Ιδανικά θα ήθελα να σου προτείνω τις περισσότερες (αν όχι όλες) αλλά θα αρκεστώ στις πιο αγαπημένες μου
Υπάρχουν σκηνοθέτες των οποίων τα ονόματα και μόνο μπορούν να προσφέρουν ένα απαλό, σίγουρο χέρι στον ώμο. Για μένα, ο Pedro Almodóvar είναι αυτό το χέρι. Τις μέρες που ο κόσμος είναι βαρύς ή τις νύχτες που χρειάζομαι να νιώθω ότι με βλέπουν, οι ταινίες του με τυλίγουν σε μια σινεφίλ αγκαλιά που χαρίζουν ισότιμα τρυφερότητα και ενδυνάμωση. Με διδάσκουν πώς να θρηνώ, να γελάω μέσα από τον πόνο, να γιορτάζω την επιθυμία και -το πιο σημαντικό- πώς να ανακτώ τον εαυτό μου. Προς τιμήν των γενεθλίων του, εδώ είναι έξι ταινίες του Pedro Almodóvar που κάθε γυναίκα πρέπει να δει. Αποτελούν εξομολογήσεις, καθρέφτες και προσκλήσεις ενώ είναι ταυτόχρονα ευάλωτες και άγριες.
Γιατί ο Pedro Almodóvar έχει σημασία για τις γυναίκες
Ο κινηματογράφος του Pedro Almodóvar επικεντρώνεται στις γυναίκες με μια αδιάκοπη τρυφερότητα. Τις ζωντανεύει μέσα περίπλοκες, ακατάστατες ζωές και τους δίνει την αξιοπρέπεια της αντίφασης. Οι γυναικείοι χαρακτήρες του επιτρέπεται να σπάσουν και να ξαναχτίσουν, να έχουν εγωισμό μπολιασμένο με αλτρουισμό, να αγανακτούν και να συγχωρούν. Το να παρακολουθείς τις ταινίες του είναι σαν να ακούς έναν φίλο που αρνείται να σε απλοποιήσει. Αν θέλεις ιστορίες συναισθηματικά ειλικρινείς – ωμές αλλά ποτέ αγενείς – και που απαιτούν ενσυναίσθηση για τις γυναίκες σε όλες τους τις εκφάνσεις, εκείνος σε προσκαλεί.
Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης (1988)
Γιατί να το δεις: Εδώ ο Pedro Almodóvar αυτοανακηρύχθηκε αφηγητής της εσωτερικής ζωής των γυναικών με χιούμορ και ζέστη. Η ταινία είναι ένας κωμικός ανεμοστρόβιλος για την ερωτική απογοήτευση, τη φιλία και την επιβίωση – απόδειξη ότι ο πόνος δεν χρειάζεται πάντα να είναι σοβαρός για να είναι αληθινός.
Τι σου προσφέρει: Γέλιο που προσγειώνεται σαν βαλβίδα απελευθέρωσης, ένα πορτρέτο της γυναικείας αλληλεγγύης και την υπενθύμιση ότι το χάος μπορεί να είναι η αρχή της επανεφεύρεσης.
Δέσε με! Δέσε με! (1989)
Γιατί να το δεις: Αμφιλεγόμενη, τρυφερή και παράξενα υπνωτική, αυτή η ταινία δοκιμάζει τα όρια της επιθυμίας και της εμμονής. Είναι περίπλοκη με τον καλύτερο τρόπο: σε κάνει να νιώθεις άβολα και ταυτόχρονα στοχαστική.
Τι σου προσφέρει: Μια συζήτηση για τη συναίνεση, τον έλεγχο και τους ακατάστατους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι επιχειρούν την οικειότητα. Σε αναγκάζει να εξετάσεις πώς η αγάπη μπορεί να είναι ταυτόχρονα καταφύγιο και κίνδυνος.
Όλα για τη Μητέρα μου (1999)
Γιατί να το δεις: Μια απερίφραστη ερωτική επιστολή στην ανθεκτικότητα των γυναικών. Αυτή η ταινία είναι σαν καθεδρικός ναός στη συμπόνια της – καταστροφική, όμορφη και ήσυχα επαναστατική.
Τι σου προσφέρει: Θλίψη που αποδίδεται με αφοσίωση, μια κοινότητα γυναικών που βρίσκουν η μία την άλλη στα ερείπια και μια ισχυρή επιβεβαίωση ότι η μητρότητα και η γυναικεία φύση λαμβάνουν πολλές μορφές. Δες την όταν χρειάζεσαι μια υπενθύμιση ότι η θλίψη μπορεί επίσης να είναι μια πόρτα προς την άγρια τρυφερότητα.
Μίλα μαζί της – Hable Con Ella (2002)
Γιατί να το δεις: Συχνά θεωρείται η πιο συναισθηματικά κρυστάλλινη ταινία του Pedro Almodóvar, η ταινία «Μίλα μαζί της» εξετάζει τη μοναξιά, τη φροντίδα και τις ηθικές πολυπλοκότητες της αφοσίωσης. Είναι απαλή και ανησυχητική σε ίσο βαθμό.
Τι σου προσφέρει: Έναν στοχασμό πάνω στην επικοινωνία – τι λέμε, τι αποκρύπτουμε και πώς η σιωπή μπορεί να είναι τόσο δυνατή όσο η ομιλία. Ζητά από τις γυναίκες να κρατούν τις αντιφάσεις: να νοιάζονται βαθιά ενώ παράλληλα προστατεύουν τον εαυτό τους, να ελπίζουν χωρίς να εγκαταλείπουν την αυτονομία τους.
Volver (2006)
Γιατί να το δεις: Υπάρχει μια ζεστασιά στο Volver που μοιάζει με επιστροφή σε μια παιδική κουζίνα: αρωματική, θορυβώδης, ζωντανή. Η Penélope Cruz δίνει μια λαμπερή ερμηνεία που αναδεικνύει το ταλέντο του Almodóvar να γράφει για γυναίκες που επιβιώνουν με πονηριά και χιούμορ.
Τι σου προσφέρει: Ιστορίες δύναμης, συγχώρεσης που μπλέκονται μεταξύ τους με πείσμα και το σαφές μήνυμα ότι τα μυστικά δεν έχουν τον τελευταίο λόγο. Δες το όταν χρειάζεσαι ανθεκτικότητα που σερβίρεται με μια δόση γέλιου.
Παράλληλες μητέρες (Parallel Mothers) (2021)
Γιατί να το δεις: Είναι μια βαθιά, συναισθηματική επιστροφή του Pedro Almodóvar στην οικογενειακή μνήμη και στις πολύπλοκες σχέσεις μητέρας-κόρης. Η ταινία συνδυάζει προσωπικό πόνο με ιστορικό τραύμα, προσφέροντας έναν ώρο σινεφιλικής έντασης και τρυφερότητας — ιδανική αν θες μια ταινία που σε συγκινεί χωρίς να σε λυγίζει.
Τι σου προσφέρει: Σου δίνει μια ώθηση ενσυναίσθησης και θάρρους: βλέπεις γυναικείες φιγούρες να αναμετρώνται με ενοχές, μυστικά και διαρκή αγάπη. Σε θυμίζει πως η ταυτότητα σμιλεύεται από την ιστορία και τις επιλογές, και προσφέρει παρηγοριά—ότι ακόμα κι από τον πόνο μπορεί να ανθίσει σύνδεση και αξιοπρέπεια.
Ψηλά τακούνια (High Heels) (1991)
Γιατί να το δεις: Μια τολμηρή, σικ και αινιγματική βουτιά στα θεατρικά πάθη, τις μητρικές σχέσεις και την ταυτότητα επί σκηνής. Είναι μια τέλεια δόση κινηματογραφικής λάμψης με σκοτεινές, ανθρώπινες ρίζες—ιδανική αν θες κάτι που συνδυάζει γκλάμορ με ψυχολογική ένταση.
Τι σου προσφέρει: Σου προσφέρει ένταση και απελευθέρωση: μια μελέτη για το πώς το θέατρο και η ζωή μπλέκονται, και πώς οι μητέρες και οι κόρες διαπραγματεύονται την εξουσία και την αγάπη. Σε ενδυναμώνει να αναγνωρίσεις την πολυπλοκότητα των δεσμών και να αγκαλιάσεις τις αντιφάσεις σου με θάρρος.
Πώς μας κρατούν αυτές οι ταινίες
Το να παρακολουθείς τον Pedro Almodóvar είναι σαν να διαβάζεις μια σειρά από γράμματα από κάποιον που γνωρίζει από κοντά το τοπίο των γυναικείων συναισθημάτων. Τιμά την ακατάστατη επιθυμία, τους περίπλοκους δεσμούς και το θάρρος που χρειάζεται για να επιβιώσει κανείς από συναισθηματικές καταιγίδες. Οι γυναίκες του δεν είναι αρχέτυπα. είναι ολόκληρα, αντιφατικά όντα που πληγώνουν, προδίδουν, συγχωρούν και υπομένουν. Για κάθε ήσυχη, σπαρακτική σκηνή τρυφερότητας, υπάρχει ένα πλάνο που απαιτεί να αντιμετωπίσουμε την ενόχληση, και ότι η άρνηση να συναισθηματικοποιήσουμε τον πόνο είναι αυτό που κάνει το έργο του βιώσιμο.
Γιατί επιστρέφω ξανά και ξανά
Επιστρέφω σε αυτές τις ταινίες επειδή μου υπενθυμίζουν ότι η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία. Με διδάσκουν να συγκρατώ τη θλίψη μου χωρίς να προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει, να αναζητώ τη χαρά ακόμα και όταν φαίνεται απαγορευμένη, και να βρίσκω χιούμορ ανάμεσα στα παράλογα της ζωής. Οι ταινίες του Pedro Almodóvar δεν είναι γυαλιστερές απαντήσεις, είναι ειλικρινείς συζητήσεις –μερικές φορές τρυφερές, μερικές φορές αιχμηρές– που με αφήνουν πιο συνειδητή απέναντι στις δικές μου πολυπλοκότητες.
Διάβασε ακόμα
«Κάθε ταινία που κάνω γεννιέται από μια προσωπική ανάγκη να μην επαναλάβω ποτέ τον εαυτό μου» Pedro Almodóvar
Πηγή: allyou.gr
