Ο μοναδικός άνθρωπος που μπήκε στο κοινοβούλιο στη Βρετανία για να το ανατινάξει το ήταν ο Γκάι Φωκς 1605, ο ποιος σήμερα είναι πιο συμπαθής στους ψηφοφόρους του Reform UK (55% υπέρ, 22% κατά). Αναμφίβολα, αυτό σημαίνει ότι οι τελευταίοι θέλουν «να ανατινάξουν» το κατεστημένο, μέρος του οποίου ήταν η ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική. Η ισχύς της «πυρίτιδας» τους όμως είναι τέτοια που φαίνεται να το καταφέρνουν, κάνοντας τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ να φαντάζουν πιο ασφαλές μέρος για έναν ξένο.
Όπως κάθε χρόνο, στις 5 Νοεμβρίου οι Βρετανοί γιορτάζουν την αποτυχία της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας, που είχε σκοπό να σκοτώσει τον βασιλιά και την κυβέρνησή του, ανατινάσσοντας το Κοινοβούλιο. Ήταν το γεγονός που στιγμάτισε την περίοδο ενός σχεδόν αιώνα που οι βρετανικές ελίτ μάχονταν για το ποιος κυβερνάει τη χώρα, το κοινοβούλιο ή ο βασιλιάς;
Για την ιστορία η συνομωσία απέτυχε και ο ιθύνων νους Γκάι Φωκς εκτελέστηκε, ο οποίος σήμερα θεωρείται «ανάθεμα». Όχι όμως τόσο για το κόμμα το Νάιτζελ Φάρατζ, το οποίο έχει κορυφαία στην ατζέντα του μια σκληρή, πολύ σκληρή μεταναστευτική πολιτική.
Είναι αλήθεια ότι μετά το 2020 σημειώθηκε απότομη αύξηση της μετανάστευσης στο Ην. Βασίλειο -που διαθέτει ήδη αρκετούς αλλοδαπούς κατοίκους- με μαζικές αφίξεις από πρώην αποικίες, κυρίως Ινδία, λόγω και της εγχώριας άμεσης ανάγκης για εργαζόμενους στον τομέα της υγείας λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
«Αυτό ενισχύθηκε από την αύξηση διεθνών φοιτητών· την άφιξη Ουκρανών που έφευγαν από τον πόλεμο· την απόφαση του 2020 να επιτραπεί σε περισσότερους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ να μετακινηθούν στο Ην. Βασίλειο ενόψει αυξημένης καταστολής· και την αύξηση των αιτούντων άσυλο που διέσχιζαν τη Μάγχη με «μικρές βάρκες». Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι η περίοδος 2021–2023 κατέγραψε από τα υψηλότερα επίπεδα μετανάστευσης στο Ην. Βασίλειο από καταβολής αρχείων» λένε οι Εμίλ Σαμπάλ, καθ. σύγχρονης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και Μάικ Σλάβιν, αν. καθ. διεθνούς πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Λίνκολν.
Πεδίον δόξης λαμπρόν για Φάρατζ
Με τις εικόνες βρετανικών πόλεων να εγκαταλείπονται, και μουσουλμάνους αλλοδαπούς να περπατάνε στους βρετανικούς δρόμος, η κοινωνία άρχισε να επηρεάζεται και να αντιδρά σε αυτό που θεωρούσε απειλή. Σύμφωνα με ανάλυση του 2025 επίσημων στοιχείων από δεξαμενή σκέψης Centre for Migration Control (CMC), οι αλλοδαποί είχαν 3,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να συλληφθούν για σεξουαλικά αδικήματα από τους Βρετανούς ύποπτους. Αλλοδαποί συνελήφθησαν με διπλάσιο ρυθμό από τους Βρετανούς για όλα τα εγκλήματα. Ενώ αποτελούν το 9% του πληθυσμού, οι αλλοδαποί υπήκοοι αντιπροσώπευαν το 16,1% όλων των συλλήψεων..
Αυτό ήταν πεδίο δόξης λαμπρό για το ξενοφοβικό Reform UK του χαρισματικού Νάιτζελ Φάρατζ κατορθώνοντας να εκτοξεύσει τα ποσοστά του από το 14% που είχε το 2024, στο 25% σήμερα.
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εκεί, αλλά εκεί ξεκινάει. Η επέλαση του Φάρατζ κατάφερε να ριζοσπατικοποιήσει σε τέτοιο βαθμό τη βρετανική πολιτική που πλέον οι ξενοφοβικές πολιτικές μπολιάζουν τα υπόλοιπα κόμματα.
Οι Εμίλ και Σαμπάλ σημειώνουν στην ανάλυσή τους στο Foreign Policy, ότι αντί οι Εργατικοί να πιστέψουν ειδικούς που υποστήριζαν ότι η μεταπανδημική άνοδος στη μετανάστευση θα αποκλιμακωνόταν γρήγορα- πανικοβλήθηκαν, ως αντανάκλαση αυξημένου δημόσιου άγχους για τη μετανάστευση.
«Το κόμμα έσπευσε να βρει τρόπο να ανταγωνιστεί το Reform στο μεταναστευτικό. Δεδομένων των πρακτικών δυσκολιών στη μείωση των διελεύσεων με «μικρές βάρκες», αυτό σήμαινε τον εντοπισμό κατηγοριών μεταναστών επί των οποίων η κυβέρνηση είχε έλεγχο. Προς έκπληξη όλων, αυτό τούς οδήγησε να επικεντρωθούν στους μόνιμους κατοίκους» σημειώνουν.
Ο ίδιος ο Στάρμερ. τον Μάιο του 2025 μιλώντας για τη μετανάστευση, είπε πως λυπάται που η χώρα του έχει γίνει ένα «νησί των ξένων» και ότι η «ζημιά» της μετα-Brexit μετανάστευσης είναι «ανυπολόγιστη».
«Αυτό υπερβαίνει κατά πολύ οτιδήποτε έχει προτείνει ο Τραμπ για τη νόμιμη μετανάστευση—και σε μια χώρα που, τυπικά, κυβερνάται όχι από δεξιούς λαϊκιστές αλλά από ένα κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα και έναν δηλωμένα κεντρώο πρωθυπουργό, τον Κιρ Στάρμερ» υπογραμμίζουν.
Πλέον οι Βρετανοί συζητούν μια αντζέντα που ακόμα και στις ΗΠΑ, αλλά και την ΕΕ –που είναι πλέον πιο σφιχτή στο μεταναστευικό- δεν αγγίζουν.
Προς κατάργηση ακόμα και η άδεια παραμονής αορίστου χρόνου
Ενώ μόλις πριν έναν χρόνο κανείς στη Βρετανία δεν μιλούσε για την «άδεια παραμονής αορίστου χρόνου», σήμερα, οι δύο ειδικοί βλέπουν με ανησυχία ότι 3 στα 5 κύρια βρετανικά πολιτικά κόμματα πιστεύουν ότι χρειάζεται δραστική αναθεώρηση ή και πλήρη κατάργηση της. Αντίθετα, στην ΕΕ ακόμα και σε «μια γενικευμένη καταστολή της μετανάστευσης, η αρχή της μακροχρόνιας εγκατάστασης ή διαμονής σπανίως υπήρξε επίκεντρο της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Η αντιμεταναστευτική ρητορική στόχευε αντ’ αυτού την παράτυπη μετανάστευση ή τους αιτούντες άσυλο».
Εάν εφαρμοστούν οι παραπάνω προτάσεις σημαίνει ότι μπαίνουν ενδυνάμει στο στόχαστρο 4,5 εκατ. ξένοι κάτοικοι του Ην. Βασιλείου που απολαμβάνουν άδεια αορίστου χρόνου παραμονής ή «καθεστώς εγκατάστασης» (settled status) που εισήχθη για τους πολίτες της ΕΕ μετά το Brexit.
«Η αποδόμηση της παραμονής αορίστου χρόνου θα έριχνε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε νομικό κενό, από εργαζόμενους του Εθνικού Συστήματος Υγείας έως γονείς Βρετανών παιδιών» προειδοποιούν οι Βρετανοί ειδικοί.
Οι Συντηρητικοί μάλιστα πρότειναν κάποια στιγμή να αφαιρείται η άδεια από όσους το εισόδημά τους έπεφτε, έστω και προσωρινά, κάτω από τις 38.700 λίρες! Αν και τελικά αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω αυτό το νομοσχέδιο η ζημιά έχει γίνει: Μπορεί να απέτυχε ο Γκάι Φωκς το 1605, αλλά και τότε τα ζητήματα θα αργούσαν πολλά χρόνια να λυθούν στην Αγγλία. Το ίδιο και σήμερα. Η συζήτηση έχει πλέον μπολιαστεί για τα καλά, ακόμα και αν παίρνουν πίσω ευφάνταστες προτάσεις, όπως των Συντηρητικών.
Πηγή: in.gr
