«Ο Εμανουέλ Μακρόν επιδεικνύει τους μυς του»: με αυτόν τον τίτλο, μια φωτογραφία δείχνει τον Γάλλο πρόεδρο χωρίς μπλούζα.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε την παραμονή της συνάντησης μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα στις 15 Αυγούστου, ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν απολάμβανε τις παραθαλάσσιες απολαύσεις του Brégançon (Var).
Pour son âge et son métier la shape de Macron est pas mal du tout pic.twitter.com/KUvEkmd5Wv
— Tibo InShape (@TiboInShape) August 16, 2025
Δύο χρόνια νωρίτερα, η επίσημη φωτογράφος του Ελιζέ, Soazig de La Moissonière, δημοσίευσε στο Instagram φωτογραφίες του προέδρου ως μποξέρ, με τους δικέφαλους του να προεξέχουν και τον ιδρώτα να στάζει.
Ο «Ρόκυ Μακρόν», ένας θεός του ρινγκ, μιμούνταν τον Πούτιν, ο οποίος είχε προηγουμένως εμφανιστεί να επιδεικνύει με αυτοπεποίθηση τα χαρακτηριστικά μιας επιθετικής αρρενωπότητας.
Μιμητική αντιπαλότητα και «αγωνιστική αρρενωπότητα»
Όπως γράφει ο François Hourmant, Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, σε άρθρο του στο The Conversation, η ακολουθία αυτή κατέδειξε αυτή τη μιμητική αντιπαλότητα μεταξύ Πούτιν και Μακρόν.
Μεταφορικά, υπογράμμισε την επιθυμία να ανταποδώσει χτύπημα με χτύπημα.
Ένα σύμβολο μαχητικότητας, πείσματος και αντοχής, αλλά και αποτελεσματικότητας και αυτοέλεγχου, το μποξ, όπως και οι δηλώσεις του Γάλλου προέδρου, «ο αγώνας των ηγετών».
Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως προάγγελο των φιλελεύθερων δημοκρατιών ενάντια στον ρωσικό αυταρχισμό, ο Μακρόν δανείστηκε ωστόσο την υπερτροφική σωματική διάπλαση των αυταρχικών ηγετών του 20ού αιώνα .
Αυτή η επίδειξη μυών και ιδρώτα ήταν προφανώς πιο απροσδόκητη για έναν τραπεζίτη που έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρά σε έναν πρώην αξιωματικό της KGB.
Η επίδειξη μυών
Το σμιλεμένο σώμα δεν έχει αναδειχθεί μόνο ως το νέο πρότυπο της ανδρικής ομορφιάς στην πολιτική, αλλά και ως ένας απίθανος φορέας επικοινωνίας και νομιμοποίησης.
Και η Γαλλία δεν είναι η μόνη που υποκύπτει σε αυτή την επίδειξη μυών.
Το «Pete and Bobby Challenge», στο οποίο ο σημερινός υπουργός Υγείας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Τζούνιορ Κένεντι προκάλεσε τον υπουργό Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ να κάνει 100 push-ups σε λιγότερο από δέκα λεπτά, έβαλε φωτιά στα social media, εδραιώνοντας την άνοδο μιας οπτικής κουλτούρας μυών στις σύγχρονες δημοκρατίες.
Ενώ ο αθλητισμός αποτελεί από καιρό «αμερικανική πάθος», η σταυροφορία για τους μυς και την υγεία έχει πρόσφατα πάρει μια δραματική στροφή προς πολιτικούς και ιδεολογικούς σκοπούς.
Διαχείριση του σώματος και θρίαμβος της θέλησης
Αυτή η αγωνιώδης λατρεία του εαυτού και αυτή η κουλτούρα του σώματος υποδηλώνουν μια αφήγηση τόσο καλολαδωμένη όσο και οι μύες που επιδεικνύονται.
Στην ομιλία του στο Πεντάγωνο στις 30 Σεπτεμβρίου 2025, μπροστά σε αρκετές εκατοντάδες αξιωματικούς του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πιτ Χέγκσεθ μιλά για τους «τύπους με φορέματα», τις γενειάδες και τα μακριά μαλλιά, καταγγέλλει τους «παχύσαρκους στρατιώτες» και την «υπερευαισθησία» ή ακόμα και τη yoga.
Ήρθε η ώρα της σκληρότητας και της δύναμης για να διαμορφώσουν νέους «πολεμιστές».
Και να ζητήσουν την επαναφορά της «βασικής εκπαίδευσης» όπως θα έπρεπε να είναι στα μάτια του: «Τρομακτική, δύσκολη και πειθαρχημένη».
Έτσι, φεύγουν αυτοί που αποκαλεί περιφρονητικά «woke»· φεύγουν οι «αδύναμοι άντρες που δεν θα είναι κατάλληλοι», όπως λέει.
Έτσι ορίζεται η νέα υπερ-φιλελεύθερη διαχείριση των σωμάτων, στην οποία ο καθένας γίνεται διαχειριστής της εμφάνισής του σε μια ατομικιστική αναζήτηση της επιτυχίας, μεταξύ αυτοβελτίωσης και «θριάμβου της θέλησης».
Οι μύες έχουν γίνει πόρος και το σώμα κεφάλαιο που πρέπει να αποδώσει καρπούς.
Απολλώνιος εορτασμός και λατρεία της απόδοσης
Οι φωτογραφίες αυτών των πολιτικών ορίζουν τα χαρακτηριστικά αυτών των νέων σωμάτων των μέσων ενημέρωσης.
Επαναπροσδιορίζουν τους κανόνες της ανδρικής ομορφιάς, όπου η γοητεία του σμιλεμένου σώματος συνδυάζεται με τους κανόνες της άσκησης, με φόντο τον ηρωισμός.
Σύμβολο σφριγηλότητας και δύναμης, ο μυς είναι επίσης συνώνυμος της σωματικής και ψυχικής υγείας.
Σημαίνει υγιεινή, ζωτικότητα και άρνηση της γήρανσης.
Συμβάλλει σε μια νέα γραμματική των εμφανίσεων και αναδιαμορφώνει τις νόρμες της αρρενωπότητας στην πολιτική, κάπου ανάμεσα στον απολλώνιο εορτασμό και τη λατρεία της απόδοσης.
Αυτές οι πρακτικές επηρεάζουν επίσης τις αναπαραστάσεις της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η αναμέτρηση των εμφανίσεων συναγωνίζεται εκείνη των ομιλιών.
Η εξουσία και η άσκησή της απαιτούν ισχυρούς άνδρες, μεταμοντέρνους μονομάχους που μερικές φορές δεν διστάζουν, όπως στη Βραζιλία, να διευθετήσουν τις διαφορές τους σε κλουβιά ΜΜΑ.
Donald Trump’s cringe azz «strongman» handshake with French President Emmanuel Macron shows he’s a tiny man. pic.twitter.com/ELOk1U9keQ
— Art Candee 🍿🥤 (@ArtCandee) December 7, 2024
Η λαμπρότητα και η δυστυχία μιας ηγεμονικής αρρενωπότητας
Αυτή η αποθέωση του ιδρώτα και της βίας ενάντια στον «κύκλο της λογικής» αναβιώνει έντονα μια παλιά φαντασίωση: αυτή που συνδέει την εξουσία με την αρρενωπότητα, και αυτή με την ηγεμονική αρρενωπότητα.
Αντί για την «προνομιούχα αρρενωπότητα» των αστικών και πολιτικών ελίτ, που μεταδίδει αξίες εγκράτειας, ορθότητας και ευθύνης.
Αυτή, που από καιρό ευνοείται από τους περιθωριακούς, ήταν το προνόμιο των λαϊκιστών ηγετών, βασισμένη σε μια ρητορική της ευθύτητας, σε μια απλότητα/εγγύτητα που επιδεικνύεται στους ψηφοφόρους, καθώς και σε μια επιθετικότητα τόσο λεκτική όσο και σωματική, η οποία έχει αναβιώσει, με τις αρρενωπές χειραψίες του Ντόναλντ Τραμπ.
Και φυσικά η ανδροσφαίρα έχει γίνει η φωνή αυτών των πρακτικών. Προωθεί έναν αντιφεμινιστικό λόγο που συνδυάζει συμβουλές προσωπικής ανάπτυξης και φυσικής κατάστασης με έναν ασυμβίβαστο λόγο για την παραδοσιακή αρρενωπότητα.
Για άνδρες influencers όπως ο Andrew Tate, πρώην πρωταθλητής kickboxing, η «επαν-αρρενωπότητα» μέσω της ναρκισσιστικής εξύμνησης της μυϊκής δύναμης είναι μια υπόσχεση σωτηρίας και κοινωνικής, επαγγελματικής και προσωπικής επιτυχίας.
To the liberal media and the Harris-Walz campaign: If you want to call it «toxic masculinity,» be my guest.
But we call it MANHOOD.
And MANHOOD is needed in America today. pic.twitter.com/TfYlYsblwk
— Byron Donalds (@ByronDonalds) October 16, 2024
Η νέα γλώσσα της ηγεμονίας
Η ανάδειξη του μυϊκού σώματος στην πολιτική δεν είναι απλώς μια τάση αισθητικής ή γυμναστικής· αποτελεί σημάδι μιας βαθύτερης μεταμόρφωσης των κανόνων της εξουσίας και της αρρενωπότητας.
Οι σμιλεμένοι κοιλιακοί, οι ιδρωμένοι δικέφαλοι και οι εμφανείς κόποι του σώματος γίνονται σύμβολα μαχητικότητας, αυτοπειθαρχίας και ικανότητας να ανταπεξέλθει κανείς σε προκλήσεις, τόσο πολιτικές όσο και προσωπικές.
Σε μια εποχή όπου η εικόνα και η εμφάνιση έχουν καθοριστικό ρόλο, οι μύες μετατρέπονται σε κεφάλαιο που επικοινωνεί δύναμη, αποφασιστικότητα και κοινωνική υπεροχή.
Αυτή η λατρεία του σώματος φέρνει στο φως και τις αντιφάσεις της σύγχρονης πολιτικής σκηνής: η εξουσία δεν περιορίζεται πλέον στη γνώση, τη στρατηγική ή την ηθική ηγεσία· απαιτεί και σωματική παρουσία, ορατή και εντυπωσιακή.
Στο τέλος, η επίδειξη μυών δεν είναι μόνο για να εντυπωσιάσει· είναι η επιβεβαίωση ότι η δύναμη δεν είναι μόνο πολιτική ή οικονομική, αλλά και σωματική, και ότι η ηγεμονία, στον 21ο αιώνα, μπορεί να περνά μέσα από το βλέμμα, το σώμα και την εικόνα στα social media, όσο και μέσα από τα λόγια και τις αποφάσεις.
Πηγή: in.gr
