Ας φανταστούμε τον Ρουί Βιτόρια, γύρω στο 60ο λεπτό στην αναμέτρηση στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Προφανώς βλέπει ότι η ενδεκάδα του χάνει τη συνοχή της και παύει να είναι συμπαγής. Όλοι το ίδιο έβλεπαν, είτε ήταν στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, είτε το παρακολοθούσαν τηλεοπτικά. Αρα, ο Βιτόρια σκέφτεται πως μπορεί να παρέμβει και να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Να αναζωογονήσει τη μεσαία γραμμή, να δώσει ποιότητα και φρεσκάδα στην επίθεση. Τότε, ο Πορτογάλος γυρίζει στον πάγκο και ποιους βλέπει;
Για να αντικαταστήσει τον Σβιντέρσκι, ο Βιτόρια έχει τον φευγάτο Γερεμέγεφ. Σε μία μέρα που ανακοινώθηκε ένας επιθετικός και έρχεται ένας δεύτερος για βασικός, πως να ζητήσει από τον συμπαθή και αποτελεσματικό Σουηδό (που δεν υπολογίζεις κιόλας…) να σε λυτρώσει; Το έπραξε εναντίον της Σαχτάρ, αλλά δεν είναι αυτό το φυσιολογικό.
Για τα άκρα της επίθεσης για να βγει ο Τετέ που κινείται στη μετριότητα, ο Πελίστρι νιώθει ενοχλήσεις και έπρεπε να προφυλαχτεί και ο Ανάς Ζαρουρί μέχρι στιγμής, εξελίσσεται σε απογοήτευση. Οπότε, ο κλήρος πέφτει πάλι στον Ντάνιελ Μαντσίνι, ο οποίος όλο φεύγει και όλο παραμένει και με κάποιο μαγικό τρόπο… τρουπώνει στους αγώνες. Όχι υπ’ ευθύνη του, αλλά και αυτός αφού ξέρει πως δεν τον πιστεύουν, πόσο θα βοηθήσει; Εκτέλεσε το νικητήριο πέναλτι με τη Σαχτάρ, αλλά ξανά αυτό είναι η εξαίρεση.
Στη μεσαία γραμμή, αρχίζουν οι Μπακασέτας, Τσιριβέγια και Τσέριν, που φυσιολογικά όσο κυλά το 90λεπτο, κουράζονται και δεν έχουν ενέργεια. Ποιος ήταν ο μόνος έμπειρος ετοιμοπόλεμος χαφ στον πάγκο; Ο Μανώλης Σιώπης που προερχόταν από χτύπημα στο κεφάλι στη ρεβάνς με τη Σαμσουνσπόρ. Ο Ρενάτο Σάντσες που με δική του δήλωση χρειαζόταν 2-3 εβδομάδες για να ανακτήσει τη φόρμα του και καταλάβαμε όλοι ότι είχε απόλυτο δίκιο στα λεπτά που έπαιξε. Ο άπειρος Μπρέγκου που ορθώς πήρε ευκαιρία, γιατί δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να προστεθεί ένας νεαρός στην εξίσωση.
Ο Βιθέντε Ταμπόρδα εκείνη την ώρα βρισκόταν στο αεροδρόμιο, με συνέπεια ο μόνος που μπορούσε να κάνει κάτι, ήταν ο Νίκας. Άλλο ένα παιδί που ξέρει ότι δεν υπολογίζεται και δεν είναι φυσιολογικό να περιμένει ότι θα σε σώσει. Ίσως να το καταφέρει, αλλά θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Σαν αντίλογο θα αναρωτηθεί κάποιος: Ο Ρουί Βιτόρια τα έκανε όλα σώστα; Όχι, κάθε άλλο. Κατά την άποψη του υπογράφοντος, κοουτσάρισε εσφαλμένα. Ο Καλάμπρια δεν άντεχε για 90λεπτά, γύρω στο 70ο λεπτό χτύπησε στο γόνατο και ο προπονητής του Παναθηναϊκού έπρεπε να τον αντικαταστήσει με τον Κώτσιρα. Αντί για αυτό, ο Βιτόρια άφησε τον Ιταλό να προσπαθεί να αμυνθεί μόνος του απέναντι στον φρέσκο Βέρμπιτς και στα ανεβάσματα του Βήχου και η προπονητική επιλογή κόστισε πολύ ακριβά.
Όπως εξηγήσαμε, τα περιθώρια παρέμβασης του Βιτόρια ήταν μικρά, αλλά υπαρκτά. Μία λύση ήταν η χρησιμοποίηση του Σιώπη, για να δώσει σκληράδα και ενέργεια στη μεσαία γραμμή. Ίσως ένας τρίτος στόπερ, για να βοηθήσει την άμυνα του. Άλλωστε, καλύτερα να είσαι κυνικός (χαρακτηριστικό της πορτογαλικής σχολής), παρά στο τέλος να μετανιώνεις για τους βαθμούς που έχασες. Ακριβώς ότι συνέβη με τον Παναθηναϊκό…
Εν κατακλείδι, ο τίτλος δεν ξεγράφεται από τη 2η αγωνιστική με ένα κακό αποτέλεσμα. Αντίστοιχα, η Μπαρτσελόνα έκανε γκέλα και πριν μία εβδομάδα τη γλύτωσε στις καθυστερήσεις. Αλλά είναι τα κενά που «φωνάζουν» και οι άνθρωποι του Συλλόγου επιβάλλεται να τα αντιληφθούν άμεσα. Γιατί τώρα έχουν τη δυνατότητα να τα καλύψουν. Αργότερα, θα είναι αργά για δάκρυα…
Πηγή: in.gr
