«Πώς είναι πραγματικά να κάνεις έρωτα για πρώτη φορά μετά από μαστεκτομή ή καρκίνο του μαστού»

Με αφορμή ότι ο Οκτώβριος είναι ο Μήνας Ευαισθητοποίησης, Πρόληψης και Ενημέρωσης για τον Καρκίνο του Μαστού, μοιραζόμαστε το κείμενο και την εμπειρία μιας φίλης και αναγνώστριας του allyou.gr για το πώς είναι να κάνεις έρωτα ξανά μετά από τη μαστεκτομή και την περιπέτεια υγείας που συνεπάγεται ο καρκίνος του μαστού:

«Η στιγμή που σκέφτηκα να κάνω έρωτα ξανά για πρώτη φορά μετά τη μαστεκτομή την ένιωσα με τη σκιά του φόβου να πέφτει βαριά πάνω στο αίσθημα της επιθυμίας — σαν να στεκόμουν σε μια πόρτα που δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να ανοίξω. Ο φόβος ήταν ο πιο δυνατός ήχος: φόβος για πόνο, φόβος απόρριψης, φόβος ότι δεν θα νιώσω ποτέ ξανά όπως ένιωθα πριν την επέμβαση. Αλλά κάτω από τον φόβο υπήρχε μια μικρή, ανθεκτική σπίθα ελπίδας — η ελπίδα ότι το σώμα μου μπορεί ακόμα να είναι χώρος οικειότητας, τρυφερότητας και απόλαυσης. Μετέφερα και τα δύο σε εκείνη τη στιγμή, και αν με διαβάζεις επειδή αναρωτιέσαι κι εσύ για το πώς μπορεί να νιώσεις, θέλω να ξέρεις ότι τα συναισθήματά σου είναι έγκυρα και φυσιολογικά.

Η πρώτη φορά: αργή, αδέξια και εξαιρετικά ανθρώπινη

Η πρώτη φορά μετά τη χειρουργική επέμβαση δεν ήταν κινηματογραφική. Δεν υπήρχαν προβολείς ή δραματικές δηλώσεις αγάπης. Αντίθετα, ήταν αργή και αδέξια — αυτή η εμπειρία όπου πρέπει και οι δύο να ξαναμάθουμε πώς να είμαστε απαλοί με τον εαυτό μας και πώς να αφήνουμε κάποιον άλλο να είναι τρυφερός μαζί μας. Το στήθος μου φαινόταν ξένο — με ουλές, μουδιασμένο σε σημεία, υπερευαίσθητο σε άλλα. Συνέχιζα να κοιτάζω το πρόσωπο του συντρόφου μου όπως κάποτε συνήθιζα να κοιτάζω στον καθρέφτη, αναζητώντας αποδοχή και διαβεβαίωση. Υπήρχαν στιγμές ντροπής — ένα απροσδόκητο σφίξιμο, μια παύση για να αλλάξουμε θέση ώστε να αποφύγουμε την ενόχληση. Αλλά υπήρχαν και μικρές, εκπληκτικά ανθρώπινες στιγμές σύνδεσης: το χέρι του που έπιασε το δικό μου, ένα ψιθυριστό «Είσαι καλά;» και η ανακούφιση του να με ακούει και να με νοιάζεται σε όλη τη διάρκεια της επαφής.

Αίσθηση: Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και μερικές φορές έκπληξη

Οι αισθήσεις μετά τη μαστεκτομή είναι περίπλοκες. Κάποιες στιμγές μέρη του στήθους μου ένιωθαν μουδιασμένα, ενώ άλλες φορές σε άλλα σημεία ένιωθα μυρμήγκιασμα ή τσούξιμο, σαν τον στατικό ηλεκτρισμό που νιώθεις όταν βγάζεις ένα μάλλινο πουλόβερ. Αυτή η συνδυαστική αίσθηση με μπέρδευε. Περίμενα είτε να πονάω πολύ είτε να μην νιώθω τίποτα καθόλου, αλλά αντίθετα ήταν ένα μωσαϊκό εμπειριών. Ορισμένες στιγμές αφής έμοιαζαν παρηγορητικές περισσότερο παρά ως σεξουαλική διέγερση, ενώ άλλες — όταν ο σύντροφός μου πρόσεχε και κινούνταν αργά — ένιωθαν απροσδόκητα τρυφερές και ευχάριστες. Τα στήθη δεν είναι η μόνη πηγή σεξουαλικότητας· άλλα μέρη του σώματός μου θυμόντουσαν πώς να βιώνουν ηδονή, και αυτή η μνήμη γεφύρωνε τη νέα μορφή οικειότητας.

Θλίψη, ανακούφιση και η παράξενη χαρά του να με βλέπουν

Συναισθηματικά, το σεξ μετά τον καρκίνο του μαστού φέρνει το δικό του τελετουργικό πένθους. Θρηνώ την απώλεια αυτού που ήταν το σώμα μου, τα τελετουργικά που αγκάλιαζαν τα στήθη — τον θηλασμό, την αίσθηση του σουτιέν, την ιδιωτική συμμετρία του σώματός μου. Αλλά ανάμεικτο με το πένθος υπάρχει ανακούφιση. Ανακούφιση ότι ο καρκίνος έχει φύγει ή είναι υπό έλεγχο, ανακούφιση που εγώ και ο σύντροφός μου μπορούμε ξανά να είμαστε κοντά. Αυτό που με εξέπληξε ήταν η χαρά του να με βλέπουν. Όταν ο σύντροφός μου με κοίταζε με ζεστασιά και ένιωθα ότι συνέχιζε να με θέλει — όχι παρά τις ουλές μου αλλά ως ένα ακόμα κομμάτι μου — ένιωσα μια δυνατή, απαλή ανάκτηση. Το να με βλέπουν έτσι δεν είναι για επιβεβαίωση από κάποιον άλλο· είναι ένας καθρέφτης που με βοηθά να αποδεχτώ τον εαυτό μου.

Επικοινωνία: Το πιο οικείο προπαρασκευαστικό παιχνίδι

Αν μπορούσα να δώσω μια πρακτική συμβουλή, θα ήταν να μιλάς. Μίλα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά. Πες τι σε πονάει και τι όχι. Πες τι είναι ευχάριστο. Χρησιμοποίησε λέξεις όπως «αργά», «εδώ», «όχι εκεί», ή «αυτό είναι τέλειο». Μια απλή οδηγία βελτιώνει την οικειότητα. Ο σύντροφός μου έμαθε πώς να με κρατάει διαφορετικά, πώς να τροποποιεί στάσεις, πού να βάζει το χέρι του για να νιώθω ασφαλής αντί εκτεθειμένη. Η συγκατάθεση και η περιέργεια έγιναν τα πιο ερωτικά μας εργαλεία. Όσο πιο ειλικρινείς ήμασταν, τόσο λιγότερο αμήχανα και περισσότερο συνδεδεμένοι το νιώθαμε.

Μαθαίνω νέους τρόπους να νιώθω όμορφη

Η εικόνα του σώματος αλλάζει — δεν θα το ωραιοποιήσω. Έπρεπε να θρηνήσω τα στήθη που έχασα και επίσης να ανακαλύψω το σώμα που έχω ακόμα. Τα ρούχα, τα σουτιέν και οι καθρέφτες έγιναν χώροι διαπραγμάτευσης. Κάποιες μέρες ήθελα να κρυφτώ· άλλες να φορέσω τις ουλές μου σαν μετάλλια. Το σεξ με ανάγκασε να αντιμετωπίσω αυτά τα συναισθήματα νωρίτερα απ’ ό,τι ίσως θα έκανα αλλιώς. Σιγά-σιγά, έμαθα ότι η ομορφιά και το να νιώθεις επιθυμητή δεν περιορίζονται σε σχήμα ή συμμετρία. Ζουν στην εμπιστοσύνη, στο κοινό γέλιο, στον τρόπο που ο σύντροφός μου φίλησε την ουλή και είπε το όνομά μου σαν να το έλεγε για πρώτη φορά. Αυτό με βοήθησε να ανακτήσω τη σεξουαλικότητα με τους δικούς μου όρους.

Πόνος και ηδονή: χρόνος, υπομονή και προσαρμογή

Ο πόνος είναι πραγματικός και πρέπει να τον σεβαστώ. Μετά τη χειρουργική επέμβαση και κατά τη διάρκεια των θεραπειών, οι ιστοί επουλώνονται και μπορεί να ερεθιστούν εύκολα. Έμαθα να συγχρονίζω την οικειότητα με τα επίπεδα ενέργειας και τα ραντεβού ιατρικής, να αποφεύγω την πίεση σε ευαίσθητες περιοχές και να χρησιμοποιώ μαξιλάρια ως συμμάχους. Η απόλαυση επέστρεψε όχι μονομιάς αλλά σε δόσεις καθώς τα νεύρα προσαρμόζονταν. Η υπομονή και η προσαρμογή δεν είναι παθητικά χαρακτηριστικά· είναι ενεργητικές μορφές αυτοφροντίδας που τιμούν τον νέο ρυθμό του σώματός μου.

Τι με βοήθησε: μικρά τελετουργικά, μεγάλη επίδραση

• Προετοιμασία: Ένα ζεστό ντους, απαλή μουσική και μια ήρεμη συνομιλία πριν χαλάρωσαν το άγχος.
• Φωτισμός και ρούχα: Χαμηλά φώτα και ένα άνετο τοπ με έκαναν να νιώθω λιγότερο εκτεθειμένη.
• Χρόνος: Δεν βιαστήκαμε. Η παρατεταμένη αφή ένιωθε πιο ασφαλής από την άμεση διεισδυτική επαφή.
• Επαγγελματική υποστήριξη: Συζητήσεις με τον γιατρό και έναν θεραπευτή έδωσαν στρατηγικές και διαβεβαίωση για τη διαχείριση του πόνου και την εικόνα σώματος.
• Κοινότητα: Το διάβασμα ιστοριών άλλων και η συμμετοχή σε μια ομάδα υποστήριξης με έκανε να νιώθω λιγότερο μόνη.

Έμαθα να ακούω το σώμα μου και να το σέβομαι

Δεν ήταν κάθε προσπάθεια πετυχημένη, και αυτό ήταν εντάξει. Υπήρχαν βράδια που σταματούσαμε στη μέση — που ένιωσα πολύ ευαίσθητη, πολύ κουρασμένη ή αναστατωμένη από μνήμες. Αυτές οι παύσεις δεν σήμαιναν αποτυχία· ήταν όρια. Τα όρια είναι στοργικά. Κάποιες φορές το πιο αγαπητικό που μπορούσα να κάνω ήταν να πω, «Όχι απόψε», και να μείνουμε αγκαλιασμένοι στη σιωπή.

Ένα τρυφερό γράμμα σε σένα: ανακτώντας την επιθυμία και τη δύναμη

Αν το διαβάζεις γιατί φοβάσαι τι μπορεί να νιώσεις μετά τον καρκίνο του μαστού, θέλω να σου πω: να είσαι τρυφερή με τον εαυτό σου. Η επιθυμία δεν είναι χρονόμετρο· είναι μια συνομιλία. Το σώμα μου έχει αλλάξει, αλλά έτσι άλλαξε και η σχέση μου με τον εαυτό μου — και αυτό είναι γόνιμο έδαφος. Θα υπάρξουν αδέξιες νύχτες, τρυφερές στιγμές και απροσδόκητες απολαύσεις. Θα υπάρξει και πένθος. Άφησέ τα όλα να υπάρχουν μέσα σου χωρίς ντροπή.

Παραμένω εγώ παραμένω ολόκληρη

Το σεξ μετά από μαστεκτομή δεν είναι ένα μοναδικό γεγονός — είναι μια αργή, θαρραλέα επανεκπαίδευση του σώματος και της καρδιάς. Μπορεί να είναι αδέξιο, ωμό, όμορφο και θεραπευτικό ταυτόχρονα. Δεν χρειάζεται να προσποιηθώ ή να παίξω ρόλους. Έχω το δικαίωμα να βάλω τον ρυθμό, να μιλήσω για τις ανάγκες μου και να ανακτήσω την επιθυμία με τρόπους που ταιριάζουν στο πρόσωπο που είμαι τώρα. Οι ουλές μου αφηγούνται μια ιστορία επιβίωσης· δεν ορίζουν την αξία μου ή το δικαίωμά μου στην οικειότητα. Κρατάω αυτή την αλήθεια και αφήνω την καλοσύνη — προς τον εαυτό μου και από τους άλλους — να γίνει το μονοπάτι πίσω στην απόλαυση».

Μπορεί να σε ενδιαφέρει

Διάβασε ακόμα

 Ένιωθα πόνο στο σεξ, αλλά ντρεπόμουν να το συζητήσω με τον σύντροφό μου