της Νίκης Ζορμπά
Η εσωτερική ένταση στο ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να εκδηλώνεται καίτοι οι “βολές” των ανθυποψηφίων του Ν. Ανδρουλάκη στην πρόσφατη εσωκομματική αναμέτρηση, είναι συγκεκαλυμένες, με διατήρηση των προσχημάτων και υποσχετική/ προειδοποίηση ότι τα πραγματικά βιολιά θα αρχίσουν να ακούγονται το επόμενο διάστημα.
Εσωκομματική “εκκρεμότητα”
Γερουλάνος, Δούκας, Διαμαντοπούλου, αφήνουν τροχιοδεικτικά μηνύματα , τέτοιας έντασης και έκφρασης όμως ώστε να μην ανοίγουν (ακόμη) τον ασκό του Αιόλου.
Πεδίο εσωκομματικής μάχης λαμπρό θα είναι το προσεχές συνέδριο του κόμματος το οποίο πάντως ακόμη δεν έχει οριστεί χρονικά. Τοποθετείται βάσει των πληροφοριών μεταξύ τέλους φθινοπώρου και αρχές Άνοιξης του 2026. Πολύς ο χρόνος και ενδιαμέσως, κομβικές οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν και θα δουν εξελικτικά, το φως της δημοσιότητας.
Αυτές είναι και το πραγματικό “όχημα” για την εκδήλωση της όποιας αμφισβήτησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος εμφανίζει το εξής παράδοξο: Είναι πανίσχυρος στη βάση του κόμματος, έχοντας κερδίσει μετά την εσωκομματική αμφισβήτηση και πάλι την αναμέτρηση με τους αντιπάλους του, αλλά η δημοσκοπική “βελόνα” όπως είπε και ο Παύλος Γερουλάνος, παραμένει ασάλευτη, εμφανίζοντας το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του, αδύναμο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων του ρόλου του ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, ήτοι ως εναλλακτική δύναμη εξουσίας αυτοδύναμης.
Η αυτοδυναμία εξ ορισμού δεν υπάρχει ούτε καν ως στόχος βέβαια, όπερ σημαίνει ότι σύντομα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ο προσανατολισμός των ευκταίων συνεργασιών του. Η “αυτόνομη πορεία” που οδήγησε το κόμμα να διαφύγει τον κίνδυνο της διάσπασης έως τώρα ( δεδομένου ότι συνυπάρχουν δυο αντίρροπες δυνάμεις στο εσωτερικό με τη μια να τραβάει το κόμμα προς τα δεξιά και την άλλη προς τα Αριστερά του), μάλλον έχει πεπερασμένο περιθώριο δράσης.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρεί να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημά υπέρ του, βαφτίζοντάς το “αμφίπλευρη διεύρυνση” και δυνατότητα συνομιλίας του ΠΑΣΟΚ με διαφορετικά κοινά: Η Άννα Διαμαντοπούλου επί παραδείγματι, έχει εισδοχή στο χώρο της κεντροδεξιάς , ο Π. Γερουλάνος στο Κέντρο και ο Χ. Δούκας στα Αριστερά του κόμματος. Εαν επρόκειτο για συνειδητά “μοιρασμένους” ρόλους από την ηγεσία υπό ένα κοινό σχέδιο όλων, πιθανώς και η στρατηγική να είχε πιθανότητες ευόδωσης.
Δεν πρόκειται περί αυτού , όμως. Η Χαριλάου Τρικούπη, σε ανύποπτο χρόνο έχει παραδεχθεί ότι η εσωκομματική εκκρεμότητα στο ΠΑΣΟΚ, δεν έληξε ποτέ και πάντως σίγουρα όχι μετά την τελευταία εσωκομματική διαδικασία από την οποία αναδείχθηκε καθαρά νικητής ο κ. Ανδρουλάκης.
Πρόγραμμα και μετωπική με Ν.Δ
Αυτή τη στιγμή, κύρια στόχευση του ΠΑΣΟΚ είναι η επικοινωνία του κυβερνητικού του προγράμματος ανά την Επικράτεια μαζί με τη σταθερή σηματοδότηση πως η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο εφ όλης της κοινωνικέ, οικονομικής και θεσμικής ύλης.
Κραδαίνοντας την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ ( όπου στην εξεταστική πραγματικά καταγράφονται εντελώς σουρεαλιστικοί και ιλαροί διάλογοι) , έως τα Τέμπη , την κατακόρυφη αύξηση της Ακρίβειας και τα Εθνικά, ο Ν. Ανδρουλάκης ετοιμάζει κοινοβουλευτικά αντικυβερνητικά “χτυπήματα” , προσεχώς. Ούτως ώστε και την εικόνα κυβερνησιμότητάς του να ενισχύσει και περαιτέρω αποδόμηση της κυβέρνησης να εξασφαλίσει αλλά με δυνατότητα ρυμούλκησης των απογοητευμένων ψηφοφόρων της.
Πηγή: capital.gr
