Ο καλλιτέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, που ζούσε κοντά, συνήθιζε να λέει: «Το Caffè Greco είναι το καλύτερο μέρος για να περιμένεις το τέλος του κόσμου». Τώρα, όμως, σε μια ανατροπή που στα μάτια του Ντε Κίρικο θα μπορούσε να προμηνύει το τέλος του κόσμου, το ιστορικό καφέ κοντά στα Spanish Steps έκλεισε.
Το πρωί της 8ης Οκτωβρίου, οι καραμπινιέροι συνόδευσαν έναν κλειδαρά στο ιστορικό κτίριο της -γεμάτης μπουτίκ επώνυμων brand- Via dei Condotti, ο οποίος άλλαξε τις κλειδαριές και επέστρεψε τα κλειδιά στους ιδιοκτήτες του κτιρίου, το Ισραηλιτικό Νοσοκομείο, ένα ιδιωτικό νοσοκομείο ενταγμένο στο ιταλικό δημόσιο σύστημα υγείας.
Δέκα φορές πάνω το ενοίκιο
Χωρίς να το γνωρίζουν πολλοί επισκέπτες που έχουν σταματήσει στο ιστορικό καφέ, μια νομική μάχη μεταξύ του Ισραηλιτικού Νοσοκομείου και των διαχειριστών του καφέ, Κάρλο Πελεγκρίνι και της συζύγου του Φλάβια Ιότσι, μαίνεται πίσω από τα παρασκήνια από το 2017, όταν έληξε η μίσθωση.
Κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι ιδιοκτήτες ήθελαν να αυξήσουν το ενοίκιο περισσότερο από δέκα φορές, από 17.000 ευρώ σε 180.000 ευρώ το μήνα.
Το Antico Caffè Greco είναι προγενέστερο της ενοποίησης της Ιταλίας. Ιδρύθηκε το 1760 από τον Έλληνα καφετζή Νικόλα ντέλλα Μανταλένα (Nicola della Maddalena), από τον οποίο πήρε και το όνομά του και είναι το δεύτερο παλαιότερο καφέ στην Ιταλία, μετά το Caffè Florian στη Βενετία.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, ήταν σημείο συνάντησης για καλλιτέχνες και διανοούμενους, όπως ο Λόρδος Βύρων, ο Μπωντλέρ, ο Καζανόβας, ο Γκαίτε, ο Χένρι Τζέιμς, ο Κητς, ο Σέλλεϋ, ο Σταντάλ και ο Μαρκ Τουέιν.
Πρώτη φορά γίνεται αναφορά στο Caffè Greco κατά το δέκατο όγδοο αιώνα σ’ ένα έγγραφο απογραφής του 1760, που φυλάγεται στην εκκλησία του Σαν Λορέντσο στην πόλη της Λούτσινα, όπου αναφέρεται και το όνομα του Έλληνα ιδιοκτήτη του.
Ο διάσημος Τζιάκομο Καζανόβα γράφει στα απομνημονεύματά του για την πρώτη φορά που πήγε το 1742, με κάποιους Ρωμαίους φίλους του, στο «Καφέ της οδού Κοντόττι», πράγμα που σημαίνει πως το καφέ υπήρχε ίσως και πριν το αποκτήσει ο Έλληνας ιδιοκτήτης του. Και ο Γάλλος ζωγράφος Πιερ Πωλ Προυντόν, σε επιστολή του σε κάποιο φίλο του γραμμένη το 1760, περιγράφει το Caffè Greco ως πασίγνωστο στέκι φιλολογικών και καλλιτεχνικών κύκλων.
Τον Αύγουστο του 1953 το Υπουργείο Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ιταλίας, με ειδικό διάταγμα, κήρυξε το “Καφέ Γκρέκο” ως “τόπο ιστορικού και εθνικού ενδιαφέροντος”.
Η γειτονιά γύρω από την Piazza di Spagna, που κάποτε ήταν το πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο της πόλης, μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα μεγάλο υπαίθριο εμπορικό κέντρο
Τριακόσια έργα τέχνης και αντίκες
Το να μπαίνεις στο Caffè Greco ήταν σαν να μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα που διατηρούσε τη Ρώμη του 18ου αιώνα αναλλοίωτη.
Ένα κατάλοιπο του Grand Tour με κόκκινες και χρυσές λεπτομέρειες στους δαμασκηνί τοίχους, βελούδινους καναπέδες και στρογγυλά μαρμάρινα τραπέζια, το καφέ ήταν γεμάτο με περισσότερα από 300 έργα τέχνης και αντίκες, καθιστώντας το «τη μεγαλύτερη ιδιωτική γκαλερί τέχνης στον κόσμο ανοιχτή στο κοινό», σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα τουρισμού της Ρώμης.
«Προσωπικά, πάντα μου άρεσε να σταματάω στο Caffè Greco, είτε για έναν καπουτσίνο και ένα κορνέτο με έναν συνάδελφο το πρωί, είτε για έναν γρήγορο εσπρέσο μακιάτο όρθια στο μπαρ» σχολιάζει στους New Roman Times η δημοσιογράφος Laura Itzkowitz, η οποία ζει στη Ρώμη και συνεχίζει: «Ωστόσο, κάθε φορά που περνούσα από εκεί τους τελευταίους δύο μήνες, το καφέ ήταν κλειστό με μια πινακίδα “Chiuso per Ferie” (Κλειστό για διακοπές). Φαίνεται ότι ο Πελεγκρίνι και η Ιότσι είχαν προσφύγει στο Υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας, δημιουργώντας ακόμη και μια αναφορά κατά της έξωσης, αλλά χωρίς αποτέλεσμα».
Τον περασμένο μήνα, η εφημερίδα Il Giornale d’Italia ανέφερε ότι ο Πελεγκρίνι βρίσκεται υπό έρευνα για τη μεταφορά 300 αντικειμένων αντίκας σε αποθήκη χωρίς άδεια. Ο Πελεγκρίνι ισχυρίζεται ότι πρόσφατα προέκυψε ένα πρόβλημα με το ηλεκτρικό σύστημα του καφέ, οπότε μετακίνησε τα πολύτιμα αντικείμενα αντίκας για να τα προστατεύσει.
Ο διάσημος Τζιάκομο Καζανόβα γράφει στα απομνημονεύματά του για την πρώτη φορά που πήγε το 1742, με κάποιους Ρωμαίους φίλους του, στο «Καφέ της οδού Κοντόττι», πράγμα που σημαίνει πως το καφέ υπήρχε ίσως και πριν το αποκτήσει ο Έλληνας ιδιοκτήτης του
Όπως έκανε η Prada με το Marchesi 1824 στο Μιλάνο;
«Για μένα, και ίσως για όσους από εσάς γνωρίζετε και αγαπάτε το Caffè Greco, αυτή η ιστορία έχει δημιουργήσει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις» σχολιάζει η Laura Itzkowitz. «Ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης όλων αυτών των αντικών και έργων τέχνης; Πώς μεταβιβάζεται η διαχείριση ενός τόσο ιστορικού καφέ με την πάροδο των χρόνων; Τι θα συμβεί σε αυτόν τον χώρο στη Via dei Condotti;».
Με βάση δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, φαίνεται ότι το Ισραηλιτικό Νοσοκομείο θέλει να ξανανοίξει το Caffè Greco υπό νέα διεύθυνση, αλλά ο Πελεγκρίνι έχει επίσης κάνει δηλώσεις σχετικά με την επαναλειτουργία του καφέ σε νέα τοποθεσία. Μήπως κάποιος από τους γείτονες του Caffè Greco, που ασχολούνται με την υψηλή μόδα, θα το αναλάβει και θα το ανακαινίσει, όπως έκανε η Prada με το Marchesi 1824 στο Μιλάνο; Ή μήπως θα αναλάβει τον χώρο κάποιο άλλο κατάστημα σχεδιαστών, διαγράφοντας 265 χρόνια ιστορίας;
«Κάθε φορά που κλείνει μια επιχείρηση όπως αυτή, η Ρώμη χάνει μέρος του μοναδικού ιστορικού χαρακτήρα της. Η γειτονιά γύρω από την Piazza di Spagna, που κάποτε ήταν το πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο της πόλης, μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα μεγάλο υπαίθριο εμπορικό κέντρο. Ναι, υπάρχουν ακόμα μερικά καταστήματα που έχουν επιβιώσει από την εποχή του Grand Tour, όπως το Babington’s, το Keat-Shelly House και το Hotel d’Inghilterra, αλλά το κλείσιμο του Caffè Greco είναι πραγματικά ένα πλήγμα για την περιοχή και την πόλη γενικότερα» καταλήγει η Laura Itzkowitz.
Πηγή: in.gr
