Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου σε ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο ή άλλες ασθένειες, σύμφωνα με μετά-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης «BMJ Oncology».
Αν και είναι ήδη γνωστό ότι η μοναξιά συνδέεται με προβλήματα υγείας, όπως γνωστικές δυσλειτουργίες, διαταραχές ύπνου, εξασθένηση του ανοσοποιητικού και πόνο, δεν είχε αποσαφηνιστεί εάν επηρεάζει και τη θνησιμότητα. Για τον λόγο αυτό, ερευνητές ανέλυσαν 16 μελέτες με συνολικά 1.635.051 συμμετέχοντες, μέσης ηλικίας 63 ετών. Από αυτές, οι 13 εντάχθηκαν στη μετά-ανάλυση, η οποία περιέλαβε δεδομένα από τον Καναδά, την Αγγλία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μοναξιά σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία κατά 34%, ενώ συνδέεται και με 11% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου ειδικά από καρκίνο.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ωστόσο ότι τα ευρήματα πρέπει να ερμηνευτούν με προσοχή, καθώς υπάρχουν διαφορές στον σχεδιασμό και τη μεθοδολογία των μελετών, ενώ ο παρατηρησιακός τους χαρακτήρας δεν επιτρέπει την εξαγωγή αιτιωδών συμπερασμάτων.
Οι μηχανισμοί πίσω από τη συσχέτιση
«Παρά τους περιορισμούς, τα αποτελέσματα ευθυγραμμίζονται με προηγούμενες έρευνες που συνδέουν ψυχοκοινωνικούς στρεσογόνους παράγοντες με δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία. Η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο θνησιμότητας σε ασθενείς με καρκίνο μέσω αλληλένδετων βιολογικών, ψυχολογικών και συμπεριφορικών μηχανισμών», αναφέρουν οι ερευνητές.
Όπως εξηγούν, «σε βιολογικό επίπεδο, το στρες που προκαλεί η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού και αυξημένη φλεγμονώδη δραστηριότητα, επιταχύνοντας έτσι την εξέλιξη της νόσου». Παράλληλα, «σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο, το βάρος της επιβίωσης από καρκίνο συχνά περιλαμβάνει μορφές απομόνωσης που απορρέουν από τη φύση της ασθένειας και της θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας των οικείων να κατανοήσουν πλήρως τους φόβους του ασθενούς, του στιγματισμού από τις συνέπειες της θεραπείας και του άγχους που σχετίζεται με την επιβίωση».
Ανάγκη για παρεμβάσεις στην ογκολογική φροντίδα
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι, εφόσον τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν από μελλοντικές μελέτες, είναι απαραίτητο να ενταχθούν συστηματικές ψυχοκοινωνικές αξιολογήσεις και στοχευμένες παρεμβάσεις στη φροντίδα των ογκολογικών ασθενών, με στόχο τη βελτίωση της πρόγνωσης και της ποιότητας ζωής τους.
Πηγή: tanea.gr
