“Ο κ. Πιερακάκης καταλογίζει στο ΠΑΣΟΚ άγνοια, σκόπιμη διαστρέβλωση και παραποίηση των αριθμών, πρακτικές που ο ίδιος συνδέει με τις πιο σκοτεινές σελίδες της ελληνικής κρίσης”, σχολιάζουν σε κοινή δήλωσή τους η υπεύθυνη ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη και ο γραμματέας του Τομέα Ιδιωτικού Χρέους και Προστασίας Καταναλωτών Δημήτρης Σπυράκος.
Απαντώντας με αφορμή τη χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών αναφορικά με τα στοιχεία που παρέθεσε το ΠΑΣΟΚ για το ιδιωτικό χρέος στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, προσθέτουν για τον υπουργό ότι “έχοντας αποφασίσει να ενταχθεί και να υπηρετήσει την παράταξη η οποία την περίοδο 2004-2009 μεταξύ άλλων με τη σκόπιμη διαστρέβλωση και παραποίηση των αριθμών, ήταν η κύρια υπαίτια για τη χρεοκοπία και την κρίση, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και να τοποθετείται με μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση, καθώς ο ίδιος είχε στο πρόσφατο παρελθόν, άλλη άποψη και για την κρίση και για τα αίτια και τους υπαιτίους της”.
Σχολιάζουν ότι “δυστυχώς για τον ίδιο και την κυβέρνηση Μητσοτάκη τους διαψεύδουν οι αριθμοί και η αμείλικτη πραγματικότητα που καθημερινά αντιμετωπίζουν εκατομμύρια Έλληνες”.
Ειδικότερα αναφέρουν στην απάντηση τους προς τον κ. Πιερρακάκη τα εξής:
“Το χρέος προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης έχει αυξηθεί από 34 δισ. το 2019 σε 49,3 δισ. το 2024. Το χρέος προς τις εφορίες ανέρχεται τον Μάιο 2025, σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ, σε 110,8 δισ. (από 107 δισ. πριν από ένα έτος και από 105 δισ. το 2019). Σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Τράπεζας της Ελλάδος (Μάιος 2025) στα τέλη του 2024, παρά τους πλειστηριασμούς, τις ρευστοποιήσεις και τις εκβιαστικές ρυθμίσεις των servicers, τα κόκκινα δάνεια βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με αυτά του 2023.
Είναι γι’ αυτό μόνο θλιβερό να καταφεύγει ο υπουργός Οικονομικών στη σύγκριση με το ιδιωτικό χρέος των άλλων χωρών ως ποσοστό του ΑΕΠ, αποσιωπώντας τη διάρθρωσή του, δηλαδή ότι το ποσοστό που κατέχει στη χώρα μας το ληξιπρόθεσμο χρέος στο συνολικό ιδιωτικό χρέος είναι υπέρογκα πολλαπλάσιο σε σύγκριση με αυτό των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών.
O υπουργός Οικονομικών εκθειάζει τον εξωδικαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης, στον οποίο οι εταιρείες διαχείρισης και οι τράπεζες διατηρούν τον πλήρη έλεγχο. Και αυτό γιατί η κυβέρνησή του έχει καταργήσει κάθε μέσο ή εργαλείο προστασίας των οφειλετών, έχει καταργήσει την προστασία της κύριας κατοικίας, έχει αποστερήσει τους δανειολήπτες από κάθε διαπραγματευτική δύναμη και αξιοπρέπεια. Στη θέση τους έχει εγκαταστήσει έναν πτωχευτικό κώδικα, που μοναδική μέριμνα έχει, αντί της εξυγίανσης των χρεών, τον γρήγορο εκπλειστηριασμό της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών, και για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά τη μόνη τελικά δυνατότητα, που αφήνει είναι να μετατραπούν από ιδιοκτήτες σε μισθωτές στις κατοικίες τους.
Ο εξωδικαστικός μηχανισμός της κυβέρνησης δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική αποστολή του. Παράγει μόνο προτάσεις, που εξασφαλίζουν στα funds καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που θα είχε και η ίδια η πτώχευση του οφειλέτη. Οι εισοδηματικές δυσχέρειες και η διαφύλαξη της παραγωγικής προοπτικής του οφειλέτη δεν λαμβάνονται υπόψη. Οι οφειλέτες, δίχως να εξαιρούνται οι ευάλωτοι, μοιραία έρχονται στις ρυθμίσεις του εξωδικαστικού αντιμέτωποι με υπέρογκες δόσεις, πέραν των εισοδηματικών τους δυνατοτήτων, για χρονικά διαστήματα που φθάνουν μέχρι και τα 35 έτη, ζώντας, και για όσους καταφέρνουν να τις εξυπηρετούν, με την αγωνία ότι με την πρώτη αποτυχία τους, το συνολικό χρέος θα αναγεννηθεί.
O υπουργός Οικονομικών εκθέτει το ύψος των οφειλών, που έχει ρυθμιστεί περιλαμβάνοντας συνειδητά μέσα σε αυτό ακόμη και τις ρυθμίσεις οφειλών που έχουν καταγγελθεί ή έχουν πάλι “κοκκινίσει”. Η δε Γραμματεία Ιδιωτικού Χρέους αποφεύγει συστηματικά να παράσχει γι’ αυτές πληροφόρηση ή στοιχεία για τους χρόνους που αυτές “κοκκινίζουν”, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται ο έλεγχος της βιωσιμότητας των ρυθμίσεων. Ο υπουργός Οικονομικών δεν περιγράφει, λοιπόν, το πρόβλημα, το συσκοτίζει. Εξάλλου, η κυβέρνηση δεν εισηγήθηκε μέτρα, πολύ περισσότερο αυστηρά, για τον περιορισμό της ασυδοσίας των servicers. Μία ασυδοσία, εξάλλου, που, -ας μην το παραβλέπει κανείς- εμφανίστηκε και εκτράφηκε στη δική της θητεία.
Αντίθετα, αρνήθηκε τέτοια μέτρα, όπως και αρνήθηκε και όλες τις τροπολογίες του ΠΑΣΟΚ για την προστασία των δικαιωμάτων των οφειλετών. Έτσι, αρνήθηκε να αξιοποιήσει διακριτικές ευχέρειες της Οδηγίας για τους servicers για την αποτροπή των πλειστηριασμών της κατοικίας, αρνήθηκε να αποδεχθεί κανόνες δεοντολογίας που θα πρέπει να τηρούνται στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αρνήθηκε συγκεκριμένες δεσμεύσεις επικοινωνίας, αρνήθηκε ακόμη και την ένταξη στον νόμο της θεμελιώδους υποχρέωσης των servicers να ενημερώνουν τον οφειλέτη για το ιστορικό με βάση το οποίο προκύπτει η οφειλή του. Για την κυβέρνηση η διαφάνεια με τους servicers αρχίζει από τότε και αφού οι ίδιοι, ανεξέλεγκτα, προσδιορίσουν το ύψος των οφειλών.
Η πραγματικότητα του ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους είναι αμείλικτη. Τα στοιχεία για το ιδιωτικό χρέος αναμφισβήτητα. Γι’ αυτό και η δημόσια συζήτηση δεν θα έπρεπε παρά μόνο να αφορά πολιτικές αντιμετώπισής του. Η κυβέρνηση, όμως, δεν έχει τέτοιες. Έχει εκχωρήσει τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους στους servicers και τις τράπεζες. Είναι αδύναμη να εισηγηθεί μέτρα ή εργαλεία που αυτοί δεν εγκρίνουν ή δεν εξουσιάζουν. Ακόμη και για τις οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του Υπουργού Οικονομικών, ο ορίζοντάς της δεν μπορεί να υπερβεί τις 24 δόσεις ρύθμισης”.
Πηγή: capital.gr
