Ο στόχος είναι εμφανής κι ας μη διατυπώνεται ευθέως – τον έχει θέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και μήνες. Διότι αναγνωρίζει ότι η επίτευξη ηρεμίας στα νερά της γαλάζιας λίμνης αφενός είναι βασική προϋπόθεση για στέρεη επανασυσπείρωση των νεοδημοκρατικών δυνάμεων, αφετέρου περνάει μέσα και από τις πολιτικές της κυβέρνησης και από τα πρόσωπα. Αρχικά από το Βελλίδειο έδειξε ότι επιχειρεί να ανοίξει το παιχνίδι: με προσπάθεια επιστροφής στη μετριοπάθεια της πρώτης τετραετίας και στροφής στο κόμμα του.
Στην τρέχουσα συγκυρία που το Μέγαρο Μαξίμου διακρίνει ένα θετικό μομέντουμ – έστω περιορισμένο, αφού είναι συγκρατημένα τα δημοσκοπικά κέρδη ύστερα από τα αποκαλυπτήρια του πακέτου ΔΕΘ –, ο Μητσοτάκης θα επιμείνει σε μηνύματα προς την «όλη» ΝΔ. Ο ίδιος δεν αναβάλλει τα πριβέ ραντεβού με βουλευτές (ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Βασίλης Οικονόμου βρέθηκαν προ ημερών στο Μαξίμου, π.χ.) και δημοσίως προτάσσει θεματικές που μπορούν να ακουστούν στην παραδοσιακή βάση – πάντως δεν απειλούν να την απομακρύνουν. Κι αν μετά τη ΔΕΘ υπάρχει δημοσκοπική «διόρθωση» (κάτω από δύο ποσοστιαίες μονάδες) και το εσωκομματικό κλίμα χαρακτηρίζεται «βελτιωμένο», κανείς δεν μιλάει ακόμα για ήρεμα νερά. Εξακολουθούν να υπάρχουν γκρίνιες εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και – το λιγότερο – επιφυλακτικότητα στη δεξιά δεξαμενή, απ’ όπου ο Μητσοτάκης πασχίζει να επαναπατρίσει ψηφοφόρους.
Κινήσεις ενότητας
Με βάση αυτά, η επιλογή του Μάξιμου Χαρακόπουλου για τη θέση του γραμματέα της ΚΟ, ύστερα από τον αδόκητο χαμό του Απόστολου Βεσυρόπουλου, έχει εσωκομματική σημειολογία: ο βουλευτής Λάρισας δεν ανήκει στο κλαμπ του περιβάλλοντος Μητσοτάκη, αλλά είναι «καραμανλογενής», με καλούς διαύλους στους «σαμαρικούς», εκπρόσωπος της παραδοσιακής ΝΔ, με σχέσεις με την Εκκλησία (γ.γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας), και προέρχεται από τον θεσσαλικό κάμπο που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για τη ΝΔ. Ειδικά στη σκιά του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, εν αναμονή νέας δικογραφίας, πέραν της έναρξης της Εξεταστικής Επιτροπής με την εκλογή προεδρείου σήμερα, Δευτέρα, ο Μητσοτάκης επιχείρησε μια κίνηση στεγανοποίησης – «ενωτική» την παρουσιάζουν συνεργάτες του. Το κλίμα θα αποτυπωθεί εν μέρει την Παρασκευή (19 Σεπτεμβρίου) στη συνεδρίαση της ΚΟ, την πρώτη μετά τη ΔΕΘ και έπειτα από εκείνη του Απριλίου. Τότε που στελέχη του ίδιου εσωκομματικού κλίματος (της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δηλαδή) αποφάσιζαν – και το έκαναν πράξη – ότι θα κρατούν πια τις παρεμβάσεις τους στη δημόσια σφαίρα και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Ηταν και ο Χαρακόπουλος τότε ανάμεσα στους 11 που δεν είχαν τοποθετηθεί στην κλειστή συνεδρίαση, αλλά αμέσως μετά τη λήξη της «χτύπησαν» μέσω κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ολα μαρτυρούν ότι ο Μητσοτάκης ξορκίζει κάθε ψίθυρο που μπορεί να έχει επιπτώσεις στην εσωκομματική ενότητα και χρειάζεται γέφυρες με βουλευτές που νιώθουν σε απόσταση από το κυβερνητικό κέντρο. Και μπροστά σε μια σεζόν προκλήσεων καλλιεργεί μια συσπειρωτική εικόνα – στις 30 Σεπτεμβρίου θα ακολουθήσει Υπουργικό Συμβούλιο στο οποίο αναμένεται και ατζέντα Αμυνας, δηλαδή εισηγητής ο Νίκος Δένδιας.
Αντίστοιχα, πολιτικές σκοπιμότητες διακρίνονται πίσω από τα σινιάλα κομματικού «πατριωτισμού» του Μητσοτάκη πρωτίστως προς τον Κώστα Καραμανλή αλλά και τον Αντώνη Σαμαρά. Κατά πληροφορίες από το περιβάλλον τόσο του Μακεδόνα όσο και του Μεσσήνιου, όμως, η αναδίπλωση του Πρωθυπουργού δεν εκλήφθηκε ως ουσιαστικό «άνοιγμα», γι’ αυτό αποκτά ενδιαφέρον το πώς θα «γράψουν» εσωκομματικά οι δημόσιες παρεμβάσεις των δύο πρώην, πιθανότατα εντός Οκτωβρίου. Γιατί δεν είναι ανοιχτό για τον Μητσοτάκη μόνο το στοίχημα μιας στεγανοποιημένης ΚΟ μέσω Χαρακόπουλου. Μένει κυρίως να φανεί στον νέο κύκλο μετρήσεων εάν η ΝΔ δείχνει δυναμική περαιτέρω συσπείρωσης και διεύρυνσης των δεξαμενών της (προσώρας πετυχαίνει μόνο μικρή επανασυσπείρωση) ή αν θα ενθαρρυνθούν όσοι διακρίνουν πολιτικό κενό – στο δεξιό και υπερδεξιό κοινό –, ανάμεσά τους ο Σαμαράς.
Πηγή: tanea.gr
