Η συνάντηση στον Λευκό Οίκο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί όταν η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που τον έδειχνε καθισμένο στο γραφείο του, με τους ευρωπαίους ηγέτες – τους ηγέτες της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Φινλανδίας, του ΝΑΤΟ και της Κομισιόν, καθώς και τον Ουκρανό πρόεδρο – παραταγμένους απέναντί του, η πλάτη γυρισμένη στον φακό, το πρόσωπο στραμμένο προς τον Αμερικανό πρόεδρο. Οι ίδιοι ή άλλοι συνεργάτες του Τραμπ φρόντισαν να υπαγορεύσουνκαι τη λεζάντα: «Ο διευθυντής του σχολείου καλεί τους λουφαδόρους μαθητές».
Αρκετοί είδαν σε αυτή την εικόνα μια συμβολική επιβεβαίωση της παρακμής, αν όχι και του (επερχόμενου ή ήδη συντελεσθέντος) τέλους της Ευρώπης. Πολύ περισσότεροι, άλλωστε, μιλούν για το «καλοκαίρι της ευρωπαϊκής υποταγής», στη διάρκεια του οποίου η ΕΕ αποδέχθηκε την καταφανώς μη ισορροπημένη εμπορική συμφωνία που της επέβαλε ο Αμερικανός πρόεδρος και δεσμεύθηκε για απίθανα μεγάλες επενδύσεις στις ΗΠΑ, ενώ τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ – όλα αυτά, συν τις απανωτές κολακείες, προκειμένου να κατευνάσουν τον Τραμπ, με την ελπίδα να κρατήσουν τις ΗΠΑ δεσμευμένες στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.
«Η Ευρώπη πουλάει την ψυχή της στον Τραμπ» προειδοποίησε, μέσω των «Financial Times», ο Μάρτιν Σάντμπου. Κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα, το Politico άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να βιώνει η Ευρώπη την αρχή ενός «αιώνα ταπείνωσης», συγκρίνοντάς τη με την Κίνα του 19ου αιώνα, όταν η χώρα αναγκάστηκε να υπογράψει με τις δυτικές δυνάμεις και τη Ρωσία μια σειρά από «άνισες συνθήκες» που την υποβίβασαν σε ένα ημιαποικιακό καθεστώς.
Ακόμα και οι πλέον φιλοευρωπαίοι αναγνωρίζουν τους κινδύνους. Επιλέγουν, ωστόσο, να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο. Αντί για «ταπείνωση», βλέπουν «πραγματισμό» και αντί για «υποταγή» είδαν στην Ουάσιγκτον μια πρωτοφανή επίδειξη ενότητας στο πλευρό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, χάρη στην οποία οι Ευρωπαίοι κατάφεραν να αμβλύνουν μέρος της πολιτικής ζημιάς που προκάλεσε η θερμότατη υποδοχή που είχε επιφυλάξει ο Αμερικανός πρόεδρος στον ρώσο ομόλογό του στην Αλάσκα και να εξασφαλίσουν μια (αόριστη, έστω) δέσμευση του Τραμπ, ότι οι ΗΠΑ θα παράσχουν κάποια υποστήριξη σε μια ευρωπαϊκή δύναμη ασφαλείας για την Ουκρανία ότε και αν συμφωνηθεί κατάπαυση του πυρός.
Γράφοντας προχθές στους «New York Times», ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Ντμίτρο Κουλέμπα, συνόψισε την κατάσταση με τη νηφαλιότητα που ίσως μόνο η ζωή στο Κίεβο, σε μια χώρα που αμύνεται έναντι του εισβολέα στην καρδιά της Ευρώπης, μπορεί να προσφέρει: «Οι Ευρωπαίοι έχουν ανακαλύψει ότι όταν είναι να διαχειριστούν τον Τραμπ μπορούν να συνεννοηθούν γρήγορα και να συμφωνήσουν για το τι πρέπει να γίνει. Αυτό είναι πρόοδος. Το πρόβλημα είναι ότι ξοδεύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας για να διατηρήσουν τα πράγματα σχεδόν ως έχουν. Το επόμενο βήμα είναι να μετατρέψουν αυτή τη νέα ενότητα σε θέση ισχύος. […] Είναι πάντα εντυπωσιακό να βλέπεις την ΕΕ – μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες και τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά στον κόσμο, με σημαντική πολιτική επιρροή και το απτό δυναμικό να γίνει στρατιωτική δύναμη – να αρκείται στο να ακολουθεί, αντί να ηγείται».
Λόγοι υπάρχουν, εξηγήσεις υπάρχουν, χρόνος δεν υπάρχει. Οπως είπε και ο Μάριο Ντράγκι την περασμένη Παρασκευή στο Ρίμινι, «για να αντιμετωπίσει τις σημερινές προκλήσεις, η ΕΕ πρέπει να μεταμορφωθεί από θεατής -ή στην καλύτερη περίπτωση από υποστηρικτικός παράγοντας- σε πρωταγωνιστή». Αν δεν βγει μπροστά, η Ευρώπη θα χαθεί.
Πηγή: tanea.gr
