Είναι εν τέλει τα εμβόλια θύματα της ίδιας τους της επιτυχίας; Πολλοί επιστήμονες περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο πως ο ιός της αμφιβολίας ενδημεί κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες. Κυκλοφορεί δηλαδή στις κοινωνίες που έχουν ωφεληθεί περισσότερο από την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, με συνέπεια να ξεχνούν τους κινδύνους από μολυσματικές ασθένειες που κάποτε δοκίμαζαν την ανθρωπότητα.
Και υπό το πρίσμα αυτό η Φλόριντα αποτελεί το απόλυτο «πείραμα» σχετικά με την αλυσίδα των επιπτώσεων που δύναται να πυροδοτήσει η οπισθοδρόμηση στον εμβολιασμό των παιδιών. Η συγκεκριμένη Πολιτεία των ΗΠΑ ανακοίνωσε πως θα είναι η πρώτη που θα καταστήσει τους εμβολιασμούς προαιρετικούς, παρομοιάζοντας το καθεστώς της υποχρεωτικότητας μιας σειράς εμβολιασμών για την εγγραφή των παιδιών στα σχολεία με «καθεστώς δουλείας».
Την ίδια ώρα οι επιστήμονες, εντός και εκτός συνόρων, παρακολουθουν με έντονη ανησυχία τις εξελίξεις, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στη «σκοταδιστική» (κατά πολλούς) πολιτική του υπουργού Υγείας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, που παραβλέπει τις απόψεις των ειδικών, «ξηλώνει» επιτροπές και κόβει χρηματοδοτήσεις για έρευνα σε νευραλγικά πεδία (όπως είναι τα mRNA εμβόλια). Και επιμένουν πως τα όσα σήμερα συμβαίνουν στις ΗΠΑ δύνανται σε δεύτερο χρόνο να επηρεάσουν τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς ο πλανήτης έχει πλέον μετατραπεί σε ένα «μεγάλο χωριό».
Ο βασικός εμβολιασμός στα παιδιά
Ο βασικός εμβολιασμός στα παιδιά «έχει επιτύχει να μη μας απασχολούν σοβαρά λοιμώδη νοσήματα όπως η ερυθρά, η ιλαρά ή η πολιομυελίτιδα. Αλλά για να επιτευχθούν τα σημαντικά οφέλη του, προϋποθέτουν υψηλή εμβολιαστική κάλυψη στην κοινότητα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι προκειμένου να εμποδίσουμε τη μετάδοση της ιλαράς απαιτείται ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης, υψηλότερο από 90%, ενώ όταν το ποσοστό αυτό μειώνεται αυξάνεται ο αριθμός των κρουσμάτων στην κοινότητα», σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ Δημήτρης Παρασκευής. Οπως προκύπτει από πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση “The Lancet”, τα εμβόλια θωρακίζουν έξι ζωές, κάθε λεπτό, κάθε έτους. Ο ίδιος απολογισμός θέλει οι εμβολιαστικές εκστρατείες των τελευταίων 50 ετών να έχουν ωφελήσει συνολικά 154 εκατομμύρια ζωές.
Και σε αυτήν ακριβώς την επιστημονική τεκμηρίωση εδράζεται και η ανάγκη της «υποχρωτικότητας» του εμβολιασμού. «Η εξάλειψη ή η σχεδόν εξάλειψη πολλών σοβαρών νοσημάτων έχει επιτευχθεί τεκμηριωμένα λόγω της υψηλής εμβολιαστικής κάλυψης που επιτυγχάνεται μέσω των προγραμμάτων βασικού εμβολιασμού των παιδιών. Αν άρουμε τις προϋποθέσεις που οδηγούν στα υψηλά ποσοστά εμβολιασμού, ως συνέπεια, θα αυξηθεί η συχνότητα των νοσημάτων, οι νοσηλείες, ακόμα και οι θάνατοι που προκαλούν αυτά τα νοσήματα. Η “υποχρεωτικότητα” μπορεί να περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες, αλλά παρόλα αυτά τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στη δημόσια υγεία έχουν προέλθει μέσω ανάλογων μέτρων, γέρνοντας τη ζυγαριά σημαντικά υπέρ της “υποχρεωτικότητας”, αναφορικά με το όφελος του κοινωνικού συνόλου».
Οι επιδημικές εξάρσεις που αναμένονται εντούτοις ως αποτέλεσμα της ολοένα μειούμενης εμβολιαστικής κάλυψης εξαιτίας του… ιού της αμφισβήτησης για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα περιοριστούν εντός των συνόρων των ΗΠΑ. «Η εμπειρία με τα λοιμώδη νοσήματα μας έχει δείξει ότι οι διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της υφηλίου δεν είναι απομονωμένες μεταξύ τους, αλλά αντίθετα ότι κατοικούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό με υψηλή διασύνδεση μεταξύ των διαφορετικών περιοχών. Αυτό σημαίνει ότι αν ένα νόσημα παρουσιάσει αύξηση σε μια συγκεκριμένη περιοχή, και ειδικά στις ΗΠΑ που αποτελεί σημαντικό κέντρο παγκόσμιας ανθρώπινης δραστηριότητας, πολύ σύντομα θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της υφηλίου. Προς αυτή την κατεύθυνση αρκεί να αναλογιστούμε την ταχύτητα μετάδοσης της πανδημικής γρίπης Η1Ν1 από το Μεξικό το 2009, του SARS-CoV-2 από την Κίνα το 2020 και άλλων λοιμωδών νοσημάτων όπως οι επιδημικές εκρήξεις ιλαράς και κοκίτη στην Ευρώπη, την Αμερική και άλλες περιοχές του πλανήτη. Τα συγκεκριμένα νοσήματα μπορούν να εξαπλωθούν εύκολα αν οι συνθήκες το ευνοήσουν».
«Η ανησυχία είναι μεγάλη»
Δεδομένου όμως πως από την επιστήμη έως τη μουσική και τη μόδα οι ΗΠΑ εξακολουθούν να υπαγορεύουν τον ρυθμό που ακολουθεί ο υπόλοιπος κόσμος, η παιδίατρος και αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής Αννα Παρδάλη θέτει μία ακόμα σημαντική παράμετρο. «Η ανησυχία των επιστημόνων είναι μεγάλη, καθώς αναμένεται να επηρεάσει πολλούς γονείς στην απόφασή τους να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Ηδη διαπιστώνουμε στα ιατρεία γονείς να εκφράζουν τη διστακτικότητα τους για τους εμβολιασμούς σε αντίθεση με παλαιότερη στάση τους».
Και προειδοποιεί πως υπό ανάλογες επιδημικές εξάρσεις ακόμα και του πρόσφατου παρελθόντος (π.χ. αύξηση κρουσμάτων ιλαράς και κοκίτη σε Ευρώπη και ΗΠΑ), που οφείλονται κυρίως στον σκεπτικισμό έναντι των εμβολίων αλλά και στην πανδημική κόπωση, «οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί είναι τα παιδιά και οι ανοσοκατασταλμένοι, όλων των ηλικιών. Μπορεί να φανταστεί συνεπώς κανείς τι θα ακολουθήσει αν αυτή η στάση γενικευθεί».
Η ίδια, δε, συμπληρώνει πως μετά την εξάλειψη της ευλογιάς, χάρη στους εμβολιασμούς, και τη σημαντική πρόοδο για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας «μια πιθανή παύση των εμβολιασμών θα μας πήγαινε δεκαετίες πίσω, καταγράφοντας πολλά θύματα και αναπήρους από τις επιδημίες που θα ξεσπούσαν».
Πηγή: tanea.gr
