Ο Γιέσπερ Γκρόνκγιαερ αποτέλεσε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της Premier League στις αρχές της νέας χιλιετίας. Ο Δανός εξτρέμ με την αναγνωρίσιμη ταχύτητα, τις ντρίμπλες και την εκρηκτικότητα έζησε στιγμές που κάθε παιδί ονειρεύεται όταν κλωτσά την πρώτη του μπάλα. Όμως η ζωή μακριά από τα φώτα αποδείχθηκε πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι η εποχή των επιτυχιών.
Γεννημένος στην παγωμένη Γροιλανδία και μεγαλωμένος στη Δανία, ο Γκρόνκγιαερ έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Άγιαξ. Εκεί εντυπωσίασε από νεαρή ηλικία, φτάνοντας στα 22 του να θεωρείται ένα από τα κορυφαία ταλέντα της Ευρώπης. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι ήταν ο άνθρωπος που επέμεινε περισσότερο για να τον φέρει στο Λονδίνο και η Τσέλσι δαπάνησε ένα σημαντικό ποσό για την εποχή ώστε να τον αποκτήσει το 2000.
Στο Στάμφορντ Μπριτζ δεν έγινε ποτέ ο απόλυτος πρωταγωνιστής, ωστόσο έγραψε το όνομά του με κεφαλαία στη σύγχρονη ιστορία των Μπλε. Τον Μάιο του 2003 σκόραρε το πιο καθοριστικό γκολ της καριέρας του απέναντι στη Λίβερπουλ. Εκείνη η αναμέτρηση καθόριζε την έξοδο στο Champions League και το τέρμα του έδωσε στην Τσέλσι το εισιτήριο για τα αστέρια. Αυτό το γκολ χαρακτηρίστηκε από τον αγγλικό Τύπο ως «το γκολ του ενός δισεκατομμυρίου λιρών», επειδή άνοιξε τον δρόμο για την είσοδο του Ρομάν Αμπράμοβιτς και τη μετέπειτα μεταμόρφωση του συλλόγου σε μια από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες ομάδες στον κόσμο.
Σύνολο 119 εμφανίσεις και 11 γκολ δεν περιέγραψαν στην πραγματικότητα την επίδρασή του. Ήταν ακριβώς αυτός ο παίκτης που άλλαζε ρυθμό στο ματς και πήγαινε κατά μέτωπο τον αντίπαλο. Μετά από τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο ακολούθησαν πιο ανήσυχες περιπλανήσεις. Μπέρμιγχαμ Σίτι, Ατλέτικο Μαδρίτης για ένα σύντομο και αρκετά δύσκολο πέρασμα, Στουτγκάρδη, πριν η επιστροφή στην Κοπεγχάγη του χαρίσει ξανά σταθερότητα και αποδοχή. Εκεί έκλεισε την καριέρα του το 2011, αγαπημένος πλέον του δανέζικου κοινού.
Δεν έμεινε όμως μακριά από το ποδόσφαιρο. Για σχεδόν δέκα χρόνια εργάστηκε ως τηλεσχολιαστής. Είχε γνώση, είχε εμπειρία, είχε και τον σεβασμό των φιλάθλων. Όλα έδειχναν ότι είχε βρει τη φυσική του συνέχεια. Μόνο που μέσα του γινόταν ένας άλλος αγώνας.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια έντονης ψυχολογικής πίεσης και συνεχούς στρες, ο Γκρόνκγιαερ κατέρρευσε. Μίλησε ανοιχτά για την κατάθλιψη που τον απομάκρυνε από κάθε δραστηριότητα επί εννέα ολόκληρους μήνες. Περιέγραψε μια περίοδο όπου ένιωθε πως όλα γύρω του είχαν χάσει το νόημά τους. Η μετάβαση από την ένταση της καθημερινής προπόνησης και των αγώνων σε μια δουλειά «πίσω από τα μικρόφωνα» δεν ήταν αρκετή για να γεμίσει το κενό που άφησε η απόσυρση από τη δράση. Έλειπε η αδρεναλίνη, αλλά περισσότερο έλειπε η ισορροπία.
Σήμερα, στα 48 του, δείχνει να έχει βρει αυτή την ισορροπία σε ένα περιβάλλον που κάποτε θα θεωρούσε αδιανόητο. Ζει στο Άαρχους με την οικογένειά του και δραστηριοποιείται στην κατασκευή και ανακαίνιση διαμερισμάτων. Επιλέγει υλικά, σχεδιάζει λειτουργικούς χώρους, οργανώνει συνεργεία. Νιώθει δημιουργία και ελευθερία. Δεν υπάρχει πλέον πρόγραμμα χρονομετρημένο στο δευτερόλεπτο. Η ζωή του κυλά σε πιο ανθρώπιο ρυθμό.
Ο ίδιος δηλώνει ευτυχισμένος που τόλμησε να στραφεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν το αποφάσισε ξαφνικά. Το είχε σκεφτεί πριν καν αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο, απλώς τότε δεν είχε νιώσει έτοιμος για το βήμα. Τώρα όμως η επιλογή του δικαιώνεται, γιατί του χαρίζει αυτό που πραγματικά αναζητούσε: μια ήρεμη καθημερινότητα μακριά από τη διαρκή κρίση του έξω κόσμου.
Η ιστορία του Γιέσπερ Γκρόνκγιαερ δεν είναι απλώς ένα ποδοσφαιρικό παρασκήνιο. Είναι μια υπενθύμιση ότι οι αθλητές δεν είναι άφθαρτοι. Έχουν ανάγκη να ξαναβρούν τον εαυτό τους μετά τη δόξα. Εκείνος το κατάφερε όχι κατακτώντας τίτλους, αλλά ξαναχτίζοντας τη ζωή του από την αρχή. Παράδειγμα προς μίμηση…
Πηγή: in.gr
