Το“space out competition” στο νότια Κορέα είναι ετήσιο πολιτιστικό φαινόμενο διαρκείας 90´.
Αυτό το φαινόμενο καλεί τους συμμετέχοντες να μην κάνουν τίποτα, να μείνουν ακίνητοι και να αποσυνδεθούν από κάθε δραστηριότητα ή εξωτερικό ερέθισμα. Αν και φαίνεται απλό, η πρόκληση είναι κυρίως ψυχολογική· απαιτεί πειθαρχία, αυτοσυγκράτηση και ικανότητα να παραμείνει κανείς πλήρως παρών στη στιγμή, χωρίς να αντιδρά.
Άρθρο γνώμης από την «Πολιτεία Θεσσαλών» Κυριακή 2 Νοεμβρίου 225
Έχει εξαιρετική ανταπόκριση κατά του στρες και συμβολικό χαρακτήρα, καθώς αναδεικνύει την αξία της παύσης και της εσωτερικής ηρεμίας.
Στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλία, η έννοια του «να μην κάνεις τίποτα» αποκτά δυστυχώς πολύ διαφορετική διάσταση.
Η απραξία των αρμόδιων αρχών απέναντι σε σοβαρά προβλήματα, όπως ο αφανισμός εκατοντάδων χιλιάδων αιγοπροβάτων και η απόγνωση των χιλιάδων κτηνοτρόφων, δεν είναι πολιτιστικό παιχνίδι αλλά τραγική πραγματικότητα. Εκεί που το Space-Out Competition συμβολίζει χαλάρωση και εσωτερική ηρεμία, στην Ελλάδα αυτή η ίδια έννοια αντιπροσωπεύει την αδιαφορία και την εγκατάλειψη ενός ολόκληρου τομέα ζωτικής σημασίας για τη χώρα.
Έχει εξαιρετική ανταπόκριση κατά του στρες και συμβολικό χαρακτήρα.
Στην Ελλάδα μας τώρα και ειδικότερα στη Θεσσαλία, φαινόμενα όπως «το να μην κάνεις τίποτα», θα μπορούσαν να διεκδικούν διαχρονικά παγκόσμια ρεκόρ χωρίς ανταγωνισμό!
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από αυτό που βλέπουμε με οδύνη τους τελευταίους μήνες στη περιφέρεια μας και αφορά τον αφανισμό εκατοντάδων χιλιάδων αιγοπροβάτων, την απόγνωση των χιλιάδων κτηνοτρόφων και την απόλυτη απραξία των αρμοδίων αρχών.
Την ώρα που η συζήτηση περί τακτικού εμβολιασμού κατά της ζωονόσου της ευλογιάς καθίσταται μονόδρομος και με τις ευλογίες των ευρωπαίων αξιωματούχων, οι ελληνικές αρμόδιες αρχές σε ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ αμφισημίας, οδηγούν τους Έλληνες κτηνοτρόφους στην οικονομική εξαθλίωση ή ακόμη και στην αυτοκτονία.
Και φυσικά η ευλογιά των αιγοπροβάτων δεν είναι μονόπρακτο καθώς η ιστορία της απαξίωσης των ανθρώπων της υπαίθρου είναι σήριαλ δεκαετιών που θα ζήλευε και η «λάμψη» του Φώσκολου.
Και εάν υπάρχουν Έλληνες συμπολίτες που συλλογίζονται ακόμη, για ποιό λόγο μαζικά αγρότες και κτηνοτρόφοι οδηγούνται στους δρόμους της διαμαρτυρίας νωρίτερα από οποιαδήποτε άλλη χρονιά, η απάντηση είναι απλή και λέγεται ΑΠΟΓΝΩΣΗ!
Στα μπλόκα της κτηνοτροφίας και της αγροτιάς μεταφέρεται η αρένα της αντιπαράθεσης μεταξύ πρωτογενούς τομέα και πολιτείας. Και επειδή είπα τη μαγική φράση «ελληνικός πρωτογενής τομέας», άραγε υπάρχει;
Ζει η φυτοζωεί;;
Ποιός τον υπηρετεί και ποιός τον προασπίζετα;
Μετά τον αφανισμό των ζώων και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, θα αναζητούμε τους νέους αγρότες και τους νέους κτηνοτρόφους, στους νέους καταλόγους της ιστορίας.
Φυσικά η αποκαθήλωση του πρωτογενούς τομέα δεν αφορά προφανώς μόνο τη παρούσα μόνο πολιτική ηγεσία, καθώς είναι κοινό μυστικό ότι η διαχρονική μονομερής πολιτική των ευτελών επιδοτήσεων χωρίς πραγματική εθνική παραγωγή σε συνδιασμό με τα πρωτόγνωρα σκάνδαλα προς επίρρωση του κοινωνικού δόγματος περί εύκολου πλουτισμού με πολιτική κατεύθυνση πάντα, αποτελούν την ταφόπλακα τόσο της γεωργίας όσο και της κτηνοτροφίας.
Αναρωτιόμαστε: το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η αρχή του τέλους της διαφθοράς στον ελληνικό πρωτογενή τομέα ή θα σημάνει ιστορικά την αρχή τους τέλους και τη χαριστική βολή για τους ανθρώπους της υπαίθρου μας;
