Δεν είναι η επανεμφάνιση του αναθεωρητισμού αυτό που απασχολεί τη Δύση όσον αφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία, υποστηρίζουν αναλυτές – και από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Εάν την απασχολούσε αυτό, όπως επισημαίνουν, τότε εδώ και πολλά χρόνια θα αντιμετώπιζε διαφορετικά το παλαιστινιακό ζήτημα.
Όπως εκτιμούν, αυτό που φοβάται (και πλέον πολεμά μόνο μέσω της Ευρώπης) είναι ότι μια ήττα στην Ουκρανία θα την κάνει να μοιάζει ακόμη πιο αδύναμη όταν η πλάστιγγα των παγκόσμιων ανταγωνισμών γείρει ακόμη πιο επικίνδυνα προς την πλευρά της αντίπερα όχθης.
Διότι μπορεί το επεκτατικό δόγμα των BRICS να μην αφορά τις διεθνείς συρράξεις, αλλά την οικονομική συνεργασία τους και την εκμετάλλευση της ισχυρής παραγωγής τους έναντι των δυτικών ανταγωνιστών τους, ωστόσο, μια στρατηγική ήττα ενός εκ των κορυφαίων συνιδρυτών τους, της Ρωσίας, θα αποτελούσε ένα βαθύ -τουλάχιστον επικοινωνιακό- τραύμα για τη συμμαχία του λεγόμενου παγκόσμιου νότου.
Ταυτόχρονα, η Δύση θα κέρδιζε έναν πολύ σημαντικό πόντο στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι εξακολουθεί να ελέγχει τις σημαντικότερες εξελίξεις στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα και θα έπαιρνε μια βαθιά ανάσα εν όψει της επερχόμενης όξυνσης αυτών των νέων ανταγωνισμών που οικοδομούνται και αναμένεται να είναι ιδιαιτέρως σκληροί.
Πρόκειται για ένα μπρα ντε φερ του οποίου το μεγάλο μέγεθος της τρέχουσας έντασης ανέκυψε, δεν είχε προβλεφθεί.
Διότι ναι μεν η Κίνα εξυψωνόταν αδιάκοπα τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά τα επίσημα «εγκαίνια» των BRICS ως δύναμης που θα αποτελέσει έναν νέο παγκόσμιο πόλο και θα «αντισταθεί» στη δυτική μονοκρατορία, ανέκυψαν όταν το δεύτερο κύμα επίθεσης που εξαπέλυσε η Ρωσία στην Ουκρανία άρχισε να αποδίδει καρπούς για λογαριασμό της Μόσχας.
Κυρίως τότε ξεκίνησε η σύσφιξη των σχέσεων Ρωσίας-Κίνας.
Και ήταν η σύγκρουση ΗΠΑ-Ευρώπης, μετά από την έναρξη της δεύτερης θητείας του Τραμπ, καθώς και η διεθνούς κλίμακας επίθεση του Αμερικανού προέδρου με δασμούς, τα γεγονότα που ενθάρρυναν χώρες όπως η Ινδία να δουν ακόμη πιο ζεστά τη δημιουργία του εν λόγω πόλου.
Ο Τραμπ προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε αυτήν την κόντρα με «Drill, baby, drill», δασμούς, αλλά και υποχρεώνοντας την Ευρώπη να εξαρτηθεί ακόμη περισσότερο από τις αμερικανικές εξαγωγές.
Παράλληλα, ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στις νέες τεχνολογίες, γνωρίζοντας πως η Κίνα επενδύει ολοένα και περισσότερο σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα.
Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη μοιάζει με σκιά εκείνου του εαυτού της που άλλοτε πρωταγωνιστούσε σε μια άλλη επανάσταση: τη βιομηχανική.
Σε αντίθεση με εκείνη την εποχή, η Ευρώπη παρακολουθεί μουδιασμένη την τρέχουσα επανάσταση: αυτή των νέων τεχνολογιών.
Μια λύση για την Ευρώπη θα μπορούσε να είναι η επένδυση στη σχετική καινοτομία, προκειμένου να ανταγωνιστεί τους δυο γίγαντες αυτής της ανάπτυξης: την Κίνα και τις ΗΠΑ.
Τουναντίον, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρίχνει όλο της το βάρος στους πολεμικούς εξοπλισμούς -«Θα τοποθετούσα την αντιπυραυλική άμυνα και την άμυνα κατά των drone στην κορυφή των συλλογικών ευρωπαϊκών προτεραιοτήτων μας», δήλωσε στο Bloomberg ο Κυρ. Μητσοτάκης– και εναποθέτει τις ελπίδες της σε ένα μεταπολεμικό δόγμα σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ την Ευρώπη.
Αλλά οι οξυνόμενες κοινωνικές αντιθέσεις στις ΗΠΑ επανέφεραν στην εξουσία έναν πολιτικό που βάζει τις business πάνω από τέτοιου είδους δόγματα και εξυπηρετεί μόνο εγχώρια συμφέροντα – όπως έδειξε και το δασμολογικό 15-0 (τοις εκατό) υπέρ των ΗΠΑ και κατά της Ευρώπης που υπέγραψε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Ταυτόχρονα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έβαλε την υπογραφή της σε συμφωνία που υποχρεώνει την Ευρώπη να πληρώσει 1,35 τρισεκατομμύριο ευρώ σε αμερικανική -πανάκριβη- ενέργεια και ευρωπαϊκές επενδύσεις -αναγκαστικά- σε αμερικανική γη.
Σύμφωνα με αναλυτές, η ηγεσία της Ευρωπαϊκή Ένωσης ελπίζει ότι το τραμπικό σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» είναι για μόνο για εσωτερική κατανάλωση· ότι οι οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας θα ανακάμψουν μέσω μιας ευρωπαϊκής νίκης επί της Ρωσίας, κάτι που θα είχε ως φυσικό επακόλουθο της επιβράβευση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, επειδή θα είχε αποδυναμώσει -τουλάχιστον επικοινωνιακά- τους BRICS.
Με άλλα λόγια, όπως επισημαίνουν, επειδή η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν διαθέτει την ικανότητα να γίνει πιο ανταγωνιστική στο πεδίο εκείνης της ανάπτυξης που εξυπηρετεί την πλειονότητα των πολιτών της, δίνει στην Ευρώπη τον ρόλο του αντιπροσώπου στον πόλεμο στην Ουκρανία – σε μια πολεμική σύρραξη τις οποία η έμβαση εκτιμάται πως θα έχει συνέπειες στον εμπορικό πόλεμο των ΗΠΑ με τους ανταγωνιστές τους στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.
Την Τρίτη, μετά από την ομιλία του στον ΟΗΕ, ο Τραμπ έστειλε στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το μήνυμα ότι επικροτεί την απόφασή της να δώσει στην Ευρώπη αυτόν τον ρόλο.
Είπε ξεκάθαρα (μέσω X) ότι η Ευρώπη, μαζί με το ΝΑΤΟ, έχουν την άδειά του να χειριστούν όπως επιθυμούν το ουκρανικό ζήτημα – μέχρι τέλους, εάν αυτό επιθυμούν.
«Καλή τύχη σε όλους σας», πρόσθεσε, με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πανηγυρίζουν γι’ αυτό, μολονότι γνωρίζουν ότι το μόνο που έκανε ο Τραμπ είναι να επιβεβαιώσει το «proxy conflict» που είχε πει ο Μάρκο Ρούμπιο στις 6 Μαρτίου…
Πηγή: in.gr
