Το λιγότερο επισκέψιμο κράτος του κόσμου βυθίζεται στη θάλασσα

Η Γαλλία, η Ισπανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφουν εκατοντάδες εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Όμως, στην άλλη άκρη της γης, βρίσκεται ένα μικροσκοπικό κράτος που σχεδόν κανείς δεν επισκέπτεται: η Τούβαλου. Το 2019, η χώρα κατέγραψε το υψηλότερο νούμερο επισκεπτών στην ιστορία της — μόλις 3.600 άτομα. Μέχρι το 2021, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί στους 41, κυρίως λόγω της πανδημίας.

Η Τούβαλου βρίσκεται απομονωμένη στον Ειρηνικό Ωκεανό, μεταξύ Αυστραλίας και Χαβάης, και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενή νησιά και Ατόλες. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατοικεί στην Ατόλη Φουναφούτι, η οποία αποτελεί και την πρωτεύουσα του κράτους. Εκεί βρίσκονται όλες οι βασικές υποδομές: το κοινοβούλιο, το νοσοκομείο, το αεροδρόμιο, ακόμη και η μοναδική τράπεζα της χώρας.

Παρά το μικρό τουριστικό ρεύμα, η Τούβαλου διαθέτει αξιοθέατα: καταδυτικές περιοχές, ιστορικούς τόπους, παραδοσιακούς χορούς, μουσεία και τοπικές χειροτεχνίες. Ωστόσο, οι περισσότεροι ταξιδιώτες φτάνουν μέσω περιορισμένων πτήσεων από τα Φίτζι και το Κιριμπάτι.

Η ιστορία του νησιωτικού κράτους ξεκινά από την εποχή των Πολυνήσιων ναυτικών, που έφτασαν στην περιοχή πριν από αιώνες. Οι ντόπιες παραδόσεις μιλούν για αποίκηση από Σαμοανούς και από την Τόνγκα. Παρά τις διαφορετικές αφηγήσεις, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι οκτώ από τις εννέα νήσους είχαν κατοικηθεί πολύ πριν την άφιξη των Ευρωπαίων.

Η ευρωπαϊκή παρουσία ξεκίνησε διστακτικά τον 16ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο σοκ για τον πληθυσμό ήρθε το 1862, όταν “κυνηγοί κεφαλών” απήγαγαν περίπου 400 άτομα για να εργαστούν σε φυτείες στο Περού. Ακολούθησαν οι Ιεραπόστολοι, και μέσα σε μια δεκαετία ο Προτεσταντισμός εδραιώθηκε. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Τούβαλου έγινε βρετανικό προτεκτοράτο και τελικά αποικία. Ανεξαρτητοποιήθηκε το 1978.

Ωστόσο, η ανεξαρτησία αυτή απειλείται. Οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν σε νησιά που δεν ξεπερνούν το ένα μέτρο υψόμετρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι μόλις 4,5 μέτρα. Η άνοδος της στάθμης των υδάτων απειλεί άμεσα την ύπαρξή της. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες επιστημονικές προβλέψεις, έως το 2100, το 90% της έκτασης της Τούβαλου θα έχει καλυφθεί από νερό.

Η κυβέρνηση δεν παραδίδεται. Το 2023, με συνταγματική αναθεώρηση, η χώρα κήρυξε τη διαρκή της κρατική υπόσταση, ακόμη και αν χαθεί το φυσικό της έδαφος. Παράλληλα, οι κυβερνήσεις της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας προσφέρουν ετήσιες βίζες για μετεγκατάσταση 355 κατοίκων της Τούβαλου, ενώ τα παιδιά στο σχολείο εκπαιδεύονται ήδη για μια πιθανή ζωή στο εξωτερικό.

Όμως, ίσως το πιο φιλόδοξο σχέδιο της χώρας είναι η ψηφιακή της μετεγκατάσταση. Το 2021, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τούβαλου, Σάιμον Κόφε, ανακοίνωσε στα Ηνωμένα Έθνη ότι η χώρα σκοπεύει να δημιουργήσει ένα ψηφιακό αντίγραφο του εαυτού της — ένα είδος “εικονικής πατρίδας” που θα διασώσει την ιστορία, τον πολιτισμό και την ταυτότητα της χώρας, ακόμη και αν η φυσική της παρουσία χαθεί.

Ήδη, με τη βοήθεια τεχνολογίας LIDAR, έχουν γίνει τρισδιάστατες σαρώσεις όλων των νησιών. Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός ψηφιακού αρχείου και κόμβου που θα ενώνει τη μελλοντική διασπορά της Τούβαλου και θα διατηρεί την πολιτισμική της κληρονομιά ζωντανή.

Η Τούβαλου ίσως είναι το λιγότερο επισκέψιμο κράτος στον κόσμο, αλλά αποτελεί την πιο ηχηρή προειδοποίηση για τις παγκόσμιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Και, αν τελικά βυθιστεί, θα είναι το πρώτο ψηφιακό έθνος στην καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας.

Πηγή: tanea.gr