Πώς συνειδητοποίησα ότι έπασχα από το σύνδρομο εξαντλημένης μητέρας και πώς κατάφερα να το διαχειριστώ

Μπήκα στη μητρότητα γεμάτη ενθουσιασμό και προσμονή· ήμουν σίγουρη ότι μπορούσα να τα καταφέρω όλα. Σύντομα όμως ανακάλυψα ότι όλο εκείνο το αόρατο φορτίο που κουβαλάμε οι μαμάδες ήταν πολύ βαρύτερο από όσο φανταζόμουν. Εσύ ίσως ήδη το ξέρεις: οι λίστες με τις δουλειές, τα ραντεβού, τα ψώνια, τα σχολικά και οι αναμνήσεις — όλα πάνω σου, ενώ παράλληλα προσπαθείς να κρατήσεις και την καριέρα σου ή τον εαυτό σου σε ισορροπία. Αυτό το συνεχές «δίνω τα πάντα» μου έφερε τελικά τη συνειδητοποίηση ότι είμαι εξαντλημένη — σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Αν κι εσύ νιώθεις ότι δεν έχει μείνει τίποτα για σένα, αυτό το κείμενο είναι γραμμένο για να το αναγνωρίσεις και να βρεις τρόπους να αλλάξεις την κατάσταση.

Τι είναι το Σύνδρομο της Εξαντλημένης Μητέρας

Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται όταν η μητρότητα, με όλες τις απαιτήσεις της, σε εξαντλεί τόσο που χάνεις την ενέργεια, το ενδιαφέρον και τη χαρά από την καθημερινότητα. Στην πράξη είναι όταν τα πράγματα που κάποτε σου έδιναν ικανοποίηση γίνονται υποχρεώσεις κι όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με μια μόνιμη αίσθηση κόπωσης που δεν φεύγει ακόμη κι αν κοιμηθείς αρκετά. Εμένα με πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσω αλλά μια μέρα διαπίστωσα ότι η χαρά είχε στεγνώσει και η εσωτερική μου μπαταρία ήταν άδεια.

Αιτίες — Γιατί φτάνω έως εδώ;

Στη δική μου εμπειρία, πολλοί παράγοντες έπαιξαν ρόλο:

• Κοινωνικές προσδοκίες: Η εικόνα της «τέλειας μητέρας» στα social media και το περιβάλλον που σε πιέζει να τα έχεις όλα υπό έλεγχο, κάθε στιγμή.
• Γονικό άγχος: Η φροντίδα των παιδιών, οι υποχρεώσεις, τα ραντεβού και οι συνεχείς αποφάσεις απαιτούν σταθερή ενέργεια.
• Έλλειψη υποστήριξης: Όταν ο σύντροφος, η οικογένεια ή οι φίλοι δεν αναλαμβάνουν το μερίδιό τους, εσύ μένεις να σηκώνεις το βάρος.
• Στέρηση ύπνου: Οι διακοπές στον ύπνο και οι ξενύχτες με τα μωρά συσσωρεύουν κόπωση που δεν αναπληρώνεται.
• Παραμέληση της προσωπικής υγείας: Όταν παραμελείς διατροφή και άσκηση, το σώμα και το μυαλό φθείρονται πιο γρήγορα.

Συμπτώματα που αναγνώρισα μέσα μου — Μήπως τα έχεις κι εσύ;

Θυμάμαι την αίσθηση ενοχής που με καταλάμβανε συνεχώς — νιώθεις ότι δεν κάνεις αρκετά, ακόμη κι αν έχεις ήδη φτάσει στα όρια. Άλλα συμπτώματα που εμφάνισα ήταν:

• Χρόνια κόπωση: Νιώθεις κουρασμένη ανεξάρτητα από τις ώρες ύπνου.
• Πονοκέφαλοι και μυϊκοί πόνοι: Το άγχος «κάθεται» στο σώμα και σε πονάει.
• Αλλαγές στην όρεξη: Έτρωγα πολύ ή έτρωγα πολύ λίγο για να αντιμετωπίσω το στρες.
• Μειωμένη ανοσία: Έπιανα πιο συχνά κρυώματα και λοιμώξεις.
• Άγχος και ευερεθιστότητα: Κάθε μικρή δουλειά γινόταν βουνό, και μου ήταν εύκολο να ξεσπάσω.
• Συναισθηματική απόσπαση: Νιώθεις να απομακρύνεσαι από τον σύντροφο, τα παιδιά ή και από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Οι επιπτώσεις στη σχέση και την οικογένεια

Η εξουθένωση δεν μένει μέσα σου· επηρεάζει τη σχέση με τον σύντροφο, γιατί συχνά νιώθεις ότι δεν σε υποστηρίζει αρκετά, ενώ μπορείς να αισθανθείς και απάθεια ή θυμό. Σε μένα επηρέασε την ποιότητα της επικοινωνίας και τη συναισθηματική παρουσία μου με τα παιδιά — όχι επειδή δεν τα αγαπώ, αλλά επειδή τα αποθέματα ενέργειας δεν επαρκούν. Όμως πιστεύω —και θα ήθελα να το ξέρεις κι εσύ— ότι τα παιδιά είναι ανθεκτικά και μπορούν να ωφεληθούν όταν η μητέρα αναγνωρίζει την ανάγκη για αλλαγή.

Τι έκανα και τι προτείνω να δοκιμάσεις — Πρακτικά βήματα για να ανακτήσεις τον εαυτό σου

• Άρχισε με μικρά βήματα αυτοφροντίδας: Βρες 10–20 λεπτά την ημέρα για κάτι που σου γεμίζει τη μπαταρία — μια ήρεμη ανάσα, 15 λεπτά διατάσεις, ένα φλιτζάνι καφέ χωρίς ενοχές.
• Ζήτα βοήθεια ενεργά: Μίλησε με τον σύντροφο και μοίρασε τις ευθύνες. Αν δεν γίνεται, ζήτα από φίλους ή συγγενείς να σε υποστηρίξουν περιστασιακά.
• Θέσε όρια: Μάθε να λες «όχι» σε πρόσθετες υποχρεώσεις. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα διαθέσιμη και τέλεια.
• Επανένταξε την κίνηση και τη διατροφή στην καθημερινότητα: Μικρές βόλτες ή θρεπτικά γεύματα κάνουν μεγάλη διαφορά στην ενέργεια.
• Αναζήτησε επαγγελματική βοήθεια: Η θεραπεία με βοήθησε να επεξεργαστώ την ενοχή και να αποκτήσω εργαλεία διαχείρισης άγχους.
• Σύνδεση με άλλες μαμάδες: Μια κοινότητα με άλλες μητέρες που καταλαβαίνουν μειώνει το αίσθημα απομόνωσης και δίνει πρακτικές λύσεις.
• Εξάσκηση ενσυνειδητότητας: Σύντομες ασκήσεις αναπνοής, γραφή στο ημερολόγιο ή μικρές τεχνικές χαλάρωσης με βοήθησαν να επαναφορτίζω τη διάθεσή μου.

Ένα μήνυμα προς σένα

Η αναγνώριση της εξουθένωσης δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά θάρρους. Αν πάρεις σήμερα ένα μικρό μέτρο — ένα διάλειμμα, ένα «όχι», ένα αίτημα για βοήθεια — θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα προς την αποκατάσταση της ενέργειας και της χαράς σου. Εγώ το έκανα σταδιακά και η ζωή μου σιγά σιγά άλλαξε. Μπορείς να το κάνεις κι εσύ.

 Μπορεί να σε ενδιαφέρει

Διάβασε ακόμα

20 φράσεις που απαγορεύεται να πείτε στα παιδιά και τι να πείτε στη θέση τους