Την ώρα που οι όμηροι επέστρεφαν στις οικογένειές τους στο Ισραήλ, έπειτα από δύο χρόνια ομηρείας από τη Χαμάς, λεωφορεία γεμάτα παλαιστίνιους κρατούμενους έκαναν τη σύντομη διαδρομή από τις ισραηλινές φυλακές προς τα ερείπια της Γάζας και τη Δυτική Οχθη. Λίγοι ασχολήθηκαν με τους χιλιάδες Παλαιστινίους που απελευθερώθηκαν, αυτοί όμως μπορεί να συγκροτήσουν την αυριανή ηγεσία της Παλαιστίνης.
Μεταξύ των περίπου 1.968 απελευθερωθέντων ήταν και 250 που καταδικάστηκαν για δολοφονίες αμάχων
Για τους Ισραηλινούς, τα λεωφορεία ήταν γεμάτα «τρομοκράτες», περίπου 4.000 από αυτούς ανταλλάχθηκαν κατά τη διάρκεια του διετούς πολέμου στη Γάζα με τους 251 ομήρους που κρατούσε η Χαμάς. Αλλά για τους Παλαιστινίους, σημειώνουν οι «Financial Times», η οργάνωση είχε εκπληρώσει έναν από τους λόγους ύπαρξής της – απελευθερώνοντας τους δικούς της από τις διαβόητες ισραηλινές φυλακές.
Οι περισσότεροι από όσους απελευθερώθηκαν δεν έχουν ποτέ δικαστεί και έχουν κρατηθεί υπό δρακόντειες συνθήκες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τα «εγκλήματα» πολλών νέων ήταν αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή το ότι έριξαν πέτρες. Μεταξύ των περίπου 1.968 απελευθερωθέντων ήταν όμως και 250 που καταδικάστηκαν για δολοφονίες αμάχων, αν και σε μυστικές στρατιωτικές δίκες, με ποσοστό καταδίκης 99%.
Καθημερινά βασανιστήρια σε φυλακές-κολαστήρια
«Στις ισραηλινές φυλακές παύεις να είσαι άνθρωπος. Θέλουν να σε κάνουν σκουλήκι» περιγράφει ο 53χρονος Μοχάμαντ Χατίμπ από τη Βηθλεέμ που έμεινε έγκλειστος περισσότερα από 20 χρόνια. Ο Αϊμάν Σαραμπάτι, γεννημένος πριν από 58 χρόνια στην Ιερουσαλήμ, που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, απελάθηκε αμέσως στην Αίγυπτο έπειτα από 27 χρόνια φυλακισμένος.
«Κάθε μέρα οι φρουροί μάς μετρούσαν τρεις φορές. Εμπαιναν στα δωμάτια και σε ένα δευτερόλεπτο έπρεπε να βγεις με τα χέρια στο κεφάλι και τα μάτια στο έδαφος. Δεν σου επιτρεπόταν να τους κοιτάξεις στα μάτια» αφηγείται στη «Repubblica». «Κατά καιρούς έριχναν δακρυγόνα στα κελιά, χωρίς λόγο, ή μας κλοτσούσαν στο κεφάλι με τις μπότες τους, απλώς για να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι ήταν οι αφέντες. Σχημάτιζαν μια ομάδα και ένας από αυτούς πηδούσε πάνω μας σπάζοντάς μας τα πλευρά. Δεν υπάρχει πραγματικό ιατρείο μέσα, οπότε όταν αρρωσταίναμε μας έδιναν μόνο μια ασπιρίνη. Υπάρχει επιδημία ψώρας μεταξύ των κρατουμένων, το φαγητό είναι τόσο όσο για να μην πεθάνουμε από την πείνα».
Ο Σαραμπάτι κρίθηκε από το ισραηλινό δικαστήριο ένοχος για πολλά εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας ενός εποίκου στα μέσα της δεκαετίας του 1990. «Στη φυλακή Μεγίντο σου φέρονται σαν ζώο και θέλουν να σε κάνουν να νιώσεις έτσι» συνεχίζει.
«Με την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, όλα χειροτέρεψαν. Δεν είχαμε πλέον τηλεόραση, ραδιόφωνο, τίποτα που να μας άφηνε να καταλάβουμε τι συνέβαινε έξω. Τα λίγα που ξέραμε ήταν χάρη στις ιστορίες των νεοαφιχθέντων. Το φαγητό συνέχισε να μειώνεται. Δικαιούμασταν μισό φλιτζάνι τσάι μία φορά την εβδομάδα, ένα λεπτό στο ντους την εβδομάδα και ένα κομματάκι σαπούνι ο καθένας. Μας έστειλαν σκυλιά, τα οποία υπέθεσα ότι είχαν λύσσα, επειδή κάποιος ήρθε σε επαφή με τα σάλια τους και αρρώστησε. Θυμάμαι όταν ο Μαρουάν Μπαργούτι (ο δημοφιλής ηγέτης της Φατάχ) έφτασε στο Μεγίντο, τον ξυλοκόπησαν από τη Μονάδα Ναχσόν, την πιο βίαιη από αυτές που δρούσαν στις ισραηλινές φυλακές. Τον κλότσησαν σπάζοντάς του τέσσερα πλευρά».
Ο Φαϊζάλ Χαλίφι από το Τουλκαρέμ πέρασε κι αυτός 20 χρόνια σε ισραηλινές φυλακές. Περιγράφει καθημερινή κακοποίηση και ξυλοδαρμό με ρόπαλο που είχε καρφιά στην άκρη. «Οι τελευταίες τρεις μέρες πριν από την απελευθέρωσή ήταν κόλαση. Μας έδεσαν τα χέρια, μας κράτησαν καθισμένους στο έδαφος στον ήλιο για δώδεκα ώρες. Δεν μπορούσαμε να πάμε στην τουαλέτα, δεν μπορούσαμε να πιούμε νερό. Οι φύλακες μας χτυπούσαν και μας έσερναν. Δεν τους νοιάζει αν είσαι νέος ή γέρος. Το μόνο που θέλουν είναι να σε συντρίψουν».
Οι κρατήσεις χιλιάδων Παλαιστινίων στις ισραηλινές φυλακές έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι να βγαίνουν με πολύ μεγαλύτερη επιρροή από εκείνη που είχαν όταν φυλακίστηκαν για πρώτη φορά. Οπως γράφουν οι «FT», oι ισραηλινές φυλακές έχουν γίνει άθελά τους πεδίο εκπαίδευσης για την επόμενη γενιά παλαιστινιακής ηγεσίας.
Στη φυλακή, μαχητές της ισλαμιστικής Χαμάς, της αντίπαλης Φατάχ και άλλων παλαιστινιακών ομάδων – από το αριστερό PFLP μέχρι την υποστηριζόμενη από το Ιράν Ισλαμική Τζιχάντ – ωθούνται μαζί: τροφοδοτούνται από τις ιδέες ο ένας του άλλου, μελετούν και περιμένουν την αποφυλάκιση καθώς η φήμη τους μεγαλώνει έξω. Εχουν και παρατσούκλι για το φαινόμενο: Πανεπιστήμιο Χανταρίμ, από το όνομα ενός ισραηλινού σωφρονιστικού καταστήματος με επίσημο πανεπιστήμιο φυλακών.
Ο ιδρυτής της Χαμάς, σεΐχης Αχμέτ Γιασίν, και ο Γιαχία Σινβάρ – ο εγκέφαλος της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου 2023 που πυροδότησε τον πόλεμο – ήταν «απόφοιτοι» αυτού του συστήματος.
Premium έκδοση «Τα ΝΕΑ»
Πηγή: in.gr
