Με θρυαλλίδα μια διογκούμενη οργή για την «κλοπή» του μέλλοντός της, η Gen Z πλέον επαναστατεί.
Ένα εξαπλούμενο κύμα διαμαρτυρίας, με πρωταγωνιστές νέους που γεννήθηκαν μεταξύ του 1997 και του 2012 -η πρώτη γενιά που μεγάλωσε εξ ολοκλήρου στην ψηφιακή εποχή- ξαναγράφει τους κανόνες της πολιτικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας, διασυνδεδεμένη στενά μέσω των social media, με νέα «θέλω», «μπορώ» και αξιακούς κανόνες.
Ο ρυθμός διάδοσης αυτού του -χωρίς οργανωτική δομή, ηγεσία και πολιτικό πρόσημο- οιονεί κινήματος επιταχύνεται ραγδαία, οδηγώντας ακόμη και σε εξπρές ανατροπές των κυβερνώντων.
Από «σπίθα», η εξέγερση της Gen Z μετατρέπεται πια σε «πυρκαγιά», που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα και εξαπλώνεται από ήπειρο σε ήπειρο, αμφισβητώντας το status quo.
Με αφετηρία την ανατροπή της δυναστείας Ρατζαπάκσα το 2022 στη Σρι Λάνκα και με επόμενο σταθμό την περσινή καθεστωτική αλλαγή στο Μπαγκλαντές, οι εξεγέρσεις των απογοητευμένων νέων έχουν συγκλονίσει αλυσιδωτά το τελευταίο διάστημα την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, το Νεπάλ, το Μαρόκο, τη Μαδαγασκάρη, την Κένυα και τώρα το Περού.
Η εγχώρια Gen Ζ δεν κρύβει τη χαρά της για την καθαίρεση της προέδρου Ντίνα Μπολουάρτε από το κοινοβούλιο στη Λίμα, την περασμένη Παρασκευή, κατηγορούμενη για «μόνιμη ηθική ανικανότητα».
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από βίντεο πανηγυρισμών νέων Περουβιανών, που έχουν ξεσηκωθεί κατά των διεφθαρμένων ελίτ και της χρόνιας θεσμικής υποκρισίας.
Από την Ασία έως πια και τη Λατινική Αμερική, κοινό βασικό αίτημα της Gen Z είναι ο εκδημοκρατισμός και μια αξιοπρεπής ζωή.
Ζητούν να μπει τέλος στη διαφθορά, στην κατάλυση του κοινωνικού κράτους στο όνομα της ανάπτυξης, στον αυταρχισμό και στον νεποτισμό στην εξουσία.
Προσώρας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αντικυβερνητικών διαμαρτυριών σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου, όπου οι νέοι αποτελούν συνήθως την πληθυσμιακή πλειοψηφία.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μένουν εκτός «κάδρου» οι δημογραφικά γηράσκουσες κοινωνίες του Παγκόσμιου Βορρά…
Οι σύγχρονοι «πειρατές» του status quo
Παρά τις θεμελιώδεις διαφορές σε ιστορία, πολιτισμό και πολιτικά συστήματα, οι ανά τον κόσμο εξεγέρσεις της Gen Z έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά.
Δεν έχουν συγκεκριμένη ηγεσία ή οργανωτική δομή και δείχνουν, μέχρι στιγμής, να έχουν αποφύγει τον κατακερματισμό και την πολιτική εκμετάλλευση.
Οι διαδηλώσεις τους δεν αποτελούν επακόλουθο κινητοποιήσεων οργανώσεων, συνδικάτων ή συγκεκριμένων κινημάτων.
Έχουν ως κοινό «βήμα» το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που για τους νέους της συγκεκριμένης γενιάς λειτουργούν ως πρίσμα για τον σύγχρονο κόσμο.
Αποτελούν γι’ αυτούς τα κατεξοχήν μέσα ενημέρωσης, ευθαισθητοποίησης και συντονισμού της δράσης τους, με υπόβαθρο μια συλλογική οργή, ένα αίσθημα απόγνωσης, αλλά και τη βαθιά δυσπιστία τους απέναντι στο κατεστημένο.
Απόλυτα εξοικειωμένοι με τον ψηφιακό χώρο, το μήνυμά τους διαδίδεται εν ριπή οφθαλμού από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο με αναρτήσεις βίντεο και hashtags.
Διάσπαρτα στον παγκόσμιο χάρτη, τα κινήματα «Gen Ζ» ενώνονται από το αίτημα για τερματισμό της διαφθοράς, εξάλειψη των ανισοτήτων και προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Προς επίρρωση δε έχουν καθιερώσει ένα κοινό έμβλημα, που έχει κάνει τελευταία την εμφάνισή του στους δρόμους από τη Τζακάρτα και το Κατμαντού, έως το Ραμπάτ, το Παρίσι και τη Λίμα.
Είναι η πειρατική σημαία «One Piece» από την ομώνυμη και εξαιρετικά δημοφιλή σειρά ιαπωνικών κόμικς (manga), που άρχισε να εκδίδεται το 1997 -τη χρονική αφετηρία της Gen Z.
Με κεντρικό ήρωα τον νεαρό Monkey D. Luffy, περιγράφει τις μάχες των «πειρατών με τα ψάθινα καπέλα» ενάντια σε μια διεφθαρμένη και τυραννική παγκόσμια κυβέρνηση.
Σημείο αναφοράς πια της ποπ κουλτούρας, το «One Piece» έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες, δημιουργώντας ένα παγκόσμιο franchise με σειρά κινουμένων σχεδίων, ταινία δράσης, βιντεοπαιχνίδια, θεματικά τραγούδια και εμπορεύματα.
Τώρα, η μαύρη πειρατική «σημαία» με τη νεκροκεφαλή με το ψάθινο καπέλο γίνεται για την Gen Z έμβλημα ανυπακοής και επιμονής.
When protest meets fandom: the One Piece #flag turns into Gen Z’s battle cry against a corrupt system. pic.twitter.com/VwdUCzp9Be
— Cultura Colectiva+ (@ccplus) September 29, 2025
Ανατρέποντας «κακώς κείμενα», πολιτικούς και δεδομένα
Η καθαίρεση της -υποτίθεται «προσωρινής» από το 2022 και υποστηριζόμενης μέχρι πρότινος από την εγχώρια Δεξιά και Ακροδεξιά- προέδρου του Περού αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα πολιτικών ανατροπών που έχει επιφέρει μέσα στο έτος η Gen Ζ με τις κατά τόπους εξεγέρσεις.
Τον περασμένο μήνα, στο Νεπάλ, η κυβέρνηση υπό τον κομμουνιστή Κάντγκα Πρασάντ Σάρμα Όλι ανατράπηκε έπειτα από 48 ώρες αιματηρών διαδηλώσεων κατά της διαφθοράς και έχει πλέον αντικατασταθεί από μια υπηρεσιακή, με κύρια αποστολή την οργάνωση νέων εκλογών τον προσεχή Μάρτιο.
Στο Μαρόκο, το κίνημα «Gen Z 212» (παραπέμπει στον διεθνή κωδικό κλήσης της βορειοαφρικανικής χώρας) δεν έχει στραφεί κατά της μοναρχίας, όμως είναι ασφυκτικές πλέον οι πιέσεις για αλλαγή πολιτικής και ριζικές μεταρρυθμίσεις, μετά τη γενική κατακραυγή για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για τη διοργάνωση του επικείμενου Κυπέλλου Εθνών Αφρικής και του Μουντιάλ του 2030, ενώ τα συστήματα υγείας και εκπαίδευσης βυθίζονται σε κρίση.
Στη Μαδαγασκάρη, ο πρόεδρος του νησιωτικού κράτους της Αφρικής -που υπό τον κλοιό διαδηλωτών απέλυσε την κυβέρνησή του και προκάλεσε τη χλεύη της Gen Z, προτείνοντας να συγκροτήσει το νέο υπουργικό συμβούλιο με υποψηφιότητες από το… LinkedIn- καταγγέλλει τώρα ως απόπειρα πραξικοπήματος την υποστήριξη που εξέφρασε ανοιχτά μέρος του στρατεύματος στην εξέγερση των ντόπιων νέων.
Τις εξελίξεις παρακολουθούν ανήσυχες οι ηγεσίες πολλών άλλων κρατών -κυρίως του Παγκόσμιου Νότου, αλλά όχι μόνο- αναρωτώμενες ποια θα μπορούσε να είναι η συνέχεια σε αυτή την επεκτεινόμενη εξέγερση της Gen Z.
Σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, οι νέοι αυτής της γενιάς αντιπροσωπεύουν το ήμισυ και πλέον του πληθυσμού, γεγονός που καθιστά αδύνατο να αγνοηθούν οι φωνές τους, ακόμη και από αυταρχικά καθεστώτα.
Πολλά βλέμματα είναι τώρα στραμμένα ανήσυχα στην Ινδία, την πολυπληθέστερη δημοκρατία του κόσμου, όπου οι ανισότητες διευρύνονται και η λαϊκή δυσαρέσκεια συσσωρεύεται για τις πολιτικές της εθνικιστικής ινδουιστικής κυβέρνησης του Ναρέντρα Μόντι.
Πηγή: in.gr
