Ο Διονύσης Σαββόπουλος που μας χάρισε άπειρες συγκινήσεις με τα υπέροχα τραγούδια του έφυγε από τη ζωή στις 21 Οκτωβρίου 2025
Από χθες, από την ώρα που έσκασε η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του σπουδαίου τραγουδοποιού, όλα τα social media γέμισαν από αναρτήσεις με τραγούδια που μας χάρισε ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τιμώντας το έργο του και τη σημαντική του η συνεισφορά στην ελληνική μουσική – που άλλαξε και μεταμόρφωσε καθοριστικά το μουσικό τοπίο – διαλέγουμε 5 συν ένα τραγούδια του – αν και η επιλογή μέσα από τα άπειρα υπέροχα τραγούδια του ήταν εξαιρετικά δύσκολη…
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Είναι το καλοκαίρι μου
Ο έρωτάς μου ο πόνος μου
Μια θάλασσα μικρή
Στα δυο σου μάτια φέγγει
Κάθε πρωί
Μια θάλασσα μικρή
Στο δάκρυ στο τραγούδι
Στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Και στη γωνιά η στάμνα μου
Για ένα καλοκαίρι
Ήσουνα εσύ
Σε τραγουδούσα εγώ
Σαν τις χορδές του ανέμου
Στα μαύρα σου μαλλιά
Σ’ ακολουθούσα εγώ
Σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Πικρά σ’ αποχαιρέτησε
Σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή
Η συννεφούλα
Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που ‘μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ’ αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει
Κι ένα βράδυ, κι ένα βράδυ, βράδυ, αχ καρδούλα μου
Διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου
Δεν αντέχω, δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
Μ’ αγαπάει τη μια, την άλλη με ξεχνάει
Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
Να κι ο Μάης, ο Μάης, συννεφούλα μου
Δίχως-δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
Δεν είν’ ά-, δεν είν’ άνοιξη φέτος αυτή
Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που ‘μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ’ αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει
Τρίγωνα κάλαντα στον Ίκαρο γιορτές
Από τα Χριστούγεννα ως τις Σαρακοστές
Τρίγωνα κάλαντα στον Ίκαρο γιορτές
Από τα Χριστούγεννα ως τις Σαρακοστές
Άδεια μου αγκαλιά
Δε θα ‘θελα εδώ θεός να επέμβει
Και ας ξέρω φως μου πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ γονατιστός θα του ζητούσα
Να μην επέμβει στους θολούσ σου δισταγμούς
Μη σε φέρει μη σε στείλει
Μη σ’ αγγίξει τόσο δα
Και επιτέλους αν σε στείλει
Να σε στείλει εδώ ξανά
Χέρια μου αδειανά Χριστέ
Άδεια μου αγκαλιά Χριστέ μου
Χέρια μου αδειανά Χριστέ
Άδεια μου αγκαλιά
Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
Μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
Με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν
Να σου φέγγουν να βαδίζεις
Εν χάριτι ομορφιάς
Σαν χριστός πάνω απ’ τη λίμνη
Και σε μένα να γυρνάς
Βαμμένος είμαι στην αγάπη
Έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ’ ένα μονοπάτι
Που θα ‘μαστε μαζί
Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
Στα μονοπάτια στα βουνά
Κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει
Κάθε στιγμή παντοτινά
Σαν τον καραγκιόζη
Κείνο που με τρώει
Κείνο που με σώζει
Είναι π’ ονειρεύομαι
Σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
Στις φριχτές μου πλάτες
Όμορφα να σήκωνα
Σαν να ‘ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
Λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
Τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
Πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
Τα λόγια του καμπούρη
Πίσω απ’ το λευκό πανί
Μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
Κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν’ η αγάπη μας
Και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
Λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
Και του τρέχουνε τα σάλια
Τι έπαιξα στο Λαύριο
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
Στην αγορά στο λαύριο
Είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
Κι όλο φοβάμαι το αύριο
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
Και μας κοιτάζουν με ματιά σαν κι αυτά
Όταν ξυπνούν στις δύο ή ώρα
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
Σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Σα μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνοσ ο αληθινός
Είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
Μα ούτε και στους μεγάλους
Είναι καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
Πώς είμαι ασχημοπαπαγάλος
Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
Όταν γυρνάς μέσα στην πόλη
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
Σαν το ξύλινο ποδάρι τησ γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Σα μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
κι ένα τραγούδι που έχει γραφτεί και έχει γίνει ένα με το dna μας – ό,τι μουσικό είδος και να ακούς αποκλείεται να μη σε συγκινεί το άκουσμά του… Καλό σου ταξίδι Νιόνιο της καρδιάς μας…
Πηγή: allyou.gr
