Έτσι κατάφερα να αγκαλιάσω το FOBI και από αδυναμία να το κάνω δύναμή μου
Υπάρχει μια βαθιά ανακούφιση όταν ανακαλύπτεις ότι υπάρχει ένα όνομα για αυτό που νιώθεις. Μια λέξη που εκφράζει ακριβώς τα συναισθήματα και τις εσωτερικές σου συγκρούσεις. Για εσένα, ίσως, αυτή η λέξη είναι το FOBI, ή ο Φόβος της Συμπερίληψης. Είναι αυτό το εσωτερικό σου αίσθημα που σε κάνει να διστάζεις, να νιώθεις ότι απομακρύνεσαι, ενώ η επιθυμία σου για σύνδεση είναι αληθινή.
Ταυτίστηκα με τη Wednesday Addams και το δικό της τρόπο να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητά της, χωρίς ενοχές. Για εμένα, το FOBI δεν ήταν κάτι κακό, αλλά μια εσωτερική φωνή που μου έλεγε να προσέχω, να μην παρασύρομαι, να βρίσκω ισορροπία.
Ανακάλυψα ότι όταν ο φόβος αυτός περνάει στη ζωή μου, μπορώ να τον αγκαλιάσω ως μέρος της προσωπικότητάς μου. Δεν χρειάζεται να τον καταπιέζω ή να τον νιώθω ενοχικά. Αντίθετα, του δίνω χώρο και καταλαβαίνω πως είναι μια φυσική αντίδραση, όταν η ανάγκη για αυτονομία και η επιθυμία για κοινωνική αποδοχή συγκρούονται μέσα μου.
Μερικές φορές, μπερδεύω το FOBI με το FOMO, και εκεί μπαίνει το λάθος. Το FOMO με κάνει να τρέχω να προλάβω κάθε ευκαιρία, ενώ το FOBI είναι πιο βαθύ, πιο προσωπικό. Είναι ο φόβος να συμμετάσχω σε κάτι που τελικά με κατακλύζει και μού “τραβάει” το χώρο, αυτό το εσωτερικό “όχι” που μου θυμίζει ότι δεν είναι όλες οι καταστάσεις δικές μου.
Και ξέρεις τι είναι το σημαντικό; Με το FOBI μπορώ να έχω μια σχέση υγείας. Μπορώ να το παρατηρώ χωρίς φόβο και να το διαχειρίζομαι έτσι που να μου δίνει δύναμη, όχι να με καταβάλει. Αρχικά, ήταν σημαντικό να το δεχτώ, να το αναγνωρίσω μέσα μου. Να του δώσω χώρο, να καταλάβω πως είναι μέρος της προσωπικότητάς μου αλλά όχι κάτι στο οποίο δεν μπορώ να έχω έλεγχο.
Μάθε να λες “όχι” με ηρεμία. Έμαθα να ορίζω όρια και να εκφράζω αυτό που νιώθω. Δεν χρειάζεται να συμμετέχω σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα μόνο και μόνο για να νιώσω ότι ανήκω κι εγώ κάπου. Η αυθεντικότητα, η αληθινή σύνδεση με τον εαυτό μου, με βοήθησε να παραμένω ισορροπημένη.
Οι πρακτικές όπως ο διαλογισμός, η γραφή σε ημερολόγιο και η βαθιά αναπνοή έγιναν τα εργαλεία μου. Με βοηθούν να ηρεμώ, να ακούω την εσωτερική μου φωνή και να καταλαβαίνω πότε το άγχος απειλεί να με καταπιεί. Έτσι, άρχισα να δημιουργώ μια καθημερινή συνήθεια ευγνωμοσύνης και να επικεντρώνομαι στις θετικές στιγμές, ακόμα και όταν όλα δείχνουν δύσκολα.
Αν χρειαστεί, ζητώ βοήθεια. Δεν έχω ανάγκη να τα καταφέρνω όλα μόνη μου. Μιλάω σε ανθρώπους που εμπιστεύομαι ή και σε ειδικούς – και αυτό με κάνει να νιώθω πιο δυνατή. Έμαθα πως η αυτοαποδοχή και η αυτοφροντίδα είναι η μεγαλύτερη επένδυση στον εαυτό μου.
Όλα αυτά τα συναισθήματα —η ανάγκη για κοινωνική ένταξη, η επιθυμία για χώρο, η απομόνωση— είναι ανθρώπινα. Τα αποδέχομαι, γιατί μόνο όταν τα αγαπάω μπορώ πραγματικά να αλλάξω την ενέργειά μου. Μια πρακτική που με έμαθε να είμαι αυθεντική, όπως η Wednesday. Να βρίσκω δύναμη στις μικρές στιγμές μοναξιάς και να δημιουργώ τον δικό μου κόσμο.
Το FOBI, λοιπόν, δεν είναι εχθρός. Είναι ένας φίλος που μου δείχνει πώς να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Όταν τον αγκαλιάζω, αυξάνω την αυτοπεποίθηση και την εσωτερική μου γαλήνη. Ζητώ από εμένα να είμαι ευγνώμων και περήφανη για όσα έχω καταφέρει. Γιατί, στο τέλος, η αληθινή ελευθερία έρχεται όταν αποδέχομαι όλες μου τις ευαισθησίες.
Και θυμήσου: δεν είσαι μόνη. Πολλές γυναίκες περνούν από αυτό το μονοπάτι και κάθε βήμα που κάνεις προς την αποδοχή του εαυτού σου είναι μια νίκη. Κάθε φορά που καταλαβαίνεις ότι το FOBI δεν είναι κάτι που σε περιορίζει, αλλά μια πύλη για πιο βαθιά κατανόηση και αγάπη προς τον εαυτό σου, χτίζεις μια πιο αυθεντική ζωή.
Εγώ προσωπικά έχω μάθει πως το να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να αποδέχομαι το κάθε συναίσθημα, ακόμα και τα πιο δύσκολα, με βοηθάει να μεγαλώνω και να εξελίσσομαι. Λες και κάθε φορά που νιώθω τον φόβο ή την απομόνωση, τον μεταλλάσσω σε μια ευκαιρία για προσωπική ανακάμψη και ενδυνάμωση.
Δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι κάτι σε κάνει μη αρκετή και ότι πρέπει να το καταπνίγεις. Αντιθέτως, βρες τρόπους να το αγκαλιάσεις και να το χρησιμοποιήσεις ως εργαλείο. Όλοι έχουμε τα δικά μας μονοπάτια και τις δικές μας μάχες. Το πιο σημαντικό είναι να θυμάσαι ότι σου αξίζει να ζήσεις με αίσθηση ειλικρίνειας και αληθινής ευτυχίας, χωρίς να σε τρομάζει ο φόβος ή η μοναξιά.
Αξίζεις να είσαι αυθεντικά ελεύθερη. Να αγαπάς και να εκφράζεσαι όπως αισθάνεσαι. Να θυμάσαι πως κάθε μικρό βήμα αυτοαγάπης και αποδοχής είναι μια μεγάλη νίκη, και ότι το μονοπάτι αυτό σε οδηγεί σε μια ζωή πιο πλήρη, πιο αυθεντική και πιο ευτυχισμένη.
Τελικά, το FOBI γίνεται μια πηγή δύναμης, όχι αδυναμίας. Είναι ο δικός σου τρόπος να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι και να δημιουργείς έναν κόσμο που πραγματικά σου ταιριάζει. Και κάθε φορά που το αγκαλιάζεις, αφήνεις χώρο και για περισσότερη αγάπη, ελευθερία και χαρά στη ζωή σου.
Διάβασε ακόμα
Πώς να διαχειριστείς τις αλλαγές της διάθεσης στα μέσα της εβδομάδας
Πηγή: allyou.gr
