Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, ανακοίνωσε την αποστολή μαχητικών Rafale στην Πολωνία μετά την εισβολή ρωσικών drones, κλιμακώνοντας την ένταση με τη Ρωσία στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία. Οι ισορροπίες όμως στο πεδίο της μάχης, μπορούν άραγε να θεραπευτούν από μεγάλες δυνάμεις που σχοινοβατούν μεταξύ πολιτικών κρίσεων και δύσκολων δημοσιονομικών ατραπών;
Η αλήθεια είναι ότι στο πεδίο της μάχης καταγράφονται εξελίξεις που σε επίπεδο μεγεθών είναι απακαρδιωτικές.
Σε επίπεδο συνολικής αναλογίας δυνάμεων, ο αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Ολεξάντρ Σίρσκι, παραδέχεται ότι συνολικά οι Ρώσοι υπερτερούν 3 προς 1 και σε κρίσιμα σημεία 6 προς 1.
Δεύτερον, υπάρχουν πολλές ενδείξεις, ακόμη και από ουκρανικής πλευράς, ότι δεν έχουν επαρκείς δυνάμεις για να καλύψουν όλη την γραμμή υπάρχουν κενά, τα οποία οι Ρώσοι Ρώσοι τα εντοπίζουν και διεισδύουν.
Τρίτον, ο Πούτιν είπε πρόσφατα ότι πολλές ουκρανικές ταξιαρχίες λειτουργούν με περίπου το 50% του απαιτούμενου προσωπικού. Αυτές είναι μονάδες οριακά λειτουργικές.
«Άρα, με βάση τους τρεις δείκτες -συνολική αναλογία δυνάμεων, αναλογία δύναμης προς μέτωπο/χώρο, και διαθεσιμότητα προσωπικού ανά μονάδα- οι Ουκρανοί βρίσκονται σε δεινή θέση» λέει ο καθηγητής το Πανεπιστήμιο του Σιγάκο, Τζον Μιρσχάιμερ. Ο ίδιος διοικητής της 44ης Ταξιαρχίας -σύμφωνα με ουκρανικά μέσα- βγήκε δημόσια και είπε: «Δεν έχουμε ανθρώπους να καλύψουμε κάθε μέτρο του μετώπου».
Συνεπώς, η Ουκρανία χρειάζεται μεγάλη ευρωπαϊκή και αμερικανική στήριξη, αλλά το μεγάλο πρόβλημά είναι ότι οι ΗΠΑ σταθερά απομακρύνονται από την ένθερμη υποστήριξη και ο Τραμπ προσπαθεί να μεταθέσει το βάρος στους Ευρωπαίους.
Είναι όμως σε θέση οι ευρωπαϊκές οικονομίες να συνεισφέρουν;
Η Γαλλία βρυχάται, αλλά…
«Στη Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, για να χρηματοδοτήσεις άμυνα, πρέπει να κόψεις κοινωνικές δαπάνες—πολιτικά αδύνατο για κράτη πρόνοιας. Ακόμη κι αν το πουλήσουν πολιτικά, μέχρι να αποδώσουν οι επενδύσεις ότι ο πόλεμος θα έχει τελειώσει. Άρα η Δύση έχει σοβαρό πρόβλημα. Δύσκολο να καταλάβεις γιατί δεν επιδίωξαν νωρίτερα μια διευθέτηση» λέει ο Μιρσχάιμερ.
Πράγματι η πολιτική και οικονομική κατάσταση στις τρεις αυτές δυνάμεις είναι πολύ άσχημη, ειδικά στη Γαλλία, που εμφανίζεται από τις πλέον αντιρωσικές δυνάμεις.
Ο Σεμπταστιέν Λεκορνί είναι ο πέμπτος κατά σειρά πρωθυπουργός τα τελευταία δύο χρόνια, και τίποτα δεν δείχνει προς το παρόν ότι μπορεί να μακροημερεύσει. Η κατάρρευση του Μπαϊρού, ενός πρωθυπουργού με πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτά του διαδόχου του, απέδειξε ότι οι «συμμαχίες» με κόμματα της αντιπολίτευσης είναι δύσκολη υπόθεση ακόμα κι όταν οι αγορές δείχνουν τα δόντια τους.
Στη χώρα ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός στηρίζει το διαθέσιμο εισόδημα, αλλά η υπερβάλλουσα δημοσιονομική ανισορροπία και η πολιτική αβεβαιότητα αυξάνουν το κόστος δανεισμού και ρισκάρουν την προοπτική ανάπτυξης 2025–2026. Η υποβάθμιση Fitch σε A+ (12/9/2025) στενεύει τον χώρο για «αφειδή» σρατιωτική ενίσχυση.
Γερμανία και Βρετανία σε αδυναμία
Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ανάπτυξη επιβραδύνεται, με επίμονο πληθωρισμό υπηρεσιών και στενό δημοσιονομικό χώρο, συνθήκες που περιορίζουν ταχεία χαλάρωση πολιτικής, Με αυτά τα δεοδμένα, ο βρετανικός στρατός δεν μπορεί καλά-καλά να καλύψει δικές του ανάγκες.
Στη Γερμανία μπορεί να υπάρχει χαμηλός πληθωρισμός και ισχυρή απασχόληση, αλλά η ασθενική ζήτηση/επενδύσεις και οι δομικές πιέσεις στη βιομηχανία κρατούν την ανάπτυξη υποτονική. «Σοβαρά κενά ικανοτήτων εξακολουθούν να υφίστανται στις ναυτικές, αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις και στην εφοδιαστική υποστήριξη, με ιδιαίτερες ελλείψεις στα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, στα πυρομαχικά και στους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. (…) Λόγω του μαζικού αφοπλισμού της Γερμανίας τις περασμένες δεκαετίες και του σημερινού βραδυκίνητου ρυθμού προμηθειών, μπορεί να χρειαστούν έως και 100 χρόνια για να ανακτήσει η χώρα το επίπεδο οπλισμού του 2004 σε βασικά οπλικά συστήματα» αναφέρει ανάλυση.
Μέχρις ενός σημείου
Ειδικός από το πανεπιστήμιο του Κιέλου είχε τον Ιούνιο ότι η Ευρώπη μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος του κενού «procured directly through the defense industry»—αρκεί να επιταχύνει και να κλειδώσει πολυετείς συμβάσεις, κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εύκολο.
Όπως σημειώνει ο Μιρσχάιμερ, «ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ξέρει ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν να προσφέρουν μόνο μέχρις ενός σημείου και ότι οι προοπτικές στήριξης είναι δυσοίωνες, με οικονομίες όπως της Γαλλίας, Βρετανίας, Γερμανίας σε κακή κατάσταση, το βλέπουμε καθαρά στη Γαλλία».
Άρα δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να βασιστούν σε ευρωπαϊκή, πόσο μάλλον αμερικανική, στήριξη για 1–3 χρόνια ακόμη, διαπιστώνει. Γι’ αυτό ο Ζελένσκι δίνει μια έντονη προπαγανδιστική μάχη για να κρατήσει τη Δύση δεσμευμένη. Στο «δια ταύτα» όπως η Δύση δεν μπορεί να δώσει προσωπικό, και σε ό,τι αφορά τα όπλα, «δεν έχουμε τις βιομηχανικές βάσεις για να παράγουμε αυτά που χρειάζεται η Ουκρανία ώστε να ισορροπήσει την κατάσταση απέναντι στη Ρωσία» λέει ο Μιρσχάιμερ.
«Την ίδια ώρα, η ρωσική βιομηχανία βγάζει όπλα μαζικά. Άρα, η Ουκρανία μπορεί να κερδίζει την «πόλεμο πληροφόρησης», αλλά στο τέλος μετράει το πεδίο. Και εκεί είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η Ουκρανία θα ανατρέψει την κατάσταση» καταλήγει.
Πηγή: in.gr
