ΣΕΒ – ΕΒΙΚΕΝ για το ενεργειακό της βιομηχανίας: Το ιταλικό μοντέλο, η…

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Παράλληλες πλην όμως διαφοροποιημένες προσεγγίσεις διατυπώνονται ως προς τον βέλτιστο μηχανισμό στήριξης της ενεργοβόρου βιομηχανίας που βρίσκεται στο επίκεντρο ενόψει των κυβερνητικών αποφάσεων. Το διακύβευμα είναι μεγάλο για την ελληνική βιομηχανία, με δεδομένες μάλιστα τις προειδοποιήσεις του προέδρου του ΣΕΒ Σ. Θεοδωρόπουλου ότι υπάρχει κίνδυνος για ηχηρά λουκέτα μεγάλων βιομηχανιών.

Ζητούμενο είναι να υιοθετηθεί ένα κατάλληλο σχήμα ενίσχυσης κατά το Ιταλικό πρότυπο, το οποίο φαίνεται να συγκεντρώνει την αποδοχή όλων των εμπλεκομένων πλευρών. Ωστόσο, διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο. Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες που εκπροσωπούνται από την ΕΒΙΚΕΝ (Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας) επιμένουν ότι η λύση βρίσκεται στην άμεση υιοθέτηση του ιταλικού μοντέλου Energy Release, όπως αυτό διαμορφώθηκε κατόπιν παρεμβάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την ίδια στιγμή, ο ΣΕΒ έχει καταθέσει την πρότασή του (Energy Industrial Reset), που ήδη παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στην κυβέρνηση και συζητήθηκε χθες  στις λεπτομέρειές της με το αρμόδιο υπουργείο ενέργειας. Αφότου ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις, οι κυβερνητικές αποφάσεις αναμένεται να διαμορφωθούν μετά από νέα συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής, την επόμενη εβδομάδα. 

Δοκιμασμένο σχήμα

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ΕΒΙΚΕΝ εδώ και έναν χρόνο ζητάει την εφαρμογή του ιταλικού μοντέλου, τονίζοντας ότι πρόκειται για ένα δοκιμασμένο σχήμα που έλαβε το “πράσινο φως” της Κομισιόν, έστω και άτυπα, μέσω του λεγόμενου comfort letter.

Ακόμη και μετά τις αλλαγές που επέβαλε η DG COMP, οι οποίες εισήγαγαν μηχανισμούς όπως ο claw back και η υποχρέωση διαγωνιστικής διαδικασίας, η ΕΒΙΚΕΝ παραμένει θετική, υποστηρίζοντας ότι οι παρεμβάσεις αυτές καθιστούν το μοντέλο ακόμη πιο συμβατό με το ευρωπαϊκό δίκαιο ανταγωνισμού.

Η βασική της θέση είναι πως η χώρα μας πρέπει να κινηθεί άμεσα, χωρίς αποκλίσεις από το ιταλικό πρότυπο, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος το μέτρο να χαρακτηριστεί κρατική ενίσχυση.

Τα κρίσιμα σημεία του ιταλικού μοντέλου

Το comfort letter της Κομισιόν περιγράφει με σαφήνεια τους άξονες του σχήματος:

Τριετής περίοδος χαμηλού κόστους: Οι βιομηχανίες αποκτούν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια από τον GSE (ιταλικό ΔΑΠΕΕΠ) με δύο δρόμους συμβάσεις διαφοράς (CfDs) στα 65 €/MWh για τρία χρόνια.

Διαγωνιστική διαδικασία: Μετά την τριετία, ο GSE προκηρύσσει διαγωνισμούς στους οποίους συμμετέχουν βιομηχανίες και παραγωγοί ΑΠΕ. Στόχος είναι η κατασκευή νέας πράσινης ισχύος διπλάσιας από την ενέργεια που δόθηκε προκαταβολικά.

Επιστροφή του οφέλους: Μέσω των νέων CfDs και των PPAs, οι βιομηχανίες επιστρέφουν το πλεονέκτημα που έλαβαν την πρώτη τριετία. Αν το όφελος δεν αποσβεστεί πλήρως, τότε ενεργοποιείται μηχανισμός παράτασης (claw back).

Κατά την ΕΒΙΚΕΝ, τα παραπάνω διασφαλίζουν ότι το μέτρο δεν συνιστά επιδότηση, αλλά ένα είδος “ενεργειακού δανείου” που επιστρέφεται στο σύστημα μέσω νέων επενδύσεων.

Ο ΣΕΒ

Ο ΣΕΒ από την πλευρά του προτείνει το Energy Industrial Reset, το οποίο βασίζεται μεν στην αρχιτεκτονική του ιταλικού μοντέλου, αλλά εισάγει ουσιώδεις διαφοροποιήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες και σύμφωνα με τη μελέτη που παρουσίασε, το σχήμα προβλέπει:

– παροχή ενεργειακού “δανείου” ύψους 10 TWh/έτος από τον ΔΑΠΕΕΠ προς τη βιομηχανία,

– επιστροφή της διπλάσιας ενέργειας σε βάθος 20ετίας,

– συμμετοχή μέσω PPAs που χρηματοδοτούν νέα έργα ΑΠΕ,

– κάλυψη έως και του 100% της κατανάλωσης για τις πιο ενεργοβόρες βιομηχανίες.

Το διακύβευμα για την ελληνική βιομηχανία

Σε κάθε περίπτωση η διαφορά προσέγγισης ανάμεσα σε ΣΕΒ και ΕΒΙΚΕΝ αναδεικνύει την πίεση που ασκεί το ενεργειακό κόστος στη βιομηχανία. Η τελική επιλογή θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη για άμεση μείωση του ενεργειακού κόστους και στον κίνδυνο να θεωρηθεί το μέτρο επιδότηση που παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες.