Ο Χρήστος Κόντης επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, ως υπηρεσιακός προπονητής, επιχειρώντας να μαζέψει τα… ασυμμάζευτα που άφησε πίσω του ο Ρούι Βιτόρια. Με εμφανές έλλειμα φυσικής κατάστασης, με τη ψυχολογία στο ναδίρ και με κενά σε κάποιες θέσεις, ο Έλληνας τεχνικός πρέπει ν΄ανέβει ένα… βουνό.
Ωστόσο αποδεικνύει ότι είναι μαχητής και κάνοντας δύο λογικές κινήσεις, αλλάζει στο πλαίσιο του δυνατού και του σύντομου χρόνου, την κατάσταση στην ομάδα. Η πρώτη ήταν η επιχείρηση ανύψωσης του ηθικού των ποδοσφαιριστών καθώς γνωρίζει ότι η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο.
Η διαφορά στον τομέα αυτό, φάνηκε ξεκάθαρα στη Βέρνη και αποδείχθηκε και στο Αγρίνιο, σ’ ένα ματς που ο Παναθηναϊκός δεν κατέθεσε τα όπλα, κάνοντας μάλιστα την ανατροπή και φτάνοντας στην πρώτη νίκη στο πρωτάθλημα.
Η δεύτερη κίνηση ήταν το αίσθημα εμπιστοσύνης που μοίρασε απλόχερα στους παίκτες του, δίνοντας σε όλους ευκαιρίες, όπως για παράδειγμα ο ασταμάτητος Σιώπης, ο πορθητής της Ελβετίας Ζαρουρί και ο λυτρωτής στο Αγρίνιο Γερεμέγεφ.
Βέβαια ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμα δουλειά, για να γίνει ένας ανταγωνιστικός διεκδικητής του τίτλου, αλλά ο Κόντης έκανε αυτό που μπορούσε να κάνει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και άμεσα, για ν’ αλλάξει το κλίμα στην ομάδα. Και το πέτυχε…
Από μόνα τους αυτά, δεν τον χρήζουν ότι είναι ο κατάλληλος για τον πάγκο του Παναθηναϊκού αλλά αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν ότι δικαιούται μία ευκαιρία, κάτι που δεν συνέβη όταν και πάλι ως υπηρεσιακός, κατέκτησε το Κύπελλο το 2024.
Αν κρατήσει ο Αλαφούζος τον Κόντη, κερδίζει αμέσως το χρόνο που θα χρειαζόταν ο νέος προπονητής – ο Ρεμπρόφ ή κάποιος άλλος – για να γνωρίσει την ομάδα και να προσαρμοστεί. Γεγονός πολύτιμο σε μία χρονική στιγμή με αυξημένες αγωνιστικές υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Επίσης, είναι δεδομένο ότι έχει την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών του, κάτι που δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει κάποιος άλλος προπονητής.
Υπάρχει και μία παράμετρος που μπορεί να φαίνεται απλοϊκή αλλά φανερώνει κάτι. Από το Νοέμβριο του 2015 – τα τελευταία δέκα χρόνια δηλαδή – όσοι ξένοι προπονητές έχουν περάσει από την τεχνική ηγεσία της ομάδας, δεν κατάφεραν το κάτι παραπάνω, για να μην πούμε ότι απέτυχαν.
Κατά σειρά οι Αντρέα Στραματσόνι, Ντάνι Πογιάτος, Λάζλο Μπόλονι, Φατίχ Τερίμ, Ντιέγκο Αλόνσο και Ρούι Βιτόρια, πέρασαν και δεν… ακούμπησαν. Αντιθέτως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς που παρότι είναι Σέρβος δεν μπορεί να θεωρηθεί ξένος για την ελληνική πραγματικότητα, μαζί με τους Μαρίνο Ουζουνίδη, και Γιώργο Δώνη, άφησαν την σφραγίδα τους στον Παναθηναϊκό.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η καλύτερη κατανόηση της ελληνικής πραγματικότητας, της νοοτροπίας των παικτών και των απαιτήσεων του πρωταθλήματος, είναι βασικά συστατικά για την επιτυχία ενός κόουτς στον Παναθηναϊκό και ο Χρήστος Κόντης, τα γνωρίζει αυτά.
Και σε τελική ανάλυση, σε μια εποχή που ο σύλλογος αναζητεί ταυτότητα, η επιλογή του Κόντη θα στείλει το μήνυμα ότι στηρίζει τους ανθρώπους που γνωρίζουν και αγαπούν την ομάδα.
Πηγή: in.gr
