Η τρομπέτα που σιώπησε αλλά άφησε ανεξίτηλη ηχώ στις καρδιές των ανθρώπων
Στις 13 Οκτωβρίου 2025, στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, σιώπησε η τρομπέτα του Ευάγγελου Μηνά, ενός δασκάλου της μουσικής και της ζωής. Ο γιος των αγωνιστών της Αντίστασης Βασιλείου και Ελένης, πάτέρας αργότερα ο ίδιος, πέντε παιδιών, έζησε μια υπέροχη ζωή, εκφράζοντας σε κάθε ευκαιρία την αγάπη του για τη μουσική.
Η αυλαία για ένα μουσικό δεν κλείνει ποτέ, γιατί τα μουσικά του ‘ιχνη θα οδηγούν τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών. Η ζωή του μουσικού Ευάγγελου Μηνά, αφήνει τους οικείους του με εικόνες ντυμένες με μουσική και νότες που αποπνέουν αγάπη και θαυμασμό.
Η ζωή του σχεδόν κινηματογραφική, με σενάριο μυθιστοριματικό.
Γράφειο Βασίλης Μηνάς από την «Πολιτεία Θεσσαλών» Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025
Η μουσική δεν ήταν απλώς επάγγελμα για τον Ευάγγελο Μηνά, αλλά τρόπος ζωής.Από τα πρώτα του βήματα με το συγκρότημα «Lovers», ως μαέστρος και σολίστας στην Ελλάδα, και αργότερα στο Τελ Αβίβ, η μουσική καθόρισε την πορεία του και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καλλιτεχνική σκηνή
Ο Ευάγγελος Μηνάς γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Οκτωβρίου 1950, αλλά η καρδιά και η ιστορία της οικογένειάς του ήταν βαθιά ριζωμένες στη Λάρισα.
Ο Πατέρας του, Βασίλειος Μηνάς, ήταν ο γιος του επιστάτη στην οικογένεια Αβέρωφ και είχε την τύχη να μεγαλώσει μέσα στα κτήματά τους, απολαμβάνοντας την πρόσβαση στη μόρφωση και στην πνευματική καλλιέργεια, μαζί με τα παιδιά με τα παιδιά της οικογένειας Αβέρωφ. Η φιλία του με τον Ευάγγελο Αβέρωφ κράτησε μέχρι την εφηβεία. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως Λοχαγός στη Γεωγραφική Υπηρεσία του Στρατού και, μετά την εισβολή, στον ΕΛΑΣ.
Συμμετείχε στην 2η ανατίναξη της γέφυρας του Γεροποτάμου και στην ανατίναξη της γερμανικής αποθήκης πυρομαχικών στον Τύρναβο. Ήταν τυχερός στη ζωή του αν και το άστρο της ζωής του κινδύνευσε δύο φορές! Τον συλάβανε δύο φορές και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά και τις δύο φορές κατάφερε να δραπετεύσει από τους τόπους της εκτέλεσης με τη βοήθεια των συντρόφων του.
Στην πορεία της ζωής του, οι περιπέτειες δεν τον ξέχασαν. Εξορίστηκε δύο φορές στον Αη – Στράτη ως πολιτικός κρατούμενος, δικάστηκε και πάλι κατάφερε να δραπευτεύσει, κολυμπώντας από το βυθιζόμενο πλοίο «Χειμάρρα» στις 17 Ιανουαρίου 1947, ένα πλοίο που έσυρε στον βυθό 383 ψυχές! Στη ζωή του πατέρα του, ο Ευάγγελος έμαθε για την αξία της φιλίας, παρατηρώντας την αδελφική σχέση με τον πρώην Δήμαρχο Λαρισαίων, Αριστείδη Λαμπρούλη.
Η Μητέρα του, Ελένη Μπατσή, υπήρξε αγωνίστρια και πρωτοπόρος. Σημαντικό μέλος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με κίνδυνο της ίδιας της ζωής και της οικογένειας της , έγραφε τις προκηρύξεις του ΕΛΑΣ, κρύβοντας τον πολύγραφο μέσα στο πατρικό της σπίτι στον Άγιο Νικόλαο, κάτω από τη μύτη της Γκεστάπο. Παρά τον ηρωικό της αγώνα, μετά τη λήξη της Κατοχής, φυλακίστηκε μετά την απελευθέρωση μαζι με αλλους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, βασανίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο, πριν αφεθεί ελεύθερη.
Μετά από τόσες αναταραχές, μάχες και ρίσκο την ίδια τους τη ζωή, οι γονείς του Βαγγέλη αποφάσισαν να προστατέψουν τα παιδιά τους από «κόμματα και ιδεολογίες»,βρίσκοντας άλλο καταφύγιο για τις ιδέες τους και άφησαν εκεί τα όνειρά τους, ανακαλύπτοντας τον κόσμο της μουσικής. Έγιναν μέλη των χορωδιών της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Λαρίσας – Ωδείου, βάζοντας τη βάση στη ζωή και των παιδιών τους, Βαγγέλη και Γιώργου, ώστε να αγαπήσουν με πάθος τη μουσική.
Η μουσική ήταν πάντα
η αρχή στη ζωή του
Για τον Ευάγγελο, η μουσική δεν ήταν επάγγελμα,ήταν τρόπος για να ζει μέσα από τη μουσική. Η τρομπέτα έγινε η φωνή του. Η μουσική του πορεία ξεκίνησε δυναμικά ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του σημαντικού συγκροτήματος «Lovers» το 1967, με τραγουδιστή τον Σωτήρη Κοματσιούλη που στη συνέχεια τους ένωσαν και οικογενειακή δεσμοί. Το συγκρότημα, σταμάτησε, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, αφού όμως χάρησε μοναδικές μουσικές στιγμές, παίζοντας μεγάλες επιτυχίες της εποχής, αλλά και δικά τους τραγούδια που αγάπησε η νεολαία της Λάρισας, με αποτέλεσμα οι “Lovers” να κυκλοφορήσουν και δίσκο 45 στροφών το 1970.
Ο Γιάννης Πετρίδης χαρακτήρισε τους Lovers ως «μία από τις πιο αξιόλογες ελληνικές γιε-γιέδικες μπάντες της εποχής» που πάντα ξεχώριζε γαι το δέσιμο τους στα “battle of the bands” που διοργάνωνε σε γνωστούς κινηματογράφους της Λάρισας. Στο συγκρότημα, ο Βαγγέλης ανέδειξε το πολύπλευρο μουσικό ταλέντο, παίζοντας αρμόνιο με το ένα χέρι και τρομπέτα με το άλλο, ενώ τραγουδούσε και αγαπημένα ιταλικά τραγούδια της εποχής.
Παράλληλα, ήταν παιδικός αδελφικός φίλος με τον σπουδαίο Μαέστρο Ιωάννη Τσανακά του Δημοτικού ωδείου Λάρισας, μια φιλία που είχε μέλλον και έγινε ακόμα πιο στενή όταν αφού έγιναν κουμπάροι, βάφτησε και τον πρωτότοκο γιο του, Βασίλη. Ο Μαέστρος Ιωάννης Τσανακάς σφράγισε τη μουσική του κληρονομιά με τη συμμετοχή του στην ηχογράφηση του ύμνου της ΑΕΛ το 1967.
Η καριέρα του Ευάγγελου Μηνά άνθισε ως σολίστας της τρομπέτας, αλλά και ως μαέστρος. Διεύθυνε τη Φιλαρμονική της Λάρισας κατά τη δημαρχία του συναγωνιστή του πατέρα του, Αριστείδη Λαμπρούλη, διασκευάζοντας έργα του Μίκη Θεοδωράκη για Φιλαρμονική προς τιμήν του τότε Δημάρχου για τις ανάγκες των πολιτιστικών εκδηλώσεων “Λαμπρούλεια”, ίδρυσε τις Φιλαρμονικές Τυρνάβου και Συκουρίου και άφησε την υπογραφή του ως μαέστρος στα θρυλικά μαγαζιά της εποχής, όπως το “Rio” και “Βερσαλλίες”.
Από το 1983 άνοιξε τα φτερά του και αναζήτησε καινούριες συνεργασίες στην Αθήνα, μετα απο πρόσκληση του Δημήτρη Κοντολάζου. Μια απόφαση που του έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού ως μαέστρος: Ελένη Βιτάλη, Θέμης Αδαμαντίδης, Γιάννης Πουλόπουλος, Σταμάτης Κόκκωτα, Σοφία Βόσσου, Λευτέρης Πανταζής. Την περίοδο 1987-1989, υπήρξε μαέστρος και του μοναδικού Γιώργου Ζαμπέτα, της Μάιρης Λίντα και της Ρένας Κουμιώτη στο ιστορικό νυχτερινό κέντρο της Αθήνας «Ηλιοβασιλέματα».
Ο τελευταίος προορισμός στη ζωή του ήταν Το Τελ Αβίβ ξεκινώντας ένα καιφάλαιο στη ζωή του που του έδωσε μια Νέα Μουσική Πραγματικότητα
Το 1990, ο Ευάγγελος μετακόμισε στο Τελ Αβίβ, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκεί έγραψε ένα ξεχωριστό κερφάλαιο στην καριέρα του, υπογράφοντας συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία CBS. Στην νέα του πατρίδα, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη σύνθεση και την ενορχήστρωση, γράφοντας τραγούδια και δημιουργώντας μουσική για την εγχώρια δισκογραφία και την Τηλεόραση. Παράλληλα, συνέχισε να κάνει συναυλίες, και εμφανίσεις στην Ισραηλινή τηλεόραση, συνοδεύοντας με το πιάνο του σπουδαίους Ισραηλινούς τραγουδιστές, δραστηριοποιήσεις που συνέχισε με το ίδιο πάθος για τα υπόλοιπα χρόνια.
Το φως των προβολέων, οι ταξιδιωτικές του περιπέτειες, η επιτυχία, δεν αλοίωσαν τα χαρακτηριστικά και την ποιότητα της ζωής του, ούτε τις αξλιες με τις οποίες γαλουχύθηκε. Ο Ευάγγελος δημιούργησε μια σταθερή και γεμάτη αγάπη οικογένεια. Μποιράστηκε με τους αγαπημένους του τις αξίες των γονιών του, την ευσυνειδησία, την ακεραιότητα και την αγάπη για τη μουσική και τη μάθηση.
Ο Ευάγγελος Μηνάς έζησε με τη μουσική να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του. Πάντα είχε τρόπο να είναι όλα μουσική. Από τις ηρωικές νότες της Αντίστασης των γονιών του, στις ροκ νότες των Lovers, στις λαϊκές μελωδίες των μεγάλων ερμηνευτών που στήριξε, και στις σύνθεσέις του στο μακρινό Τελ Αβίβ. Η σιωπή της τρομπέτας του αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά η ηχώ της θα αντηχεί για πάντα στις καρδιές όσων τον γνώρισαν και αγάπησαν.
«Η ζωή μπορεί να μην είναι πάντα η μουσική συμφωνία που επιθυμούμε, αλλά είναι ένα τραγούδι που πρέπει να το παίξουμε με την καρδιά μας μέχρι το τέλος»
