Ηχηρό καμπανάκι κινδύνου για τη λειψυδρία στην Ελλάδα χτυπά για ακόμη μια φορά νέα έρευνα που καταδεικνύει το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η χώρα εάν δεν ληφθούν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα. Τα τελευταία χρόνια, η κλιματική αλλαγή έχει κάνει πιο δύσκολη την κατάσταση.
Την ώρα που το ποσοστό του νερού που πάει χαμένο από τα συστήματα ύδρευσης στην Ελλάδα πλησιάζει το 30%, η χώρα μας βρίσκεται σε χειρότερη θέση ως προς τη λειψυδρία από χώρες όπως η Πολωνία, η Ισπανία και η Βρετανία και σε πολύ χειρότερη θέση από χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία και η Εσθονία.
Σχετικά με τα εδάφη με αυξημένη συχνότητα ξηρασίας, η Ελλάδα βρίσκεται ψηλά στην κατάταξη με το ποσοστό των εδαφών αυτών να φτάνει το 87%, ενώ σε ό,τι αφορά την ένταση της ξηρασίας, τα εδάφη στη χώρα μας που αντιμετωπίζουν τέτοιο φαινόμενο φτάνουν το 52%.
Η λειψυδρία έχει μικρύνει αισθητά την έκταση της λίμνης του Μόρνου σε έναν χρόνο
Μεγάλη ανησυχία προκαλούν και τα στοιχεία νέας έρευνας του Meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην Παρασκευή (12/). Ειδικότερα, καταδεικνύουν ότι το πρόβλημα στην Αττική είναι πιο έντονο από ποτέ.
Το μέγεθός του αποκαλύπτεται από από τα δεδομένα που συνέλεξε το Παρατηρητήριο της Τεχνητής Λίμνης Μόρνου, το οποίο ενεργοποίηση το Meteo. Βασικό στοιχείο του Παρατηρητηρίου αποτελούν οι δορυφορικές εικόνες της λίμνης. Σύμφωνα με την τελευταία από αυτές η λειψυδρία έχει μικρύνει αισθητά την έκταση της λίμνης του Μόρνου σε έναν χρόνο.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2025 παρατηρήθηκε η μικρότερη έκταση της λίμνης του Μόρνου από το 2014. Η τωρινή έκταση είναι περίπου 8.9 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Τον Σεπτέμβριο του 2024, η έκταση της λίμνης του Μόρνου ήταν 11.4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μέση τιμή των τελευταίων δέκα ετών ήταν 15.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Μεγάλη μείωση σε βροχές και χιονοπτώσεις
Όσον αφορά τα αποθέματα του ταμιευτήρα της λίμνης του Μόρνου, η μείωση σε αυτά συμπίπτει με τη συρρίκνωση της επιφάνειας: -42%. Τον Σεπτέμβριο του 2024 , σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, η λίμνη είχε 328 εκατομμύρια κυβικά νερού. Τον Σεπτέμβριο του 2025, 193 εκατομμύρια κυβικά νερού.
Όπως μπορείτε να δείτε στο παραπάνω γράφημα όλη τη χρονιά η βροχόπτωση στην περιοχή ήταν χαμηλότερη από τον μέσο όρο. Η ομάδα του ΜΕΤΕΟ λαμβάνει στοιχεία μέσα από τις μετρήσεις από δύο μετεωρολογικούς σταθμούς.
Τέλος, το Παρατηρητήριο παρουσιάζει την πορεία της χιονοκάλυψης στην ευρύτερη περιοχή του Μόρνου και τη σύγκριση με το μέσο όρο της περιόδου 2005-2024. Η έκταση της χιονοκάλυψης στα βουνά της περιοχής τον χειμώνα του 2025 ήταν κατά 20% μειωμένη σε σχέση με τον μέσο όρο 2005-2024.
Όσον αφορά σε παράγοντες που απειλούν με λειψυδρία στην Ελλάδα, σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΕΜΠ, οι γεωργικές δραστηριότητες και πρακτικές στην Ελλάδα δεν έχουν ούτε «εκσυγχρονιστεί» ούτε προσαρμοστεί στις τρέχουσες απαιτήσεις και πρότυπα.
Μία συνέπεια είναι να χρησιμοποιούνται τεράστιες ποσότητες για άρδευση (η άρδευση χρησιμοποιεί σχεδόν το 85%, ενώ οι οικιακές χρήσεις είναι 13% και οι βιομηχανικές χρήσεις είναι 2%), οι οποίες θα μπορούσαν να μειωθούν δραστικά μέσω της εισαγωγής πιο αποτελεσματικών δικτύων άρδευσης και καλύτερης επιλογής καλλιεργειών που να ταιριάζουν στο κλίμα.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 19η θέση παγκοσμίως στη βαθμίδα εξαιρετικά υψηλού ρίσκου και εάν δεν υλοποιηθούν τα απαραίτητα έργα το εκτιμώμενο έλλειμμα ισοζυγίου υδάτων υπολογίζεται ότι θα φθάσει στο -23% το 2030 και στο -45% το 2037.
Η γεωγραφία της κρίσης
Η λειψυδρία αποτελεί σήμερα μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και συνολικά η Νότια Ευρώπη. Δεν πρόκειται πλέον για παροδικά ή εποχικά φαινόμενα, αλλά για μια διαρκώς εντεινόμενη απειλή με μακροχρόνιες κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.
Η λειψυδρία πλήττει την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, τα αστικά κέντρα και τη δημόσια υγεία, ενώ αναδεικνύει με οξύτητα τα διαρθρωτικά προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε το πολυτιμότερο φυσικό μας αγαθό: το νερό.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα παράδοξο: Παρότι δεν ανήκει στα κράτη με τον χαμηλότερο ετήσιο υδρολογικό κύκλο, εμφανίζει περιοχές με εξαιρετικά υψηλό υδατικό στρες.
Αυτό οφείλεται στην άνιση κατανομή των βροχοπτώσεων, στη γεωγραφική ασυμμετρία ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση του νερού, στην υπεράντληση των υπόγειων υδροφορέων, στις υψηλές απώλειες των δικτύων και στην απουσία ολοκληρωμένης διαχείρισης ανά λεκάνη απορροής.
Πηγή: in.gr
