Οι ευθείες επιθέσεις μπορούν να περιμένουν – είναι προτιμότερο σε αυτή τη φάση να στηλιτεύονται «περιπέτειες» και «αυταπάτες» του παρελθόντος χωρίς ονομαστικές βολές κατά ριπάς. Με αυτό το σκεπτικό κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέναντι στον προκάτοχό του στο Μαξίμου και, ανάμεσα σε φόβους και επιθυμίες που γεννά στην κυβέρνηση ένα δίπολο από τα παλιά, αποφεύγει να εστιάζει στην κινητικότητα του Αλέξη Τσίπρα τουλάχιστον για το επόμενο διάστημα.
Στην πραγματικότητα βέβαια όσο το πολιτικό σκηνικό αποκτά όλο και εντονότερα εκλογικά χαρακτηριστικά η εξίσωση δυσκολεύει για την κυβερνητική έδρα και η παράμετρος Τσίπρα – η προοπτική ηγετικής επιστροφής του δηλαδή – δεν μπορεί να μένει εκτός.
Εξού και ο Μητσοτάκης ψάχνει την ισορροπία ανάμεσα στην υποτίμηση (της επίδρασης μιας πρωτοβουλίας Τσίπρα) και το ευθύ «καδράρισμα» του πρώην πρωθυπουργού ως βασικού αντιπάλου.
Στη χάραξη στρατηγικής με ορίζοντα κάλπης προεξοφλούνται συνεχείς αναθεωρήσεις, αλλά προς το παρόν επιλέγεται η αποφυγή μιας σπασμωδικής αναβίωσης του παλιού δίπολου μέχρι να προσδιοριστούν με ακρίβεια και από την πλευρά Τσίπρα τα επόμενα βήματα. Τότε θα υπάρξει πολιτική αντιπαράθεση «στο πεδίο».
Τα δημοσκοπικά ευρήματα
Πληροφορίες αναφέρουν ότι παίζουν σημαντικό ρόλο οι μετρήσεις – τα ποιοτικά δεδομένα των focus group –, που αναλύονται στην κυβερνητική έδρα, μαζί με τα σχετικά σημειώματα του Σταν Γκρίνμπεργκ: ανάμεσα στα δυνητικά κόμματα, το Μαξίμου έχει περισσότερους λόγους να ανησυχεί για το πώς θα διαχειριστεί αφενός το ρεύμα των Τεμπών και τη Μαρία Καρυστιανού καθώς δείχνει να απευθύνεται εύκολα στο θυμικό του κόσμου, αφετέρου τον Αντώνη Σαμαρά καθώς μπορεί να μπλοκάρει τον μητσοτακικό στόχο «επαναπατρισμού» δυσαρεστημένων νεοδημοκρατών. Κι αν το ισχυρό φόβητρο – η εφεύρεση πολιτικού σκιάχτρου, κατά το κοινώς λεγόμενο –έχει πάντα τη δύναμη να ισχυροποιήσει ένα εκλογικό δίλημμα, αναλυτές μιλούν για δύο προϋποθέσεις.
Πρώτον, δεν πρέπει κανείς να του δίνει υπέρμετρη βαρύτητα και δεύτερον, πρέπει να ηχεί πειστικά στα αφτιά του ψηφοφόρου. Γι’ αυτό και βουλευτές της ΝΔ δεν διαφωνούν με τις διαρκείς παραπομπές στη διακυβέρνηση Τσίπρα αλλά εισηγούνται να αντιμετωπιστεί ο Τσίπρας ως υπολογίσιμος αντίπαλος, γνώριμος μεν, σε διαφορετικές συνθήκες από το 2019 και το 2023 δε – με κατακερματισμό της αντιπολίτευσης, με γενικευμένες εστίες δυσαρέσκειας για τη ΝΔ ως προς το κόστος ζωής, τους θεσμούς κ.ο.κ.
Διαπιστώσεις
Η προοπτική νέου φορέα από τον Τσίπρα απασχολεί εδώ και καιρό τις κλειστές συσκέψεις στο Μαξίμου (με κατά καιρούς γαλάζιες αναδιπλώσεις στο ύφος και στο περιεχόμενο της κυβερνητικής κριτικής προς τον πρώην πρωθυπουργό) και, πέραν της αγωνίας για την κατάλληλη δοσολογία, υπάρχουν διαπιστώσεις.
Μία από αυτές, ότι το δίπολο Μητσοτάκης – Τσίπρας εξακολουθεί να κινητοποιεί αντανακλαστικά στο σκληρό γαλάζιο ακροατήριο.
Μία άλλη, ότι το rebranding Τσίπρα δεν είναι ολοκληρωμένο (αυτό υποστηρίζουν ότι «μετρούν» στην κοινή γνώμη) και ότι το ανακάτεμα της τράπουλας απειλεί με διάσπαση δυνάμεων στην Κεντροαριστερά – Αριστερά, συνδράμοντας στην εικόνα κατακερματισμού.
Πηγή: tanea.gr
