Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που η Γεωργία γνώρισε ταπεινωτική ήττα στον Πόλεμο της Νότιας Οσσετίας το 2008 από τις ρωσικές και αυτονομιστικές δυνάμεις. Κάτι ανάλογο, φυσικά, η Τυφλίδα θέλει να το αποφύγει, αλλά σύμφωνα με τον πρόεδρο της χώρας, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον φαίνεται να το επιδιώκουν.
Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Καβελασβίλι κατά την επίσκεψή του στο περιθόριο της συνέλευσης του ΟΗΕ.
Μιλώντας στο Responsible Statecraft ο πρόεδρος και πρώην ποδοσφαιρικός αστέρας κατηγόρησε τη Δύση ότι προσπαθεί να προκαλέσει έναν νέο πόλεμο με τη Ρωσία που θα ήταν καταστροφικός για τη Γεωργία.
«Η Δύση απαίτησε να εμπλακούμε σε πόλεμο με τη Ρωσία ενάντια στα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα… όπως το 2008, όταν οι παράλογες ενέργειες της τότε κυβέρνησης, βασισμένες στην εμπιστοσύνη προς το ΝΑΤΟ, οδήγησαν τη Γεωργία στην καταστροφή», είπε στη συνέντευξή μας, προσθέτοντας: «αλλά σήμερα, η Γεωργία έχει μια κυβέρνηση που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του λαού μας… τα ίδια μέσα που μας κατηγορούν ότι είμαστε υπό ρωσική επιρροή λένε το ίδιο ψέμα για τον Πρόεδρο Τραμπ».
Ο Πρόεδρος Καβελασβίλι κατηγόρησε το αμερικανικό «βαθύ κράτος» και οργανισμούς όπως η USAID, το National Endowment for Democracy και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι κινητοποιούν την γεωργιανή αντιπολίτευση προς αυτόν τον σκοπό· «αλλά παρά όλη αυτή την πίεση, σταθήκαμε και συνεχίζουμε να στεκόμαστε ως θεματοφύλακες του γεωργιανού εθνικού συμφέροντος και της γεωργιανής οικονομικής ανάπτυξης» — το τελευταίο ένα συγκαλυμμένο σχόλιο για τους πολύ σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας.
Οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν επιφέρει απότομη αύξηση των γεωργιανών εξαγωγών προς τη Ρωσία και του διαμετακομιστικού εμπορίου από την Τουρκία και την Ευρώπη προς τη Ρωσία, συμβάλλοντας στη διατήρηση υψηλών ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ τα τελευταία τρία χρόνια.
Στο στόχαστρο των ΗΠΑ – ΕΕ
Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, και των -κατά τους δυτικούς κυβερνήσεις- ολοένα και πιο κατασταλτικών πολιτικών της γεωργιανής κυβέρνησης, αρκετά κυβερνητικά στελέχη της Γεωργίας τελούν υπό δυτικές κυρώσεις, η Γεωργία έχει παγώσει την αίτησή της για ένταξη στην ΕΕ και ο λεγόμενος νόμος «Megobari» (στα γεωργιανά, megobari σημαίνει «φίλος»), που εισήγαγε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ο βουλευτής Τζο Γουίλσον (Ρεπουμπλικανός–Ν. Καρολίνα) με διακομματική υποστήριξη, εάν εγκριθεί από τη Γερουσία, θα επιβάλει σαρωτικές αμερικανικές κυρώσεις στο σύνολο της γεωργιανής κυβέρνησης.
Ο νόμος Megobari, ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και δυτικά ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι οι βουλευτικές εκλογές της Γεωργίας τον Οκτώβριο 2024 αλλοιώθηκαν από την κυβέρνηση με τη βοήθεια μιας μαζικής ρωσικής «υβριδικής επιχείρησης», παρότι την εποχή εκείνη η αποστολή παρατηρητών του ΟΑΣΕ τις περιέγραψε ως γενικά ελεύθερες και χωρίς ρωσική παρέμβαση, αν και με κατάχρηση από την κυβέρνηση των ΜΜΕ και της δημόσιας διοίκησης για την παραγωγή υποστήριξης.
Τις εκλογές ακολούθησαν μεγάλες και κατά τόπους βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που αντιμετωπίστηκαν με αστυνομική βία, και ορισμένοι κύκλοι στην Ευρώπη και την Ουάσινγκτον στηρίζουν τον ισχυρισμό της πρώην προέδρου, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι (πρώην Γαλλίδας διπλωμάτισσας), να παραμείνει η νόμιμη πρόεδρος της Γεωργίας.
Ακούγεται σαν δεξιός Ρεπουμπλικάνος
Ο Καβελασβίλι, ωστόσο, εμφανίστηκε αδιάλλακτος. «Είμαστε ένας μοναδικός λαός και έχουμε χρειαστεί να αγωνιστούμε επί αιώνες για να διαφυλάξουμε τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τις αξίες και την ταυτότητά μας», μου είπε.
«Ο υπέρτατος στόχος μας είναι να ενισχύσουμε και να διατηρήσουμε αυτόν τον πολιτισμό… Έχουμε μια ανοιχτόκαρδη προσέγγιση προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ αλλά η σχέση μας πρέπει να βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό. Αντ’ αυτού, από αυτούς λαμβάνουμε μόνο δύο μέτρα και δύο σταθμά, υποκρισία και εχθρότητα… Στοχεύουμε να ενταχθούμε στην ΕΕ για να ενισχύσουμε τη Γεωργία, όχι για να την αποδυναμώσουμε».
Όπως τονίζει το Responsible Statecraft, δίνοντας έμβαση στην εθνική ταυτότητα, τα εθνικά συμφέροντα και την παραδοσιακή εθνική κουλτούρα, ο Πρόεδρος Καβελασβίλι ακούστηκε πολύ σαν πολλούς Ρεπουμπλικανούς στις ΗΠΑ και τα αναδυόμενα δεξιά λαϊκιστικά κινήματα στην Ευρώπη (και βεβαίως τις κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας), που αντιδρούν σε αυτό που βλέπουν ως επιβολή από τις Βρυξέλλες και ως προσπάθειες υποχρεωτικής πολιτισμικής αλλαγής από τις φιλελεύθερες ελίτ.
Ο ολιγάρχης πίσω από το κόμμα Μιχαήλ Καβελασβίλι
Ο Πρόεδρος Καβελασβίλι προέρχεται από το κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο», το οποίο όταν ήρθε στην εξουσία το 2012 διατηρούσε άριστες σχέσεις με την ΕΕ.
Είχε προχωρήσει σε οικονομικές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και, όπως επέμεινε να τονίζει ο Πρόεδρος Καβελασβίλι, ως αποτέλεσμα η Γεωργία προσπέρασε κατά πολύ τη Μολδαβία και την Ουκρανία στην πορεία προς την κάλυψη των κριτηρίων ένταξης στην ΕΕ.
Ωστόσο, ισχυροί κύκλοι στη Γεωργία και στο εξωτερικό ήταν πολύ καχύποπτοι απέναντι στον ιδρυτή του κόμματος, τον Μπιντζίνα Ιβανισβίλι, έναν δισεκατομμυριούχο που έκανε περιουσία στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990.
Η περιουσία του Ιβανισβίλι το 2024 εκτιμήθηκε μεταξύ 2,7 δισ. και 7,8 δισ. δολαρίων, με το δεύτερο ποσό να αντιστοιχεί σχεδόν στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ της Γεωργίας. Η αντιπολίτευση των θεωρεί ολιγάρχη και πάντα κατηγορούνταν από τους εχθρούς του ότι είναι πράκτορας της Μόσχας, αν και δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί συγκεκριμένη απόδειξη γι’ αυτό, όπως τονίζει σημειώνει Responsible Statecraft. Πάντως ακόμα και σήμερα παραμένει δεσπόζουσα φυσιογνωμία του κόμματος.
Με τα λόγια του Προέδρου Καβελασβίλι: «Αυτός ήταν υπεύθυνος για την αποκατάσταση της λογικής στην γεωργιανή πολιτική και για την επαναστόχευση της γεωργιανής πολιτικής στα πραγματικά εθνικά μας συμφέροντα… Ο αριθμός των ανθρώπων σαν κι αυτόν στην ιστορία της Γεωργίας μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι παράδειγμα για το έθνος».
Ο συνδυασμός της τεράστιας ισχύος του Ιβανισβίλι με την προσωπική του εσωστρέφεια και δυσπρόσιτο χαρακτήρα ήταν μεταξύ των λόγων για την άνοδο της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό των πολιτικών ελίτ της Γεωργίας.
Ο ύποπτος ρόλος των ΜΚΟ
Αυτό που έσυρε πρώτα την ΕΕ και το ΝΑΤΟ μέσα σε αυτή την εσωτερική πολιτική σύγκρουση ήταν ο ρόλος των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τη Δύση, οι οποίες υποστηρίζουν με πάθος την ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ αλλά συνδέθηκαν ολοένα και περισσότερο με την αντιπολίτευση, σημειώνει το Responsible Statecraft.
Η σχετική φτώχεια της Γεωργίας και οι συνειδητές αποφάσεις προηγούμενων κυβερνήσεων να αναθέτουν κρατικές λειτουργίες σε αυτές, έχουν προσδώσει στις ΜΚΟ ασυνήθιστα μεγάλο ρόλο στην κοινωνία και ως εργοδότες των μορφωμένων τάξεων. Δεδομένου ότι τα συμβόλαιά τους με την ΕΕ και τη USAID γενικώς προβλέπουν μη κομματικό ρόλο, η κυβέρνηση είχε κάποιο λόγο να θεωρεί ακατάλληλο να συνεχίσει η ΕΕ να χρηματοδοτεί αυτό που στην πράξη είχε, σε πολλές περιπτώσεις, μετατραπεί σε ανοιχτά πολιτικές ομάδες που αντιπολιτεύονταν την κυβέρνηση.
Ωστόσο, οι κινήσεις της κυβέρνησης να ρυθμίσει τη χρηματοδότηση αυτών των ΜΚΟ από το εξωτερικό προκάλεσαν θύελλα διαμαρτυριών στη Γεωργία, που επεκτάθηκε στους υποστηρικτές τους στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ, όπου παρουσιάστηκε ως πρώτο βήμα προς την καταστολή τους.
Αυτό που όξυνε τις σχέσεις μεταξύ Γεωργίας και ΕΕ ήταν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022. Η γεωργιανή κυβέρνηση καταδίκασε την εισβολή, έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία και επέβαλε ορισμένες κυρώσεις στη Ρωσία. Ωστόσο, προσπάθησε να εμποδίσει Γεωργιανούς εθελοντές να μεταβούν στην Ουκρανία για να πολεμήσουν και απέρριψε τις πιέσεις της Δύσης να στείλει στρατιωτική βοήθεια και να επιβάλει το πλήρες φάσμα των κυρώσεων της ΕΕ, οδηγώντας σε νέες κατηγορίες περί «φιλορωσικής» στάσης.
Πηγή: in.gr
