Η συζήτηση για τη νίκη επί του θανάτου και την αιώνια νεότητα δεν είναι πια ένα απλό φιλοσοφικό ερώτημα ή γνώρισμα της επιστημονικής φαντασίας.
Στους κύκλους των πιο ισχυρών ηγετών και των εύπορων επενδυτών της Σίλικον Βάλεϊ, ο θάνατος θεωρείται πια ένα τεχνικό πρόβλημα που μπορεί – και πρέπει – να λυθεί, αν βρεθούν τα κατάλληλα μέσα και η σωστή τεχνολογική προσέγγιση.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Σι Τζινπίνγκ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν συζητούσαν δημόσια για στρατηγικές διατήρησης της νιότης, αναφερόμενοι στο ενδεχόμενο μεταμοσχεύσης οργάνων και τεχνητής ανανέωσης μέσω βιοτεχνολογικών μεθόδων. Ο Πούτιν, εν μέσω διερμηνείας, εξέφρασε την αισιοδοξία του πως η βιοτεχνολογία μπορεί να χαρίσει αθανασία ή ζωή έως τα 150 έτη – μια ακραία προσδοκία που καταδεικνύει τη διαρκή αναζήτηση των ισχυρών για έλεγχο επί του μοιραίου.
Από το βιολογικό υπόβαθρο στη Silicon Valley
Η τεχνολογική επανάσταση του 20ού αιώνα έκανε τη μακροζωία εφικτή για εκατομμύρια ανθρώπους, χαρίζοντας ποιότητα ζωής σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Ωστόσο, δεν αρκεί αυτό για όσους οραματίζονται την πλήρη κατάργηση του θανάτου μέσω ριζικών επιστημονικών τεχνικών. Οι δισεκατομμυριούχοι της Silicon Valley χρηματοδοτούν πειράματα που ως στόχο έχουν όχι απλώς τη μακροζωία, αλλά την «αθανασία» – μέσα από βιολογική παρέμβαση, συγχώνευση με τεχνητή νοημοσύνη, ή απλά μέσω υπερ-εξατομικευμένων πρωτοκόλλων αντιγήρανσης.
Η εμβληματική έρευνα των Conboy στο Berkeley κατέδειξε πως με μετάγγιση αίματος από νεαρά πειραματόζωα σε ηλικιωμένα, τα γερασμένα κύτταρα ανέλαβαν νεότητα – κατακτώντας μια μικρή, προσωρινή «πηγή της νιότης». Αντίστοιχες προσπάθειες θεραπείας της γήρανσης έχουν ιστορικό βάθος, από τον Brown-Séquard και τον Voronoff τον 19ο και 20ό αιώνα, μέχρι σύγχρονες πρωτοβουλίες όπως της Ambrosia Health, που προσέφερε μεταγγίσεις νέου πλάσματος σε ιδιώτες χωρίς επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση.
Η σημερινή ηλικιακή έρευνα επικεντρώνεται στο «healthspan» – δηλαδή στο να παραμείνουμε υγιείς και λειτουργικοί όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια, προληπτικά ενάντια στις νόσους του γήρατος. Ο στόχος είναι να παρατείνουμε τη νεότητα και τη ζωτικότητα, αναζητώντας μοριακούς μηχανισμούς που θα αναστρέψουν τη φθορά. Πολλοί επιστήμονες αποτάσσονται τα άκρα της τεχνολογικής αισιοδοξίας, επισημαίνοντας πως η αθανασία παραμένει, επί του παρόντος, στα όρια της επιστημονικής φαντασίας.
Με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, η εξουσία σε θέματα πολιτικής για την υγεία και τη τεχνολογία μετατοπίστηκε στο Silicon Valley. Η κυβέρνηση βιάζεται να χαλαρώσει τους κανονισμούς, να άρει τα εμπόδια για πειραματισμούς αιχμής όπως οι νεανικές μεταγγίσεις αίματος και η βιοτεχνολογία, ενώ εικόνα ενός τεχνο-απελευθερωτισμού ενισχύεται απ’ την τοποθέτηση προσώπων με φιλελεύθερη ή και «αντιρρυθμιστική» ατζέντα σε νευραλγικά ρυθμιστικά πόστα.
Αποτέλεσμα; Η κοινωνική στήριξη για όσους γερνούν πραγματικά – δηλαδή εκατομμύρια ηλικιωμένοι – παραμερίζεται, καθώς τεράστιοι πόροι ρέουν προς τις τεχνολογικές επιδιώξεις του αιώνια νέου ανθρώπου. Οι περικοπές στη Medicare και η ακύρωση του White House Conference on Ageing είναι στοιχεία μιας νέας πραγματικότητας όπου το κράτος διαλέγει να επενδύσει στο ακατόρθωτο της αθανασίας, παρά στα υπαρκτά καθημερινά προβλήματα.
Στο επίκεντρο παραμένουν οι ηθικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις: Όσο η Silicon Valley εξισώνει τον άνθρωπο με δεδομένα και προσπαθεί να λύσει τον θάνατο με υπολογιστική δύναμη και τεχνητή νοημοσύνη, ξεχνά την πολυπλοκότητα, το μυστήριο και το αναπόφευκτο της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι ίδιοι οι θεμελιωτές του τεχνολογικού ονείρου παραδέχονται πλέον πως το σώμα και το «είναι» ξεφεύγουν από την απόλυτη μηχανοποίηση.
Οι ισχυροί μπορούν να αγοράσουν τη πρόσβαση σε πρωτοποριακές θεραπείες, δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου ανισότητα στο προσδόκιμο ζωής και υγείας. Ενώ η κοινωνία καλείται να αποφασίσει αν θα δεχτεί το μύθο της αθανασίας, το ερώτημα παραμένει ανοιχτό – μήπως η αληθινή πρόκληση είναι να ζήσουμε ουσιαστικά το «εδώ και τώρα», αποδεχόμενοι με αξιοπρέπεια το θάνατο ως κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας;
Πηγή: tanea.gr
