Με το 5-1 επί της Λευκορωσίας η Εθνική δεν… σκότωσε κάνα θηρίο και ούτε χρειάζονται ξέφρενοι πανηγυρισμοί. Ειδικά από τη στιγμή που τη Δευτέρα (8/9, 21:45) δίνουμε ουσιαστικά έναν «τελικό» κόντρα στη Δανία. Ωστόσο είναι εμφανές πως κάτι έχει αλλάξει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το τελευταίο διάστημα.
Διαθέτει πολύ ταλέντο και σε εξαιρετική ηλικία, διαθέτει έναν σοβαρό και με ήθος προπονητή που κερδίζει τους πάντες με τη συμπεριφορά του και γενικότερα αποπνέει μια υγεία που δεν την είχε τα περισσότερα χρόνια.
Με λίγα λόγια πρόκειται για μια Εθνική στην οποία οι παίκτες θέλουν να παίζουν και οι Έλληνες φίλαθλοι να τη βλέπουν και να την απολαμβάνουν. Το κυριότερο είναι πως αυτή η ομάδα διαθέτει πολύ μέλλον και αν υπάρξει η σωστή διαχείριση από τους εκάστοτε ιθύνοντες την ΕΠΟ τότε το ελληνικό κοινό θα έχει να περιμένει πολλά ωραία πράγματα για πολλά χρόνια.
Στην ιστορία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος υπήρχαν αρκετές «μαύροι» περίοδοι που η Εθνική ήταν απαξιωμένη, με παίκτες που δεν ήθελαν να καλούνται και όσο πήγαιναν έκαναν… αγγαρεία.
Στα χρόνια του Ρεχάγκελ (ειδικότερα), αλλά του Σαντος αυτό άλλαξε, όμως και πάλι κάποια στιγμή το πράγμα «στράβωσε». Είτε διοικητικά, είτε γιατί δεν υπήρχε τόσο πολύ ταλέντο.
Πλέον υπάρχει και είναι άπλετο και το κυριότερο είναι οτι υπάρχει ταλέντο μεσοεπιθετικά. Κάτι που δεν υπήρχε σχεδόν πότε. Κι αν υπήρχε κάποτε (εποχές Δομάζου, Κούδα, Δεληκάρη κτλ) δεν υπήρχε η τεχνογνωσία και οι επαγγελματικές συνθήκες που διέθεταν άλλες χώρες στις Ομοσπονδίες και τα πρωταθλήματά τους.
Ακόμη και η Εθνική του 2004 που ήταν ο ορισμός της «ομάδας», πέτυχε το «θαύμα» της Πορτογαλίας με όπλο το μεσοαμυντικό κομμάτι και λιγότερο το μεσοεπιθετικό. Τότε οι σταρ ήταν περισσότερο από τη μέση και πίσω όπως ο Καραγκούνης, ο Ζαγοράκης, ο Δέλλας, ο Μπασινάς, ο Φύσσας, ο Νικοπολίδης, ο Σεϊταρίδης.
Αντιθέτως η Εθνική του Γιοβάνοβιτς φαίνεται πως μπορεί να φτιάξει μια ομάδα με καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση. Πέραν του μεσοαμυντικού της ταλέντου έχει υλικό και μπροστά. Είναι ένα σύνολο που βγάζει φάσεις, βγάζει ωραίες συνεργασίες, που δημιουργεί και που έχει ικανότητα ναβάζει παραπάνω από ένα γκολ.
Με παίκτες από τη μέση και μπροστά (που παίζουν ήδη ή θα κληθούν στο σύντομο μέλλον) όπως οι Κωνσταντέλιας, Μουζακίτης, Ζαφείρης, Καρέτσας, Τζόλης, Πνευμονίδης, Παυλίδης, Ιωαννίδης, Τζίμας, Κωστούλας, Ράλλης κ.α. τα επόμενα χρόνια προ μηνύονται λαμπρά!
Αρκεί βεβαίως τα παιδιά αυτά να παραμείνουν «προσγειωμένα», να δουλέψουν όσο καλύτερα μπορούν και να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους. Γιατί μόνο με τα πολλά παιχνίδια και την ανάληψη ευθυνών θα μπορέσουν να αναπτύξουν στο μέγιστο τις προσωπικότητές τους.
Γιατί ένα από τα «κλειδιά» της ομάδας του 2004 ήταν οι μεγάλες προσωπικότητες. Και μπορεί το 2004 να είναι δύσκολο να επαναληφθεί, αυτή η Εθνική ωστόσο έχει όλα τα φόντα ώστε να έχει μια σταθερά καλή πορεία και να δίνει το «παρών» στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις.
Πηγή: in.gr
