Ο Παναθηναϊκός εκπλήρωσε το καθήκον του και θα πάρει μέρος στη League Phase του Europa League, μετά το «σβηστό» 0-0 που απέσπασε από τη Σαμσουνσπόρ στη Σαμψούντα. Μία ισοπαλία που επιτεύχθηκε πιο εύκολα από το αναμενόμενο, αφού ο Μπαρτλομιέι Ντραγκόβσκι κινδύνδευσε ελάχιστα και με βάση τις ευκαιρίες στα δύο παιχνίδια, οι «πράσινοι» έπρεπε να νικήσουν πιο εύκολα στην Αθήνα και να πετύχουν τουλάχιστον ένα γκολ στο στάδιο «19ης Μαΐου»
Αυτό παραμένει και το πιο σοβαρό πρόβλημα του Τριφυλλιού, που ο Ρουί Βιτόρια δεν κατόρθωσε να επιλύσει στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Οι μεταγραφές θα συμβάλλουν κατά μέρος στην επίλυση του, όμως δεν αρκούν. Είναι ανεπίτρεπτο μεσοεπιθετικοί με την κλάση των Μπακασέτα, Τετέ, Πελίστρι, Τζούρισιτς και Σβιντέρσκι (και λιγότερο τους Ζαρουρί, Γερεμέγεφ, Μαντσίνι που δεν έπαιξαν πολύ) να έχουν συνολική συγκομιδή μόλις ένα γκολ. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως στο ΟΑΚΑ εναντίον της Σαμσουνσπόρ, σκόραραν οι αμυντικοί Κυριακόπουλος και Πάλμερ-Μπράουν.
Ο Παναθηναϊκός με βάση τους αντιπάλους που αντιμετώπισε στα προκριματικά, πέτυχε έναν μικρό αλλά σημαντικό στόχο, όμως δεν κατάφερε την υπέρβαση, που θα ήταν το Champions League. Διότι στο Τριφύλλι μένει η πίκρα πως είχαν τη δυνατότητα να… κουνήσουν το σεντόνι. Ο αποκλεισμός από τη Ρέιντζερς αφήνει ένα μεγάλο «αν», παρότι στο ποδόσφαιρο τέτοιου είδους συζητήσεις μένουν στη σφαίρα της θεωρίας.
Οι προκρίσεις επιτεύχθηκαν χάρη στη δουλειά του Ρουί Βιτόρια πρωτίστως και αυτό επιβάλλεται να το αναγνωρίσουμε. Ο Πορτογάλος δουλεύοντας με ένα ρόστερ που άλλαζε σταδιακά εν μέσω των αγωνιστικών υποχρεώσεων, κατάφερε να παρουσιάσει μία ενδεκάδα που είχε συνοχή, ήταν συμπαγής και στιβαρή, με άψογη ανασταλτική λειτουργία. Οι μέθοδοι του Βιτόρια απέδωσαν και επιθετικά, αφού ο Παναθηναϊκός σε κάθε ματς είχε κλασικές ευκαιρίες. Αλλά εκεί σταματά η ευθύνη του προπονητή και περνάμε στην υπαιτιότητα των παικτών…
Πάντως, η πρόκριση ήταν ο κατάλληλος αποχαιρετισμός στον Φώτη Ιωαννίδη… Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έπαιξε βασικός και προσπάθησε να μην υπήρχε η μεταγραφή του. Δεν φυλάχτηκε καθόλου, έμπαινε στις μονομαχίες και όποιος δεν ήξερε, σίγουρα δεν θα πίστευε πως αυτός ο ποδοσφαιριστής είχε ήδη δρομολογήσει την αποχώρηση του.
Έγραψε και στο προηγούμενο blog ότι στο άθλημα δεν έχουν σημασία μόνο τα χρήματα, αλλά και τα συναισθήματα. Ο Ιωαννίδης επανέφερε συναισθήματα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ταυτίστηκε μαζί τους και μικρά παιδιά ζητούσαν τη φανέλα του, περίμεναν υπομονετικά για ένα αυτόγραφο και μία φωτογραφία μαζί του. Δυστυχώς, το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και πλέον οι μεταγραφές είναι συχνά. Με συνέπεια και οι άνθρωποι να μην προλαβαίνουν να μετατραπούν σε ινδάλματα…
Σε ότι αφορά την κλήρωση, από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός συγκαταλεγόταν στο 4ο γκρουπ δυναμικότητας, σίγουρα δεν θα είχε αυτό που λέμε εύκολο έργο. Το μόνο ψεγάδι κατά τη γνώμη μου, είναι πως θα ήθελα το παιχνίδι με τη Ρόμα στο Ολίμπικο της Ρώμης και όχι στο «Σπύρος Λούης».
Με μία πρόχειρη ανάλυση, ο Παναθηναϊκός μπορεί να νικήσει και να χάσει σε κάθε ματς. Ούτε καν η Γκόου Αχέντ Ιγκλς, που πέρυσι στέφθηκε Κυπελλούχος Ολλανδίας και φέτος ανέβηκε στην Eredivisie. Από την άλλη, η κλήρωση συνιστά μία ευκαιρία για να εμφανιστεί ξανά ο Panathinaikos. Να προκριθεί με αποτελέσματα που θα επαναφέρουν την αυτοπεποίθηση και την ευρωπαϊκή αύρα στον οργανισμό του Συλλόγου…
Πηγή: in.gr
