη του;
Ένα κωμικό-δράμα-δράμα με έντονο πολιτικό θέμα, το «Μία Μάχη Μετά την Άλλη» είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και κυριαρχεί στη συζήτηση για τα βραβεία. Αυτά τα δύο πράγματα δεν πάνε πάντα μαζί. Ο Πολ Τόμας Άντερσον, μυστηριωδώς, δεν έχει κερδίσει ποτέ Όσκαρ, παρά τις αρκετές υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία και τις υποψηφιότητες για το βραβείο του καλύτερου σκηνοθέτη για τα “Phantom Thread”, “There Will Be Blood” και “Licorice Pizza”. Σε αυτό το σημείο, η ιδέα ότι «έχει έρθει η ώρα του», έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι.
Η ταινία είναι σίγουρο ότι θα κερδίσει μια υποψηφιότητα για καλύτερη ταινία, ο Άντερσον θα μπορούσε να κερδίσει για διασκευασμένο σενάριο, ο Ντι Κάπριο θα μπορούσε να πάρει άλλη μια υποψηφιότητα για καλύτερο ανδρικό ρόλο, και οι Σον Πεν, Μπενίσιο ντελ Τόρο και Τεγιάνα Τέιλορ είναι δυνατά φαβορί στις κατηγορίες δεύτερων ρόλων. Μπορεί στο box office η ταινίας να μην γνώρισε την επιτυχία που αναμενόταν, αλλά εξακολουθεί να είναι, μακράν, ο πιο δημοφιλής υποψήφιος για βραβεία της χρονιάς.
Φρανκενστάιν (“Frankenstein”)
Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ειδικεύεται σε πλούσια λαμπερά θεάματα – και ο «Φρανκενστάιν» είναι το πιο εντυπωσιακό από όλα.
Από την αρχή ήταν γνωστό ότι η ταινία θα είναι υποψήφια για Όσκαρ Σχεδιασμού Παραγωγής, Κοστουμιών και Μακιγιάζ αλλά τώρα «επιστρέφει από τους νεκρούς» και σε άλλες κατηγορίες, καθώς οι θαυμαστές της απολαμβάνουν την ταινία στο Netflix και συζητούν τα πλεονεκτήματά της στο διαδίκτυο.
Ο «Φρανκενστάιν» έχει γίνει πλέον πιθανός υποψήφιος για το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, ενώ γίνεται λόγος και για πιθανή υποψηφιότητα του Τζέικομπ Ελόρντι (υποδύεται το τέρας), για βραβείο ερμηνείας. Το ερώτημα είναι, σε μια ταινία που αφηγείται την ιστορία της πρώτα από την οπτική γωνία του Βίκτορ (δημιουργού του τέρατος) και στη συνέχεια από την οπτική γωνία του τέρατος, ο Ελόρντι είναι πρωταγωνιστής ή δεύτερος ρόλος;
Τζαφάρ Παναχί (Jafar Panahi) – «Ένα Απλό Ατύχημα» (“It Was Just an Accident“)
Οι δυναμικές ιστορίες εκτός οθόνης δεν έβλαψαν ποτέ μια καμπάνια βραβείων, και ο καταξιωμένος Ιρανός σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί έχει την πιο δραματική της χρονιάς.
Φυλακισμένος δύο φορές για ταινίες που δυσαρέστησαν την κυβέρνηση, ο Παναχί γύρισε κρυφά το «Ένα Απλό Ατύχημα» και το έστειλε έξω από το Ιράν σε ένα USB. Συνέχισε, κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα, το κορυφαίο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, και τώρα η ταινία του αποτελεί την υποψηφιότητα της Γαλλίας στην κατηγορία της Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
Έχει ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει επειδή, από μόνη της, είναι ένας θρίαμβος. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό το δράμα για έναν πρώην κρατούμενο που απαγάγει έναν άνδρα που πιστεύει ότι ήταν αυτός που τον βασάνισε, είναι γεμάτο με αλλόκοτη κωμωδία. Ο Παναχί θα μπορούσε επίσης να συμπεριληφθεί στις κατηγορίες Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Πρωτότυπου Σεναρίου.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και άλλοι διεθνείς δημιουργοί που φαντάζουν ως ισχυρές υποψηφιότητες. Το δυνατό βραζιλιάνικο πολιτικό δράμα «Ο Μυστικός Πράκτορας» κέρδισε τα βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας στις Κάννες για τον Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο και Καλύτερου Ηθοποιού για τον Βάγκνερ Μόουρα.
Οι ψηφοφόροι μπορεί επίσης να αποφύγουν την πολιτική και να επιλέξουν το “Sentimental Value” από τη Νορβηγία. Αλλά ο Παναχί έχει χρόνια σπουδαίων ταινιών πίσω του και ποτέ δεν είχε καλύτερες πιθανότητες να κερδίσει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν των βραβείων.
Έιμι Μάντιγκαν (Amy Madigan) – «Όπλα» (“Weapons”)
Οι ταινίες τρόμου συνήθως αγνοούνται στα Όσκαρ, αλλά τελευταία έχουν σημειώσει τόσο μεγάλη επιτυχία που φέτος θα μπορούσε να είναι η χρονιά τους. Τα «Οι Αμαρτωλοί» και «Φρανκενστάιν» είναι σίγουρο ότι θα τα πάνε καλά ενώ μια καμπάνια βρίσκεται σε εξέλιξη για την Έιμι Μάντιγκαν, με στόχο να κερδίσει μια υποψηφιότητα για το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου στην ανατριχιαστική ταινία «Όπλα» του Ζακ Κρέγκερ.
Υποδύεται την Γκλάντις, έναν γκροτέσκο χαρακτήρα που έχει ήδη γίνει meme στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στολή του Halloween. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η 75χρονη Μάντιγκαν ήταν υποψήφια για το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου ακριβώς πριν από 40 χρόνια, όταν έπαιζε στο δράμα με τίτλο “Twice in a Lifetime”. Αυτός ο τίτλος θα μπορούσε να αποδειχθεί παράξενα ταιριαστός.
Στέλαν Σκάρσγκαρντ (Stellan Skarsgard) – “Sentimental Value”
Ακούγεται περίεργο, αλλά στα 74 του χρόνια, ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ είναι πιθανό να κερδίσει την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Οι ερμηνείες του είναι τόσο σταθερά καλές εδώ και δεκαετίες, που συχνά θεωρείται δεδομένος, αλλά ποτέ δεν ήταν καλύτερος από ό,τι είναι στο οικογενειακό δράμα “Sentimental Value”, στον ρόλο του Γκούσταβ Μποργκ, ενός διάσημου, εγωκεντρικού αλλά ποτέ αποκρουστικού σκηνοθέτη που προσπαθεί να ξεπεράσει τον πόνο που έχει προκαλέσει στις δύο κόρες του.
Ο Σκάρσγκαρντ είναι πραγματικά η καρδιά της ταινίας και θα έπρεπε να θεωρείται πρωταγωνιστής, αλλά η καμπάνια για την υποψηφιότητά του εστιάζει στην κατηγορία του δεύτερου ρόλου. Αυτό τον τοποθετεί ανάμεσα σε σκληρό ανταγωνισμό με τον Πολ Μεσκάλ στο “Hamnet” και τους Σον Πεν και Μπενίσιο Ντελ Τόρο στο «Μία Μάχη Μετά Την Άλλη”. Μαζί, αυτοί οι τέσσερις καθιστούν την κατηγορία αυτή ως μία από τις πιο ρευστές και πιο ενδιαφέρουσες «μάχες» της χρονιάς που αξίζει να παρακολουθήσουμε.
KPop Demon Hunters
Από τότε που απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων το 2002, τα περισσότερα από τα βραβεία κατέληξαν στα γραφεία της Pixar και τα υπόλοιπα μοιράστηκαν μεταξύ της Disney, της DreamWorks και μερικών άλλων στούντιο. Αλλά οι καιροί φαίνεται να αλλάζουν: τα τρία τελευταία Όσκαρ κινουμένων σχεδίων πήγαν στο Netflix (Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο), στο Studio Ghibli (Το Αγόρι και ο Ερωδιός) και σε μια λετονική, γαλλική και βελγική ομάδα (Flow). Η τάση θα μπορούσε κάλλιστα να συνεχιστεί το 2026.
Το KPop Demon Hunters άρχισε να προβάλλεται στο Netflix τον Ιούνιο, και αποδείχθηκε τόσο δημοφιλές που κέρδισε δύο μικρές προβολές στους κινηματογράφους. Σε μια χρονιά που το mainstream animation έχει παραπαίει (τα «Έλιο», «Στρουμφάκια» και «Τα Κακά Παιδιά 2» δεν πρόκειται να κερδίσουν κανένα βραβείο), θα μπορούσε το Όσκαρ να πάει σε ένα μιούζικαλ του Netflix για ένα κορεατικό ποπ συγκρότημα που κυνηγά τέρατα;
Τα… πρώην φαβορί
Ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για την περίοδο των βραβείων είναι ότι δεν μπορείς να βασίζεσαι σε τίποτα. Μερικές από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς μπήκαν στη μάχη «καυτές» αλλά πολύ γρήγορα… κρύωσαν. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η ταινία «Η Καρδιά Ενός Μαχητή» (“The Smashing Machine”), με τον Ντουέιν Τζόνσον να υποδύεται τον θρύλο των μικτών πολεμικών τεχνών Mark Kerr.
Η ταινία πληροί πολλά κριτήρια για βραβεία. Είναι μια βιογραφική ταινία βασισμένη σε γεγονότα από έναν σεβαστό στο Χόλιγουντ σκηνοθέτη, τον Μπένι Σάφντι. Έχει για πρωταγωνιστή έναν σταρ εμπορικών επιτυχιών, ο οποίος αποδεικνύει ότι μπορεί πραγματικά να παίξει. Όμως παρά τις καλές κριτικές, η καταστροφική πορεία της ταινίας στο box office έβαλε τέλος σε όλα αυτά.
Το άλλο σοκ ήταν το «Μετά το Κυνήγι» (“After the Hunt”) του Λούκα Γκαντανίνο, με την αγαπημένη του Χόλιγουντ Τζούλια Ρόμπερτς, να υποδύεται κόντρα ρόλο ως μια ευέξαπτη καθηγήτρια πανεπιστημίου που έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλο. Κριτικοί και κοινό απέρριψαν την ταινία και την πλοκή #MeToo ως υπερβολικά φορτισμένη και βαρετή.
Και οι δύο ταινίες έκαναν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, που συνήθως αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά εφαλτήρια για βραβεία, οπότε έχει ενδιαφέρον τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Πηγή: BBC.com
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
