Ήταν μετά τη δολοφονία του ανάδοχου αδερφού της, όταν μια φριχτή υποψία άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό της April Balascio για τον χαρισματικό αλλά βίαιο και ελεγκτικό πατέρα της. Το 2009, όταν ο σύζυγός και τα παιδιά της έπεφταν για ύπνο, έμενε ξύπνια προσπαθώντας να ενώσει τα κομμάτια του παζλ μιας σειράς ξαφνικών θανάτων που είχαν σημαδέψει την παιδική ηλικία της. Αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο καθώς δεν είχε σταθερή βάση όταν ήταν μικρή: Με τον πατέρα της περιπλανιόταν σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, με όποιο όχημα είχαν διαθέσιμο – από φορτηγά και τροχόσπιτα μέχρι ένα σχολικό λεωφορείο. Κάποιες φορές ο πατέρας τους ξυπνούσε τα παιδιά μέσα στη νύχτα και τους ζητούσε, χωρίς καμία εξήγηση, να μαζέψουν τα πράγματά τους για να κατευθυνθούν στον επόμενο, άγνωστο προορισμό.
Τα εγκλήματα που απασχολούσαν την Balascio συνδέονταν με κάποιον τρόπο με τις παιδικές αναμνήσεις της. Για παράδειγμα, θυμόταν καλά την αίθουσα δεξιώσεων Concord House, από την οποία είχε εξαφανιστεί, το 1980, το ζευγάρι των 19χρονων Kelly Drew και Timothy Hack, για να βρεθούν δολοφονημένοι δύο μήνες αργότερα. Ο πατέρας της είχε εργαστεί εκεί το καλοκαίρι της εξαφάνισης. Το 2009 λοιπόν, αφού η υπόθεση είχε ανοίξει ξανά, μετά τον εντοπισμό γενετικού υλικού, η Balascio πήρε την απόφαση και τηλεφώνησε στην αστυνομία. Τους είπε ότι πίστευε πως δολοφόνος ήταν ο 75χρονος τότε πατέρας της, Edward Wayne Edwards.
Τα εγκλήματα που απασχολούσαν την Balascio συνδέονταν με κάποιον τρόπο με τις παιδικές αναμνήσεις της. Για παράδειγμα, θυμόταν καλά την αίθουσα δεξιώσεων Concord House, από την οποία είχε εξαφανιστεί, το 1980, το ζευγάρι των 19χρονων Kelly Drew και Timothy Hack, για να βρεθούν δολοφονημένοι δύο μήνες αργότερα. Ο πατέρας της είχε εργαστεί εκεί το καλοκαίρι της εξαφάνισης.
Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, την κυρίευσαν οι αμφιβολίες: «Αμφισβήτησα τον εαυτό μου, τον κατηγόρησα» είπε σε συνέντευξή της στην Guardian. «Μήπως ήμουν απαίσιος άνθρωπος που είχα αυτή τη γνώμη για τον μπαμπά μου;».
Όπως αποδείχθηκε, είχε δίκιο. Ο Edwards κρίθηκε ένοχος για τον φόνο του ζευγαριού και για τρεις ακόμαφόνους, ενώ πιστεύεται ότι βρίσκεται πίσω από πολλά ακόμα εγκλήματα – σύμφωνα μάλιστα με μια θεωρία συνωμοσίας, υπήρξε ο κατά συρροήν δολοφόνος με τα περισσότερα θύματα στην ιστορία των ΗΠΑ.
Πώς ήταν να μεγαλώνεις με έναν serial killer; Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της («Raised by a Serial Killer») γράφει πως η παιδική ηλικία της ήταν διασκεδαστική, άγρια και ελεύθερη, ταυτόχρονα όμως τρομακτική και σκοτεινή. Ο Edwards είχε δύο πλευρές: του αξιαγάπητου πατέρα και του τέρατος. Ο δολοφόνος ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ξυπνούσε τα παιδιά του μέσα στη νύχτα των Χριστουγέννων γιατί δεν έβλεπε την ώρα να δει τις αντιδράσεις τους όταν θα ξετύλιγαν τα γιορτινά δώρα που είχε επιλέξει τόσο προσεκτικά για εκείνα.
«Θέλησα να ανεβάσω τους αναγνώστες στο ίδιο τρενάκι του τρόμου με εμένα, να αναπτύξουν την ίδια σχέση αγάπης και μίσους με τον πατέρα μου που είχα κι εγώ» λέει η Balascio και προσθέτει: «Αυτό συμβαίνει με τους “μπαμπούλες”. Προκαλούσε τη συμπάθεια. Ήταν η ψυχή του πάρτι». Θεωρεί ότι έτσι εξηγείται εν μέρει το γεγονός ότι ο πατέρας της «κατάφερε να τη γλιτώσει για τόσα χρόνια».
Η παιδική ηλικία της ήταν διασκεδαστική, άγρια και ελεύθερη, ταυτόχρονα όμως τρομακτική και σκοτεινή. Ο Edwards είχε δύο πλευρές: του αξιαγάπητου πατέρα και του τέρατος. Ο δολοφόνος ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ξυπνούσε τα παιδιά του μέσα στη νύχτα των Χριστουγέννων γιατί δεν έβλεπε την ώρα να δει τις αντιδράσεις τους όταν θα ξετύλιγαν τα γιορτινά δώρα
Η παιδική ηλικία του πατέρα της ήταν εξαιρετικά δύσκολη, σύμφωνα με την Balascio. Παιδί εκτός γάμου, είχε μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο, όπου κακοποιήθηκε. Ήδη από την εφηβεία του ξεκίνησε από τις κλοπές ποδηλάτων και αυτοκινήτων. Συνέχισε με πιο σύνθετες απάτες σε ολόκληρη την Αμερική, φτάνοντας τελικά στη λίστα του FBI με τους «δέκα πλέον καταζητούμενους».
Όταν γνώρισε, ωστόσο, τη μητέρα της, Kay Lynn Hedderly –εκείνη ήταν 21 ετών, εκείνος 35– είχε αποφυλακιστεί υπό όρους και τη διαβεβαίωνε ότι τα είχε αφήσει όλα πίσω του. Παντρεύτηκαν σύντομα και απέκτησαν πέντε παιδιά – η Balascio ήταν η πρωτότοκη.
Ως πατέρας έδινε την εντύπωση ότι, πράγματι, είχε μετανοήσει. Μια φορά, όπως θυμάται η κόρη του, που έπιασε τα αδέρφια της να κλέβουν γλυκά «τα οδήγησε πίσω στο μαγαζί και τα έκανε να ζητήσουν συγγνώμη και να κάνουν δουλειές για τον ιδιοκτήτη προκειμένου να επανορθώσουν. Ίσως κι εκείνος είχε κλέψει από το ίδιο μαγαζί, αλλά δεν ήθελε να μεγαλώσουμε με τον ίδιο τρόπο. Έχω τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική ηλικία μου, αν και αυτό είναι μάλλον ένας μηχανισμός άμυνας».
Πράγματι, παραδέχεται ότι αποφεύγει να σκέφτεται την αρνητική πλευρά της παιδικής ηλικίας της, όπως τα ερείπια όπου έμεναν κατά καιρούς, ίσως ακόμα και χωρίς θέρμανση και τρεχούμενο νερό, και το πόσο βίαιος, ελεγκτικός και κακοποιητικός μπορούσε να γίνει ο πατέρας της, μέσα στους τέσσερις τοίχους τους. Δύο φορές, σύμφωνα με την Balascio, έσπασε το πιγούνι της μητέρας της και τη μαχαίρωσε επειδή είχε φάει μόνη της τα πατατάκια. Πάνω από μία φορές, έβαλε φωτιά στα σπίτια που επρόκειτο να εγκαταλείψουν.
Ούτε η τύχη των κατοικίδιων ζώων τους ήταν καλύτερη: η Balascio θυμάται έναν σκύλο και μία γάτα κρεμασμένους. Στα 18 της η Balascio έφυγε από το σπίτι χωρίς να κοιτάξει ποτέ ξανά πίσω. Θα έπρεπε όμως να περάσουν μερικά χρόνια ακόμα, να φύγουν και τα αδέρφια της από το σπίτι, για να αρχίσει να υποψιάζεται τον πατέρα της για φόνο, ενός φίλου του αδερφού της, του Dannie Boy, για τον οποίο οι γονείς της είχαν γίνει ανάδοχοι. Όταν βρέθηκε η σορός του σε μια ρηχή τρύπα κοντά στο σπίτι τους, ο Edwards και η σύζυγός του μετακόμισαν. Δεν έγιναν, τότε, συλλήψεις.
Αποφεύγει να σκέφτεται την αρνητική πλευρά της παιδικής ηλικίας της, όπως τα ερείπια όπου έμεναν κατά καιρούς, ίσως ακόμα και χωρίς θέρμανση και τρεχούμενο νερό, και το πόσο βίαιος, ελεγκτικός και κακοποιητικός μπορούσε να γίνει ο πατέρας της, μέσα στους τέσσερις τοίχους τους. Δύο φορές, σύμφωνα με την Balascio, έσπασε το πιγούνι της μητέρας της.
«Πίστευα πραγματικά ότι τον είχε σκοτώσει ο πατέρας μου, αλλά δεν ήξερα πώς να το αποδείξω και ήμουν απασχολημένη με την ανατροφή της δικής μου οικογένειας» όπως εξηγεί. Καθώς όμως τα παιδιά της μεγάλωναν, τα ερωτήματα για τον πατέρα της άρχισαν να τη στοιχειώνουν.
Μετά τη μαρτυρία της, η εξέταση του DNA επιβεβαίωσε πως ο Edwards ήταν ο δολοφόνος των Kelly Drew και Timothy Hack. Τότε, ήδη παθολογικά παχύσαρκος και σε τόσο άσχημη κατάσταση υγείας ώστε ζούσε καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, με συσκευή οξυγόνου, άρχισε ο ίδιος να ομολογεί και για άλλους φόνους. Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά πέθανε λίγους μήνες πριν από την εκτέλεσή του, από φυσικά αίτια, στη φυλακή.
«Νιώθω σαν να έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου, που δεν είχα καν συνειδητοποιήσει ότι υπήρχε» είπε, εκ των υστέρων, η κόρη του. Διαζευγμένη πλέον, ζει σε ένα σπίτι γεμάτο με ζώα, όπου τα βράδια συνεχίζει να αγρυπνά ερευνώντας εγκλήματα. «Μέχρι που φτάνω σε αδιέξοδο και κάνω ένα διάλειμμα». Αφού κατέδωσε τον πατέρα της δεν τον συνάντησε ποτέ ξανά, αλλά παραδέχεται ότι τον αγαπάει ακόμα. «Για μεγάλο διάστημα τον μισούσα, αλλά σήμερα μπορώ να πω ειλικρινά πως τον αγαπάω και νιώθω ευγνωμοσύνη για όσα μου έμαθε. Εξαρτάται πού θέλω να εστιάσω. Πιστεύω ειλικρινά ότι νόμιζε πως έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Δεν προσπαθώ ποτέ να τον δικαιολογήσω, ξέρω τι έκανε και μιλάω ελεύθερα γι’ αυτό, αλλά ήταν ο πατέρας μου».
Δείτε ένα βίντεο με συνέντευξη της April Balascio:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
The post «Ο πατέρας μου ήταν κατά συρροή δολοφόνος – Εγώ τον κατέδωσα στην αστυνομία» appeared first on | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες.
Πηγή: marieclaire.gr
