Της Νίκης Ζορμπά
Θρυλείται εδώ και μήνες. Από το πρώτο βροντερό “παρών” –καίτοι σιωπηρό– που έδωσαν μαζικά στα συλλαλητήρια του Φεβρουαρίου οι πολίτες για τα Τέμπη: Ένα υπερκομματικό φαινόμενο γεννιέται στις πλατείες της επικράτειας, με μπροστάρισσα την πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού.
Στους οκτώ μήνες που κύλησαν στο μεταξύ, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να τανταλίζεται από την αθρόα υπερκομματική (ή μήπως όχι πλέον;) στήριξη της κυρίας Καρυστιανού, που ανεβάζει αντιπολιτευτικά ντεσιμπέλ και πολιτικό λόγο, εφ’ όλης της ύλης πια και όχι μόνον σε ό,τι αφορά την αδιανόητη πολύνεκρη τραγωδία.
Η Ν.Δ. δοκιμάστηκε αναμφίβολα από τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις, αλλά εσχάτως φέρεται δημοσκοπικά να “συνέρχεται” από την κατραπακιά. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπέστη ούτε ιδιαίτερη ζημιά ούτε εμφάνισε βέβαια κέρδη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκτοξεύθηκε (για να αρχίσει να ξεφουσκώνει), το δυστύχημα παραμένει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ατζέντας και οι φήμες περί γέννησης ενός νέου πολιτικού φορέα από τα σπλάχνα των νεοαγανακτισμένων, με αναφορά στην πρόεδρο του Συλλόγου, έφθασε μέχρι τα δημοσκοπικά τεφτέρια.
Το “κόμμα Καρυστιανού” σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Interview) εντοπίστηκε, χωρίς καν να υπάρχει ούτε ως σκαρίφημα, στο 25%.
Εντυπωσιακή πολιτική συγκομιδή που υπερβαίνει στη δημοσκόπηση και άλλες δύο υποθέσεις εργασίας: Το υπό σύσταση κόμμα Τσίπρα εξ αριστερών της κυβέρνησης, αλλά και το έτερο κόμμα (επίσης ανύπαρκτο για την ώρα) του Αντώνη Σαμαρά, εκ δεξιών της.
Όχι ακόμα
Μεσούντων των σεναρίων, μια συνέντευξη της Μαρίας Καρυστιανού μάλλον συσκότισε περαιτέρω τις προθέσεις:
“Για μένα αυτό το 25%, αν είναι αληθινό, μου δείχνει ότι η κοινωνία δεν θέλει πλέον κάτι που να προέρχεται από το σύστημα. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους ανεξάρτητους και άφθαρτους, οι οποίοι θα έρθουν με νέο πρόγραμμα και θα μπουν μπροστά”, είπε και σε ό,τι αφορά την ίδια και την “ομάδα” γύρω της έδωσε στίγμα, αλλά όχι τελεσίδικο:
“Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ηγηθώ μιας τέτοιας προσπάθειας, αλλά δεν το βλέπω προσωπικά για μένα. Ακόμα δεν σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο, αλλά και εγώ είμαι στο 25% που νιώθω αυτή την ανάγκη. Αν δημιουργείτο κάτι που να ήταν συμβατό με τις σκέψεις μου, εννοείται ότι θα ήμουν μέρος του”.
Όπερ μεθερμηνευόμενο: Για την ώρα δεν σκεφτόμαστε πολιτικό φορέα, δεν βλέπω να ηγούμαι εγώ της προσπάθειας, το 25% όμως ζητεί αντισυστημική νέα πολιτική πρόταση, αν με κάλυπτε, θα ήμουν παρούσα.
Στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία, οι εκτιμήσεις για τη διαμόρφωση του τοπίου προσεχώς και μέχρι τις εκλογές συμπεριλαμβάνουν σαν άσκηση εργασίας τη σύσταση ενός νέου κόμματος με τα χαρακτηριστικά που περιέγραψε η ίδια η Μ. Καρυστιανού: Αντισυστημικό, με “άφθαρτους” και όχι με προσάρτηση στελεχών από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό.
Καμπάνα”
Για ποιους χτυπά η καμπάνα, εάν φτάσει να λάβει σχήμα πολιτικού φορέα πράγματι το λεγόμενο “κόμμα Καρυστιανού”;
Εν αρχή ισχύει το προφανές: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είδε τα ποσοστά της να σκαρφαλώνουν στη δεύτερη θέση, με αποτέλεσμα να δηλώνει ότι είναι “έτοιμη για πρωθυπουργός”, θα υποστεί μεγάλο ροκάνισμα από το αντισυστημικό κόμμα των νεοαγανακτισμένων.
Ούτως ή άλλως, το “πρόγραμμά” της εν πολλοίς εξαντλείται στην υπόθεση των Τεμπών και η βασική δεξαμενή των ψηφοφόρων της βρίσκεται στους “εξαγριωμένους” από την εθνική τραγωδία. Δύσκολα θα μπορέσει να συγκρατήσει τα ποσοστά της και δεν θα επανέλθει σε μονοψήφιο, με το οποίο εξάλλου μπήκε στη Βουλή στις εθνικές εκλογές του 2023.
Συνομολογούν οι πολιτικοί αναλυτές ότι πιθανότατα ζημιά θα υποστεί και ο Κυριάκος Βελόπουλος, που “ξεσπαθώνει” μονίμως επί υπαρκτών τε και ανύπαρκτων στην πραγματικότητα στοιχείων για το τραγικό δυστύχημα. Εάν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι το κόμμα Νατσιού (ΝΙΚΗ), ο βασικός ανταγωνιστής του που έχει “στενή” επαφή με εκκλησιαστικούς κύκλους, βρίσκεται αρωγός στην ευόδωση για τον σχηματισμό του νέου φορέα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι θα πρέπει να δώσει… μάχη για να μη χάσει σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων του.
Τα “συστημικά” αριστερά κόμματα βρίσκονται σε αμηχανία: Διαγκωνίζονται για το ποιο θα στηρίξει πιο ενεργά τα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων (ώστε να διατηρούν καλή σχέση με το εκλογικό κοινό που στέκεται στο πλευρό τους), αλλά κυριαρχούν –κρυφίως για ευνόητους λόγους– οι επιφυλάξεις για το τι είδους και ποια πολιτικά χαρακτηριστικά θα εμφανίσει το κόμμα αυτό. Η Μ. Καρυστιανού, στην ίδια συνέντευξή της, αποκήρυξε πέραν της κυβέρνησης και όλους τους διαθέσιμους σήμερα αντιπολιτευτικούς σχηματισμούς.
Ποιος φοβάται
Οι διαμορφωμένες εν πολλοίς δεξαμενές των κομμάτων, επιτρέπουν –εκτός ασύμμετρων εξελίξεων, που αυτή τη στιγμή δεν προδιαγράφονται– εκτιμήσεις για το ποιοι δεν “κινδυνεύουν” από την ίδρυση ενός νέου αντισυστημικού κόμματος που θα εδράζει στη συνολική αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος.
Η Ν.Δ. φερειπείν δεν ανησυχεί για διαρροές ψηφοφόρων προς τα εκεί. Υπάρχει κοινή πεποίθηση ότι τους ψηφοφόρους αυτούς δεν τους είχαν, συνεπώς δεν μπορούν και να τους χάσουν. Στελέχη της κυβερνητικής παράταξης εκτιμούν άλλωστε ότι εκλογική ζημιά θα υποστούν τα κόμματα “διαμαρτυρίας”, δείχνοντας προφανώς προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Το αυτό, grosso modo, ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ. Η στήριξη της ηγεσίας (και όχι μόνο) στα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων, με πιο πρόσφατο το αίτημα για την εκταφή σορών, δεν έχει αντισυστημικά χαρακτηριστικά και οι ψηφοφόροι του δύσκολα θα μετακινούνταν προς αυτή την επιλογή. Μόνο διά της τεθλασμένης μπορεί να διασαλευτεί η τάξη στη Χαριλάου Τρικούπη.
Κοινώς, στο υποθετικό σενάριο βάσει του οποίου ευσταθεί το 25% ως δημοσκοπική μαγιά και συσταθεί πράγματι κόμμα, όπερ θα σημαίνει ότι οι εκλογικές του αξιώσεις ευλόγως θα είναι υψηλές και θα προκαλέσουν αίσθηση, τότε η συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση μπροστά στις κάλπες θα είναι τέτοια, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο κερδισμένος των διλημμάτων, ροκανίζοντας κεντρώους ψηφοφόρους, οι οποίοι ελλείψει διακυβεύματος σήμερα “μένουν ΠΑΣΟΚ”.
Πηγή: capital.gr
