Στις πλατφόρμες dating, όπως Bumble και Hinge, τα swipe πέφτουν βροχή, δηλαδή μαζικά likes και μηνύματα, δίχως όμως αυτό το εξαργυρώνεται σε ραντεβού. Φαίνεται, όμως πως στις ΗΠΑ, τουλάχιστον, το ίδιο συμβαίνει και στις πλατφόρμες εύρεσης εργασίας.
H διαδικασία εύρεσης δουλειάς στις ΗΠΑ έχει μετατραπεί σε εφιάλτη του «ύστερου καπιταλισμού», όπως σημειώνει το The Atlantic, περιγράφοντας πως εκατομμύρια υποψήφιοι δεν λαμβάνουν ποτέ απάντηση στην αποστολή βιογραφικών.
Στη χώρα του Ντόναλντ Τραμπ, τα εταιρικά κέρδη είναι μεγάλα, το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται στο 4,3% και οι μισθοί αυξάνονται αναλόγως. Όμως οι μισθοδοσίες έχουν ουσιαστικά «παγώσει» τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Ο ρυθμός προσλήψεων έχει πέσει στο χαμηλότερο σημείο μετά την ύφεση του 2009. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι εργοδότες πρόσθεταν τέσσερις ή πέντε εργαζόμενους για κάθε 100 που είχαν ήδη στο δυναμικό τους, μήνα με τον μήνα. Τώρα προσθέτουν τρεις.
Τι συμβαίνει σήμερα λοιπόν;
Οι διαδικτυακές πλατφόρμες προσλήψεων έκαναν πιο εύκολο τον εντοπισμό ανοιχτών θέσεων αλλά πιο δύσκολη την εξασφάλιση μιας από αυτές: οι υποψήφιοι στέλνουν κατά χιλιάδες βιογραφικά φτιαγμένα με τεχνητή νοημοσύνη, και οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν επίσης τεχνητή νοημοσύνη για να τα κοσκινίσουν.
Λειτουργούν όπως τα dating apps
Ό,τι έκαναν οι Bumble και Hinge στην «αγορά ραντεβού», το κάνουν παρομοίως οι σύγχρονες πρακτικές ανθρωπίνου δυναμικού (HR) στην αγορά εργασίας. Ο κόσμος κάνει ασταμάτητα swipe (αιτήσεις για εργασία) και δεν παίρνει τίποτα πίσω (δεν καταλήγει σε δια ζώσης γνωριμία), σύμφωνα με το αμερικανικό δημοσίευμα.
Στά dating apps υπάρχει ανισορροπία προσφοράς/ζήτησης: Συνήθως υπάρχουν περισσότεροι ενεργοί άντρες που στέλνουν πολλά likes/μηνύματα και οι γυναίκες δέχονται υπερβολικό όγκο και γίνονται πιο επιλεκτικές.
Ο αλγόριθμος προβάλει πιο «δημοφιλείς» χρήστες περισσότερο, άρα παίρνουν ακόμη περισσότερα likes και έτσι οι υπόλοιποι σχεδόν δεν φαίνονται. Ταυτόχρονα, υπάρχει υπερπληθώρα επιλογών και συνεπώς κόπωση: Η αίσθηση «υπάρχει πάντα κάτι καλύτερο» και η υπερπροσφορά (choice overload) οδηγούν σε αναβολή ή μη απάντηση.
Στην αγορά εργασίας, για τους εργοδότες, η αγορά εργασίας λειτουργεί ως εξής πάνω σε παρόμιο μοτίβο. Οι επιχειρήσεις λαμβάνουν αμέτρητες αταίριαστες αιτήσεις, μαζί με μερικές καλές, για κάθε ανοιχτή θέση. Αντί να τις ξεφυλλίζουν με το χέρι, χρησιμοποιούν μηχανές. Σε πρόσφατη έρευνα, επικεφαλής HR είπαν στη Boston Consulting Group ότι χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη για να γράφουν περιγραφές θέσεων, να αξιολογούν υποψηφίους, να προγραμματίζουν εισαγωγικές συναντήσεις και να περνούν από κόσκινο τις αιτήσεις.
Δεν τους λέει όχι άνθρωπος
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εταιρείες χρησιμοποιούν chatbots ακόμα και για συνεντεύξεις: οι υποψήφιοι συνδέονται σε ένα σύστημα τύπου Zoom και απαντούν ερωτήσεις από ένα άβαταρ. Η επίδοσή τους καταγράφεται και ένας αλγόριθμος αναζητεί λέξεις-κλειδιά και αξιολογεί τον τόνο τους.
Για παράδειγμα μια νεαρή υποψήφια με πλούσιο βιογραφικό και πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια έκανε αίτηση σε 200 θέσεις και όχι μόνο απορρίφθηκε, αλλά πολλές επιχειρήσεις δεν απάντησαν ποτέ!
Μιλώντας στο Atlantic, η Πρίγια Ράθοντ, ειδικός στις τάσεις καριέρας στο Indeed, είπε ότι κατανοεί γιατί οι υποψήφιοι αισθάνονται πως τα βιογραφικά τους «χάνονται στο κενό». Αλλά υποστήριξε ότι οι διαδικτυακές πλατφόρμες διευκολύνουν τον εντοπισμό ανοιχτών θέσεων και ότι το ΑΙ μπορεί «να τους πάει γρηγορότερα στο επόμενο στάδιο της συνέντευξης», εφόσον οι αιτήσεις τους ταιριάζουν στις ανάγκες του εργοδότη.
Παρόλα αυτά, πολλοί υποψήφιοι δεν φτάνουν ποτέ σε διαδικασία «από άνθρωπο σε άνθρωπο». «Έχω 10 χρόνια εμπειρίας», είπε μια απογοητευμένη αιτούσσα εργασία που είχε φτάσει μάλιστα μερικές φορές στον δεύτερο γύρο. «Θα ήμουν ευτυχής αν έστω ένας άνθρωπος μου έλεγε “όχι” σε αυτό το σημείο». Η αδυναμία να περάσουν στο στάδιο της συνέντευξης ωθεί τους ανέργους να υποβάλλουν περισσότερες αιτήσεις, πράγμα που τους σπρώχνει να βασιστούν στο ChatGPT για να φτιάχνουν τα βιογραφικά τους και να απαντούν στα ερωτήματα προεπιλογής.
Κι έτσι, υπογραμμίζει το δημοσίευμα, ο κύκλος συνεχίζεται: το κύμα ομοιόμορφων αιτήσεων γραμμένων από τεχνητή νοημοσύνη ωθεί τους εργοδότες να χρησιμοποιήσουν ρομποτικά φίλτρα για να διαχειριστούν τη ροή. Όλοι καταλήγουν σε μια «Tinder-οποιημένη» κόλαση αναζήτησης εργασίας.
Πηγή: in.gr
