Το φονικό στα Βορίζια ήρθε να υπενθυμίσει ότι το αιματοβαμμένο εθιμικό δίκαιο του παρελθόντος εξακολουθεί να στοιχειώνει την ελληνική επαρχία
Η μακροχρόνια διαμάχη ανάμεσα στις οικογένειες Καργάκη και Φραγκιαδάκη
στα Βορίζια του Ηρακλείου υπενθύμισε ότι η βεντέτα δεν είναι κατάλοιπο νοοτροπιών
μίας άλλης εποχής αλλά εξακολουθεί να αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο. Κι αν ο
χρόνος αλλάζει τις κοινωνίες, η τιμή, ο πόνος και η εκδίκηση εξακολουθούν να είναι
δυνάμεις που για κάποιους δεν γνωρίζουν λήξη παραγραφής.
Του Τάσου Κουρκούμπα από την «Πολιτεία Θεσσαλών» Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025
Σύμφωνα με τους εγκληματολόγους η βεντέτα είναι «κατάλοιπο της πρωτόγονης ζωής», μια
πράξη που γεννάται από την αίσθηση της προσωπικής δικαιοσύνης, όταν οι άνθρωποι χάνουν
την πίστη τους στους νόμους, πριν ακόμη αυτοί συνταχθούν. Από τον Κώδικα του Χαμουραμπί
στη Βαβυλώνα, μέχρι τους τραγικούς της αρχαίας Ελλάδας, η ανταπόδοση – το «οφθαλμός αντί
οφθαλμού» – αποτέλεσε τη βάση της πρωτόγονης δικαιοσύνης.
Τον Μάρτιο του 2015, η «Κανούν» – η βεντέτα βασισμένη στον αλβανικό «Κανόνα» – μεταφέρθηκε στις φυλακές της Λάρισας, όπου ένας 42χρονος Αλβανός σκότωσε συγκρατούμενό του για φόνο που είχε γίνει πριν 20 χρόνια στη χώρα του
Στην Κρήτη, το έθιμο της βεντέτας επιβιώνει ως ένας άγραφος νόμος τιμής. Οι διαφορές για
κτηματικές υποθέσεις ή προσβολές της υπόληψης έχουν ανάψει πολλές φορές το φυτίλι ενός
ιδιωτικού πολέμου που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Δεν είναι όμως μόνο η Κρήτη ή η
Μάνη. Έστω και μικρότερο -ευτυχώς- βαθμό, η βεντέτα εξακολουθεί να στοιχειώνει την ελληνική
επαρχία, θυμίζοντας πως τα εθιμικά δίκαια του παρελθόντος δεν έχουν σβήσει εντελώς, ακόμα
και σε μια σύγχρονη κοινωνία. Η Θεσσαλία δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση του άγρα
φου αιματηρού κανόνα.
Η βεντέτα του 1967
Το καλοκαίρι του 1967 ο θεσσαλικός κάμπος βάφτηκε κόκκινος. Ένας 50χρονος πατέρας
δολοφόνησε με κυνηγετική καραμπίνα τον 31χρονο αδελφό του δολοφόνου του μονάκριβου
γιου του. Με τον τρόπο αυτό θέλησε να αποδώσει, όπως είπε, δικαιοσύνη για το χαμό του 25χρονου
παιδιού του αφού τα δικαστήρια δεν μπόρεσαν. Ο γιος του που ήταν δάσκαλος στο επάγγελμα είχε
δολοφονηθεί από ένα 19χρονο συγχωριανό του για λόγους τιμής, όπως έγραψαν οι εφημερίδες
της εποχής. Με την ιδέα της εκδίκησης να του, έχει γίνει έμμονη σκέψη, ο 50χρονος πήρε την
καραμπίνα του και στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχε δολοφονηθεί ο γιός του. Στράφηκε εναντίον
του 31χρονου αδελφού του δολοφόνου του γιου του, «γαζώνοντας» τον με έξι σφαίρες. Τα χέρια
του όπλισε η αθωωτική απόφαση που εξέδωσε το δικαστήριο για τους δράστες. Συγκεκριμένα, ο 31χρονος είχε παραπεμφθεί σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου ως αυτουργός στο έγκλημα του αδελφού του σε βάρος του 25χρονου. Ωστόσο, απαλλάχθηκε των κατηγοριών, όπως απηλλάγη και η αδελφή του για τα μάτια της οποίας έχασε τη ζωή του ο νεα ρός δάσκαλος. Αντίθετα, ο 19χρονος φονιάς του δασκάλου καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 21 ετών.
Τοκαλοκαίριτου1967οθεσσαλικόςκάμποςβάφτηκε
κόκκινος… ο 50χρονος πατέρας δολοφόνησε τον
31χρονο αδελφό του φονιά του γιου του, θέλοντας να
αποδώσει ο ίδιος δικαιοσύνη, επειδή το δικαστήριο
είχε αθωώσει τους κατηγορούμενους
Ακολούθησε και νέα δίκη καθώς η απόφαση του δικαστηρίου για τον πατέρα του δράστη κρίθηκε
πεπλανημένη. Όμως και το δεύτερο δικαστήριο κατέληξε στην απαλλαγή του. Το γεγονός αυτό θέριεψε τη φλόγα της εκδίκησης που έβραζε στη ψυχή του πατέρα του αδικοχαμένου δασκάλου, ο οποίος λίγες ημέρες αργότερα πήρε το νόμο στα χέρια του και έριξε περισσότερο αίμα στη βεντέτα. Με το λεωφορείο της γραμμής έφτασε στο διπλανό χωριό, όπου κατοικούσε η οικογένεια του δολοφόνου του γιου του.
Ήταν η εποχή που στη Θεσσαλία μάζευαν το σιτάρι και ο 50χρονος το γνώριζε. Στους συγχω
ριανούς του, οι οποίοι τον ρώτησαν για το λόγο της αναχώρησής του από του από το χωριό,
απάντησε ότι θα πήγαινε στο χωράφι του να θερίσει τα σπαρτά. Όταν έφτασε έξω από το χωριό της οικογένειας του που ευθύνονταν για το χαμό του γιου του κατευθύνθηκε προς το χωράφι τους. Εκεί τους έστησε καρτέρι γνωρίζοντας ότι θα πήγαιναν για να θερίσουν σιτάρι. Κρυμμένος πίσω από
ένα θάμνο τους περίμενε για το μεσημεριανό διάλλειμα ξεκούρασης. Πράγματι η οικογένεια έκατσε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο για περίπου μισή ώρα και όταν το «κολατσιό» και η ανάπαυσή τους τελείωσε πρώτος σηκώθηκε να συνεχίσει τη δουλειά ο 31χρονος αδελφός του δολοφόνου.
Τότε ο χαροκαμένος πατέρας τον πυροβόλησε έξι φορές δίνοντας συνέχεια στη βεντέτα.
Ο 31χρονος έπεσε αμέσως νεκρός μπροστά στα μάτια του πατέρα, της συζύγου και των αδελφών
του, οι οποίοι παρακολούθησαν εμβρόντητοι τη σκηνή του εγκλήματος. «Εσάς δεν θα σας
σκοτώσω. Θα σας αφήσω να τυραννιέστε όπως τυραννιέμαι και εγώ ένα χρόνο τώρα», τους
είπε ο 50χρονος, ο οποίος λίγες ώρες αργότερα παραδόθηκε στις αστυνομικές αρχές.
Συμβόλαιο θανάτου Ένα από τα πιο συγκλονιστικά εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα σημειώθηκε τον Ιανουάριο του 2002 στη Λάρισα. όταν ένας 28χρονος οδηγός ταξί βρέθηκε νεκρός μέσα στο όχημά του με δύο σφαίρες στον αυχένα σε στενό της συνοικίας του Αγίου Γεωργίου.
Το θύμα έξι χρόνια πριν, σε ηλικία 22 ετών οδηγώντας με ομίχλη είχε τραυματίσει θανάσιμα στο χωριό του στην περιοχή των Τρικάλων, έναν 17χρονο συγχωριανό του. Μέχρι εκείνη τη μέρα, τίποτα δεν χώριζε τις δύο οικογένειες. Στο δικαστήριο που ακολούθησε, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή, κάτι που προκάλεσε οργή στην οικογένεια του 17χρονου που ξεκίνησε να απειλεί ανοιχτά τη ζωή του 22χρονου αλλά και των μελών της οικογένειας του. Για να μην προκαλεί με την παρουσία του στο χωριό, ο 22χρονος μετακόμισε στη Λάρισα. Αρχικά θα ανοίξει ένα κατάστημα και στη συνέχεια θα αγοράσει ένα ταξί. Στο χωριό όμως δεν τον έχουν ξεχάσει. Η οικογένεια του παιδιού ψάχνει ακόμα εκδίκηση. Το 2001, σχεδόν πέντε χρόνια από το δυστύχημα, θα αρχίσει να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα, κάποιοι θα δουν και τον πατέρα του 17χρονου να τριγυρνάει στη γειτονιά του στη Λάρισα. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς θα έχει και την πρώτη του επικίνδυνη συνάντηση.
Η βεντέτα δεν είναι κατάλοιπο νοοτροπιών μίας άλλης εποχής αλλά εξακολουθεί να αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο… η τιμή, ο πόνος και η εκδίκηση
εξακολουθούν να είναι δυνάμεις
που για κάποιους δεν γνωρίζουν
λήξη παραγραφής
Όπως θα προκύψει αργότερα κατά την προανάκριση, η οικογένεια θα πληρώσει 1.765.000
δρχ. τέσσερις Αλβανούς για να τον εκτελέσουν. Εκείνοι, παρότι πήραν τα χρήματα, τελευταία
στιγμή θα το μετανιώσουν. Δύο απ’ αυτούς θα του αποκαλύψουν ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου
με το όνομά του από τον πρώην συγχωριανό του. «Να προσέχεις», θα του πουν κι εκείνος θα κα
ταγγείλει το περιστατικό στην αστυνομία, χωρίς όμως να σημειωθεί κάποια εξέλιξη. Ενα χρόνο
μετά η τύχη για τον 28χρονο πια οδηγό ταξιτζή θα εξαντληθεί. Σύμφωνα με την αστυνομία, τρεις
πληρωμένοι δολοφόνοι θα επιβιβαστούν στο ταξί του και με την απειλή όπλου θα τον οδηγήσουν
σε ένα απόμερο δρομάκι. Θα τον αναγκάσουν να σταματήσει, θα του ζητήσουν να σκύψει και
πριν του ρίξουν δύο φορές πίσω απ’ το κεφάλι, θα του αποκαλύψουν ποιος έδωσε την εντολή.
Στη συνέχεια θα εξαφανιστούν μια για πάντα, με τις αρχές να εικάζουν ότι επέστρεψαν στη
χώρα τους.
Μετά τη δολοφονία οι αστυνομικοί της Λάρι σας θα ανασύρουν από το αρχείο την καταγγελία
του ταξιτζή εις βάρος της οικογένειας των συγ χωριανών του. Θα καταφέρουν να βρουν και να
μιλήσουν με δύο από τους Αλβανούς που του την είχαν «χαρίσει» την πρώτη φορά. Οι πληροφορίες που θα έρθουν στο φως μέσω της κατάθεσής τους θα αποδειχτούν καθοριστικές. Στη συνέχεια
θα μιλούσαν τα κινητά τηλέφωνα και οι τραπεζικοί λογαριασμοί τόσο της οικογένειας όσο και
ανθρώπων με τους οποίους επικοινωνούσαν συχνά, για λόγους που δεν μπορούσαν να δικαι
ολογήσουν. Από τη διασταύρωση των στοιχείων θα βρουν ότι είχαν κατατεθεί χρήματα από τον
πατέρα του 17χρονου στους λογαριασμούς των πέντε αντρών, οι οποίοι κατηγορούνται ως φυ
σικοί αυτουργοί της δολοφονίας.
Το 2005 θα καθίσουν και τα τρία μέλη της οικογένειας στο εδώλιο του Μεικτού Oρκωτού
Δικαστηρίου της Λάρισας, με το κατηγορητήριο να είναι πολύ βαρύ. Ο πατέρας θα καταδικαστεί
πρωτόδικα σε ισόβια, ποινή που δεν θα αλλάξει ούτε αργότερα στο Εφετείο. Η σύζυγος και η κόρη
του θα αθωωθούν.
«Κανούν» πίσω από τα κάγκελα
Ακόμη και μέσα στις φυλακές, το πάθος της εκδίκησης δεν καταλαγιάζει. Τον Μάρτιο του
2015, η «Κανούν» η βεντέτα βασισμένη στον αλβανικό «Κανόνα» (Kanun), έναν κώδικα τιμής
που επιβάλλει την εκδίκηση μεταφέρθηκε στις φυλακές της Λάρισας. Ένας 42χρονος Αλβανός
«για λόγους τιμής και βεντέτας» πήρε την εκδίκησή του για έναν φόνο που είχε γίνει πριν
20 χρόνια στη χώρα του. Μαχαίρωσε θανάσιμα έναν 47χρονο ομοεθνή του επειδή, μέλος της
οικογένειάς του, είχε σκο¬τώσει στην Αλβανία τον θείο του. Ο 42χρονος, αφού σκότωσε τον
47χρονο, στη συνέχεια τραυμάτισε σοβαρά άλλον46χρονο συγκρατούμενο, επίσης ομοεθνή του.
Στο κατηγορητήριο, η περιγραφή της δολοφονίας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από σενάρια αστυνο
μικών ταινιών, για ένα φονικό που έγινε μόλις τρεις ημέρες μετά τη μεταγωγή του 47χρονου
στις Φυλακές Λάρισας. Ο 42χρονος, ενώ προηγουμένως είχε «επισκεφθεί συγκρατού¬μενο
στο κελί του για καφέ και για συλλογή πληροφοριών για το υποψήφιο θύμα του», επέλεξε στη
συνέχεια το «κατάλληλο, τυφλό από τις κάμερεςτων φυλακών» σημείο όπου με δύο αυτοσχέδια
μεταλλικά μαχαίρια, στις 16.09 της 20ης Μαρτίου 2015 «επιτέθηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα» στον
47χρονο μαχαιρώνοντάς τον κα) στην καρδιά.
Ο 47χρονος «εξαιτίας των βαρύτα¬των πληγμάτων του, έχασε τις αισθήσεις του» και «έπεσε
στο πλατύσκαλο μεταξύ του ισογείου και του πρώτου ορόφου της Γ πτέρυγας», «μέσα σε λίμνη
αίματος, αφού προηγουμένως σύρθηκε μάταια προς το ισόγειο αναζητώντας βοήθεια». Ο 42χρο
νος, δέκα λεπτά αργότερα με τα ίδια μαχαίρια επιτέθηκε κατά έτερου ομοεθνή του, ενός 46χρονου,
τη στιγμή που αυτός βρισκόταν στον διάδρομο των θαλάμων κράτησης της Γ πτέρυγας.
Ο 47χρovos βρέθηκε αιμόφυρτος από άλλους συγκροτούμενους που τον μετέφεραν στο
θυρωρείο της Γ’ Πτέρυγας ενώ άλλοι Αλβανοί κρα¬τούμενοι μετέφεραν στον ίδιο χώ¬ρο, υπο
βασταζόμενο, και τον 46χρονο συμπατριώτη τους.
Με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ οι δύο Αλβανοί διακομίσθηκαν στο Πανε-πιστημιακό Νοσο
κομείο Λάρισας, αλλά ήταν ήδη αργά για τον 47χρονο, σε αντίθεση με τον 46χρονο, ο οποίος
σώθηκε μετά από χειρουργική επέμβαση.
